Na szczęście przed oglądaniem filmów nie czytam ich recenzji, a nawet jak przeczytam, to negatywne nie zniechęcają mnie do obejrzenia. I bardzo dobrze, bo trudno byłoby siąść do Black Adama, gdybym kierował się internetowymi ocenami. A tak z Synem obejrzeliśmy ten film i byliśmy bardzo zadowoleni.
Paweł Piotrowicz już od lat pracuje nad upamiętnieniem tego, co się działo przez wiele lat we Wrocławiu. To jego druga książka dotycząca muzyki. Tym razem wziął na warsztat zespoły, które były dla niego przed laty ważne. Mamy, więc rozmowy z Kormoranami, Serpent Beat, Infekcją, Fate, Hurtem, Kliniką Funny Hippos, Robotobibok, Tumbao i Job Karma.
W schronie działa specjalna ekipa medyczna, która bada złapane żywe trupy poszukując pacjenta zero. Korzystają z pomocy żołnierza, który potrafi się porozumiewać z zombiakami. Sam został zarażony, ale, z nieznanych przyczyn nie przemienił się. Teraz wypytuje żywe trupy o pacjenta zero.
Młoda kobieta, która rozstała się z mężem, musi zaopiekować się córką. Nie wie, że akurat tego dnia w pracy, do której zabiera dziewczynkę przyjdzie jej się zmierzyć z dziesiątkami żywych trupów. Atak, jak zwykle w takich sytuacjach, następuje niespodziewanie. Jedyną nadzieją są tytułowe 32 sekundy.
Film studia The Asylum, który wyreżyserował Jude Gerard Prest, zawiera czarno-białe, rzekomo odkryte archiwalne nagrania wideo i audio z egzorcyzmów. Szczególnie duże wrażenie robią nagrania audio, zwłaszcza, że dziewczyna (Nicole Muller) mówi po niemiecki, a czasami tylko po angielsku. Według tego co mówią księża-egzorcyści - opętały ją cztery demony, w tym Adolfa Hitlera.
Muszę przyznać, że klimat polskiego Wiedźmina podoba mi się o wiele bardziej, niż produkcja Netflixa, której oglądanie zakończyłem po pierwszym sezonie (ale kto wie może jeszcze do niego wrócę). Wszystko jednak psują te gumowe potwory, których nie da się oglądać bez głośnego rechotu albo poczucia mocnego zażenowania. Naprawdę aż tak chyba z polskimi efektami specjalnymi nie było w 2002 roku, chociaż to przecież już ponad 20 lat temu.
Dwunastka nieznających się ludzi budzi się na łące. Nie wiedzą skąd się tam wzięli, ani co mają zrobić. Szybko jednak okazuje się, że ktoś urządza na nich polowanie. Padają pierwsze strzały, a oni sami znajdują w wielkiej, drewnianej skrzyni arsenał broni. Zaczynają uciekać i padają pierwsze ofiary.
Reżyserem filmu Tsunami Zombie (Zombie Tidal Wave USA 2019) jest Anthony C. Ferrante, twórca m.in. pięciu części Sharknado, parodii mnóstwa filmów o rekinach i nie tylko. Było nawet śmiesznie, przynajmniej przez 2-3 odcinki. Potem już się nieco męczyłem. Jednak z nadzieją włączałem Tsunami Zombie. No niestety rozczarowanie było dość duże.
Muszę przyznać, że czytałem o wiele lepsze książki tego pisarza, ta jakoś ni podpasowała mi samą tematyką. Mordujące insekty to jakoś nie do końca moja bajka. A jeszcze bardziej szalony właściciel międzynarodowego koncernu, który próbuje za pomocą owadów doprowadzić do końca świata, a raczej końca ludzkości.
Nasi bohaterowie znowu będą walczyli o przetrwanie. Tym razem przyjdzie się im zmierzyć z armią dysponującą Boskim Grzmotem. Ten Boski Grzmot to bomby stworzone przez widzące dzieci dla niewidzącej armii. Mają być wykorzystane przeciwko ludowi rządzonemu przez królową Maghrę (Hera Hilmar - Zabójcze maszyny).
Daphnee (Géraldine Martineau) boi się jednak, że jej narzeczony stanie się głównym daniem w rodzinnym domu i dlatego postanawia oficjalnie zabrać ze sobą do rodziców kolegę. Nie wie jednak, że jej narzeczony - Karim (Moustafa Benaibout) ukrywa się w bagażniku samochodu, podejrzewając kobietę o zdradę!
Filmik Gisèle Kérozène został nakręcony w 1988 ma więc swoje lata i technicznie odstaje od późniejszych produkcji. Opowiada o pewnej czarownicy - Giesele, która kradnie tajemniczą figurkę. W pogoń za nią na miotłach ruszają trzy inne czarownice. Akcja toczy się między nowoczesnymi budynkami, a ścigający i uciekająca wykorzystują wszystkie możliwe nowinki techniczne by osiągnąć swój cel.
Młodzi ludzie, spędzają czas gdzieś pośrodku niczego. Ich romantyczna wyprawa, na którą wybrali się pod namiot doprowadza jednak do tragedii. Podczas robienia sobie selfi wypada im kij do wspinaczki i zabija świstaka. Inne świstaki nie zamierzają pozostawić takiej zbrodni bez kary.
Książka zaczyna się od opisu seksu ojca z 20-letnią córką, która za jego namową prostytuuje się żeby mieć pieniądze dla nich na narkotyki. Wszystkiemu przygląda się żona mężczyzny. Rozwścieczona zabija męża i córkę, a następnie...
Reżyserem i współscenarzystą (wraz z Mirellą Zaradkiewicz) jest Bartosz M. Kowalski, znany do tej pory z filmów: W lesie dziś nie zaśnie nikt, W lesie dziś nie zaśnie nikt 2, Krwawe zacisze, Plac zabaw). Tym razem jednak zamiast krwawego slashera, jak rok i dwa lata temu, proponuje nam klimatyczne kino satanistyczne, znowu bardzo dobrze zrobione, z fajną fabuła, które naprawdę robi wrażenie, z końcówką, która mnie zaskoczyła, bo spodziewałem się zupełnie innej.
Znowu lektura tej książki była błyskawiczna, książki Cobena są bowiem mniej lub bardziej dobre, ale zawsze wciągają i czyta się je bardzo szybko, od niektórych wręcz trudno się oderwać. Ale ta taka nie była. Pomijając główny wątek, poszukiwań przez Wilda rodziców, do którego wykorzystywane są internetowe platformy badające kody DNA i porównujące je ze swoimi bazami, bardzo ciekawy jest wątek dotyczący organizacji Bumerang, która zajmuje się zwalczaniem, a raczej karaniem za hejt w internecie.
Czy tak rzeczywiście było, nie wiem, ale serial Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy (The Lord of the Rings: The Rings of Power USA 2022) na pewno robi wielkie wrażenie. Przynajmniej na mnie.
Zaczęło się od pomocy przy budowie ołtarza na Dia des Muertos w Kinotece. Filip, który jest wolontariuszem w swojej szkole wraz z siostrą Alą trafił tam, by pomagać (oczywiście okazało się, że najwięcej robiliśmy z Żoną, ale dzieciaki także dzielnie dawały radę (na zdjęciu znajdziecie gotowy ołtarz).
Do tego filmu można podejść na dwa sposoby, albo narzekać, że jest pełen absurdów, kompletnie nieprawdopodobny i narzekać, albo wręcz przerwać, albo po prostu z tą świadomością dobrze się bawić. Ja się znalazłem gdzieś pośrodku, kibicując bohaterom, ale też zerkając jednym okiem na Twittera...
To na Podlasiu mieszkali obok siebie Polacy, Ukraińcy, Białorusini, Żydzi i Tatarzy. Tam narodził się międzynarodowy język esperanto. To tam bici są ludzie o innym, niż biały, kolorze skóry, tam jacyś idioci malują swastyki na murach cmentarza żydowskiego, tam podpalane są mieszkania.
Szczerze mówiąc nie do końca wiem o co w tym filmie chodzi i po co powstał. Takie pytanie pewnie trzeba byłoby zadać reżyserowi Mariuszowi Trelińskiemu (), który scenariusz napisał z Januszem Wróblewskim.
Centrum światowego anarchizmu stało się niespodziewanie w 2015 roku Acapulco w Meksyku. Wyjeżdża tam grupa ludzi, która szuka ucieczki od władzy państwa banków i innych korporacji. W większości mowa o obywatelach USA.
Chickie (Zac Efron) na pomysł wpada podczas jednej z wielu pubowych imprez. Kiedy słyszy, że barman - weteran II wojny światowej, nazywany Pułkownikiem (Bill Murray - Na lodzie, Truposze nie umierają, Zombieland, Zombieland: Kulki w łeb, Pogromcy duchów, Pogromcy duchów 2, Ghostbusters. Pogromcy duchów, Krwiożercza roślina) mówi, że chciałby poczęstować swoim piwem wszystkich żołnierzy amerykańskich walczących w Wietnamie, deklaruje się, że on to chętnie zrobi.
Oczywiście produkcja Adama Marcusa (Momentum, Piła mechaniczna 3D, Secret Santa) niczym się nie różni od poprzednich części. Znowu Jason (Kane Hodder - Piątek trzynastego 7, Piątek trzynastego 8, Jason X, Topór, Topór 2, Topór 3, Władca życzeń, Aligator, Aligator 2, Dom 2, Dom 4, Więzienie, Dyniogłowy 2, Bestia przyszłości, Scanner Cop 2, Dzieci kukurydzy 5, Daredevil, Piętno wilkołaka, Bękarty diabła, Room 6 ) zabija na potęgę, chociaż na początku, naiwni widzowie, mogą myśleć, że skoro specjalny oddział FBI zabija go w pułapce, to już nic złego nie może się stać.
To zdecydowanie jeden z najlepszych polskich seriali, jakie oglądałem w ostatnich latach. Zresztą trzeba przyznać, że Polacy naprawdę robią dobre seriale!
O przeczytanie książki poprosiła moja 8-letnia córka, ponieważ lubię dzieciakom czytać, kupiłem książkę i zabraliśmy się za czytanie. Niestety trwało to bardzo długo, bo wieczorne czytanie przed snem trwa do momentu zaśnięcia jednego z dzieci. A zwykle więcej niż jeden rozdział nie dawali rady.
Jestem wielkim fanem polskich filmów, zwłaszcza horrorów, więc na tę premierę się mocno szykowałem. Zresztą polski horror to dla mnie pozycja obowiązkowa. Po prostu uwielbiam je i jestem w miarę bezkrytyczny, dla powstających w ostatnich latach nowych filmów. Przypomnę chociażby obie części W lesie dziś nie zaśnie nikt i Krakowskie potwory.
Poszczególne odcinki są oparte na lokalnych wierzeniach. Szczególne wrażenie zrobił na mnie pierwszy odcinek. Opowiada o młodym małżeństwie, które żyje sobie szczęśliwie do pewnego momentu, kiedy młoda kobieta przerywa lokalny obrzęd odprawiany w intencji samobójczyni. Jak się możecie domyślić duch opętuje kobietę, a to jest dopiero początek pasma nieszczęść małżeństwa.
Oczywiście Christine (Kristanna Loken - Terminator 3: Bunt maszyn) chce przeżyć więc opowiada nudnawe historyjki (aż dziw, że lalka nie zabiła jej z nudów), aby na sam koniec zaskoczyć swojego prześladowcę.
Czasami, gdy nie wiem, co obejrzeć wybieram pierwszy lepszy film z kategorii "najchętniej oglądane" czy "nowości" i zwykle nie są to złe pozycje.
A sprawa jest poważna, na początku filmu dowiadujemy się, że pewien ojciec zlekceważony przez jednego z dionizyjskich bogów, pytając go, dlaczego pozwolił na to, by jego córka umarła dowiaduje się, że generalnie bogowie nie interesują się ludźmi, ich modlitwami, błaganiami itd.
Niestety film miał premierę od razu na Netflix, a chciałoby się zobaczyć te krajobrazy na wielkim ekranie. Film jest bardzo dobrze zrobiony, świetne zdjęcia Łukasza Gutta, wspaniale pokazane góry, dobra muzyka i dźwięk oraz świetnie dobrani aktorzy, którzy naprawdę dobrze zagrali. No i ciekawie opowiedziana historia.
Ale nie, tu niespodzianka. Okazuje się, że ci co zmarli wcale nie zamieniają się w zombies i nie atakują pozostałych. Pozostają martwi, a w miasteczku, w którym toczy się akcja filmu zaczynają się dziać przerażające rzeczy. Z nieba spadają samoloty, na ulicach leżą martwi ludzie.
Cameron (Mahershala Ali - Alita: Battle Angel, Luka Cage, Igrzyska śmierci: Kosogłos, Predators, 4400) dowiaduje się od swojego lekarza o istnieniu kliniki, w której tworzone są idealne klony ludzi, które mogą zastąpić umierającą osobę, bez wiedzy jej bliskich.
Chociaż może jakby to był film o zupełnie innym tytule, nie nawiązującym do kultowej gry i serii filmów to nie podchodziłbym do niego tak krytycznie. Bo historia wcale nie jest taka zła.
Trzeci sezon tego serialu jest bezpośrednią kontynuacją drugiej części. Przypomnijmy - główni bohaterowie to dziennikarka z Filadelfii Dorothy (Lauren Ambrose - Z Archiwum X 10, Sześć stóp pod ziemią, Śpiączka) i jej mąż Sean - kucharz, który wprowadzał nowe trendy, ale ostatnio postanowił pracować jedynie w domu (Toby Kebbell - Grupa Wschód, Warcraft, Książe Persji: Piaski czasu, Uczeń Czarnoksiężnika, Alexander, Ewolucja Planety Małp, Wojna o planetę małp, Czarne lustro, Bloodshot, Kong: Wyspa czaszki, Fantastyczna czwórka, Gniew Tytanów), a także brat dziennikarki - uzależniony od alkoholu (i nie tylko) Julian (Rupert Grint - cykl Harry Pottera, CBGB).
Sex Pistols nigdy nie był moimi ulubionym zespołem. O wiele bardziej lubiłem chociażby The Clash czy Dead Kennedys. No ale znać wypadało.
Przesłanie filmu było niezłe. Dzikie zwierzęta powinny żyć w naturalnym środowisku, a nie w zoo, czy w różnego rodzaju parkach rozrywki. Kilkunastoletnia Ignes (Lou Lambrecht) pewnego dnia ze zdumieniem odkrywa, że w jej domu pojawiło się małe lwiątko. Szybko okazuje się, że jest ono poszukiwane, jako dzikie zwierzę, a wszystkie media huczą już na ten temat.
Tak, jak możecie się domyślić z tytułu, film jest opowieścią o ludziach, którzy specjalnie są wprowadzani przez medyków w śpiączkę, by później można było na nich eksperymentować, w poszukiwaniu nowych leków. Film Michaela Crichtona (także pisarza), który ekranizację wyreżyserował i napisał książkę był bardzo dobry. Było w nim wiele emocji i napięcia.
Twórcą serialu jest Kacper Wysocki, a reżyserem Łukasz Kośmicki () Jest to opowieść o psychologu więziennym, którego córka (Matylda Giegżno) znika pewnego dnia. Jej chłopak zostaje martwy. Rafał Wejman (Arkadiusz Jakubik - Paradoks, Król, Jestem mordercą, Jesteś Bogiem, W głębi lasu, Kler, Dom zły, Pod Mocnym Aniołem, Ksiądz, Polskie gówno, Psy 3) rozpoczyna poszukiwania.
I pewnie by się to udało, gdyby nie to, że naszego superbohatera na emeryturze, który rzekomo miał zginąć w starciu z innym (złym) herosem, rozpoznaje kilkunastolatek, który pasjonuje się tym właśnie bohaterem.
Obiektywnie może to i dobry film, oparty na podstawie sztuki Williama Szekspira, ale mnie śmiertelnie wynudził, a konwencja czarno-biała zmęczyła.
Napisana 31 lata temu książka "Adwokat diabła" Andrew Neidermana ukazała się nakładem wydawnictwa Vesper w 2019 roku. Naprawdę świetne wydanie, do którego nie sposób się przyczepić. Bardzo dobre i staranne wydanie, bardzo dobre tłumaczenie i świetne uzupełnienie autorstwa Wiesława Kota.
Nowe wersje Piranii sprzed ponad 10 lat nie robiły na mnie żadnego wrażenia, zupełnie coś innego te produkcje sprzed ponad 40 lat. Do dzisiaj robią wrażenie. Z przyjemnością oglądam zmagania głównych bohaterów, który walczą z krwiożerczymi piraniami.
I od razu zaznaczę, to nie jest tak, że serial, którego twórcą jest Seth Grahame-Smith (Abraham Lincoln: Łowca wampirów, Mroczne cienie), jest zły. Po prostu nie jest przeznaczony dla mnie, ale może jakby oglądał ze swoimi dzieciakami to bawiłbym się znacznie lepiej. Chociaż przyznam szczerze, że dwa razy (na osiem odcinków) nawet się troszkę wystraszyłem. Noo, może przeląkłem.
Martha Travis (Rosanna Arquette - Ratched, Bunkier) udaje medium. Jej ojciec (Jason Robards - Nazajutrz) w kościołach organizuje spotkania dla wiernych, podczas, których rzekomo kobieta kontaktuje się z ich zmarłymi bliski. Ale po którymś z kolejnych spotkań okazuje się, że Martha nawiązuje kontakt z ludźmi, którzy dopiero umrą.
Film opowiada o grupie ludzi, którzy trafili do pewnego luksusowego hotelu w jednym z tych bajecznych zakątków świata, gdzie wszystko jest wspaniałe. A dodatkowo dyrektor ośrodka proponuje im wyjazd na cudowną, podobno, mało znaną plażę, gdzie będą mogli wspaniale spędzić czas. Turyści wybierają się tam i rzeczywiście okazuje się, że miejsce jest wspaniałe. Jednak jest mały problem.
Akcja toczy się w XVIII wieku, gdzieś w okolicach zamieszkanych przez indiańskie plemię (Komaczów, którym film jest dedykowany?!) Naru (Amber Midthunder - Roswell w Nowym Meksyku, Legion, Deadle Species), jedna z młodych mieszkanek osady chce zostać wojownikiem, jednak jej rodzina uważa, że nie nadaje się do tego.