Na szczęście przed oglądaniem filmów nie czytam ich recenzji, a nawet jak przeczytam, to negatywne nie zniechęcają mnie do obejrzenia. I bardzo dobrze, bo trudno byłoby siąść do Black Adama, gdybym kierował się internetowymi ocenami. A tak z Synem obejrzeliśmy ten film i byliśmy bardzo zadowoleni.
Paweł Piotrowicz już od lat pracuje nad upamiętnieniem tego, co się działo przez wiele lat we Wrocławiu. To jego druga książka dotycząca muzyki. Tym razem wziął na warsztat zespoły, które były dla niego przed laty ważne. Mamy, więc rozmowy z Kormoranami, Serpent Beat, Infekcją, Fate, Hurtem, Kliniką Funny Hippos, Robotobibok, Tumbao i Job Karma.
W schronie działa specjalna ekipa medyczna, która bada złapane żywe trupy poszukując pacjenta zero. Korzystają z pomocy żołnierza, który potrafi się porozumiewać z zombiakami. Sam został zarażony, ale, z nieznanych przyczyn nie przemienił się. Teraz wypytuje żywe trupy o pacjenta zero.
Młoda kobieta, która rozstała się z mężem, musi zaopiekować się córką. Nie wie, że akurat tego dnia w pracy, do której zabiera dziewczynkę przyjdzie jej się zmierzyć z dziesiątkami żywych trupów. Atak, jak zwykle w takich sytuacjach, następuje niespodziewanie. Jedyną nadzieją są tytułowe 32 sekundy.
Film studia The Asylum, który wyreżyserował Jude Gerard Prest, zawiera czarno-białe, rzekomo odkryte archiwalne nagrania wideo i audio z egzorcyzmów. Szczególnie duże wrażenie robią nagrania audio, zwłaszcza, że dziewczyna (Nicole Muller) mówi po niemiecki, a czasami tylko po angielsku. Według tego co mówią księża-egzorcyści - opętały ją cztery demony, w tym Adolfa Hitlera.
Muszę przyznać, że klimat polskiego Wiedźmina podoba mi się o wiele bardziej, niż produkcja Netflixa, której oglądanie zakończyłem po pierwszym sezonie (ale kto wie może jeszcze do niego wrócę). Wszystko jednak psują te gumowe potwory, których nie da się oglądać bez głośnego rechotu albo poczucia mocnego zażenowania. Naprawdę aż tak chyba z polskimi efektami specjalnymi nie było w 2002 roku, chociaż to przecież już ponad 20 lat temu.
Dwunastka nieznających się ludzi budzi się na łące. Nie wiedzą skąd się tam wzięli, ani co mają zrobić. Szybko jednak okazuje się, że ktoś urządza na nich polowanie. Padają pierwsze strzały, a oni sami znajdują w wielkiej, drewnianej skrzyni arsenał broni. Zaczynają uciekać i padają pierwsze ofiary.
Reżyserem filmu Tsunami Zombie (Zombie Tidal Wave USA 2019) jest Anthony C. Ferrante, twórca m.in. pięciu części Sharknado, parodii mnóstwa filmów o rekinach i nie tylko. Było nawet śmiesznie, przynajmniej przez 2-3 odcinki. Potem już się nieco męczyłem. Jednak z nadzieją włączałem Tsunami Zombie. No niestety rozczarowanie było dość duże.
Muszę przyznać, że czytałem o wiele lepsze książki tego pisarza, ta jakoś ni podpasowała mi samą tematyką. Mordujące insekty to jakoś nie do końca moja bajka. A jeszcze bardziej szalony właściciel międzynarodowego koncernu, który próbuje za pomocą owadów doprowadzić do końca świata, a raczej końca ludzkości.