Wspaniała opowieść z kart papieru znakomicie została przeniesiona na ekran kinowy przez Petera Jacksona. Może nie tak jak sobie wyobrażałem, ale nie znalazłem słabych stron ekranizacji. Znakomite efekty specjalne, zdjęcia, muzyka i niezłe aktorstwo. O fabule chyba nie muszę Wam opowiadać, bo wszyscy ją znamy.
W dużym skrócie pewnego dnia w górzystym terenie Norwegii, gdzie kopany jest tunel, budzi się wielki troll. Zdenerwowany ingerencją ludzi w przyrodę, ale też w zemście za grzechy sprzed lat postanawia się zemścić. Zagrożone jest między innymi Oslo! Naprzeciwko wielkiego stwora stanie paleontolożka, której ojciec kiedyś zajmował się badaniem legend mówiących o trollach.
Oddział amerykańskich żołnierzy, zapewne gdzieś w Azji, rusza w misję odnalezienie zaginionych kolegów. Dowodzi Artemis (Milla Jovovich - cykl Resident Evil, Piąty Element, Tomb Rider, Ultraviolet, Czwarty stopień, Wyspa strachu, Hellboy, Rajskie wzgórza). W pewnym momencie żołnierze znajdują się w oku pustynnej burzy. Okazuje się, że przenosi ona Amerykanów do innego świata, pełnego potworów. Rozpoczyna się walka o życie.
Na szczęście przed oglądaniem filmów nie czytam ich recenzji, a nawet jak przeczytam, to negatywne nie zniechęcają mnie do obejrzenia. I bardzo dobrze, bo trudno byłoby siąść do Black Adama, gdybym kierował się internetowymi ocenami. A tak z Synem obejrzeliśmy ten film i byliśmy bardzo zadowoleni.
Muszę przyznać, że klimat polskiego Wiedźmina podoba mi się o wiele bardziej, niż produkcja Netflixa, której oglądanie zakończyłem po pierwszym sezonie (ale kto wie może jeszcze do niego wrócę). Wszystko jednak psują te gumowe potwory, których nie da się oglądać bez głośnego rechotu albo poczucia mocnego zażenowania. Naprawdę aż tak chyba z polskimi efektami specjalnymi nie było w 2002 roku, chociaż to przecież już ponad 20 lat temu.
Nasi bohaterowie znowu będą walczyli o przetrwanie. Tym razem przyjdzie się im zmierzyć z armią dysponującą Boskim Grzmotem. Ten Boski Grzmot to bomby stworzone przez widzące dzieci dla niewidzącej armii. Mają być wykorzystane przeciwko ludowi rządzonemu przez królową Maghrę (Hera Hilmar - Zabójcze maszyny).
Czy tak rzeczywiście było, nie wiem, ale serial Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy (The Lord of the Rings: The Rings of Power USA 2022) na pewno robi wielkie wrażenie. Przynajmniej na mnie.
O przeczytanie książki poprosiła moja 8-letnia córka, ponieważ lubię dzieciakom czytać, kupiłem książkę i zabraliśmy się za czytanie. Niestety trwało to bardzo długo, bo wieczorne czytanie przed snem trwa do momentu zaśnięcia jednego z dzieci. A zwykle więcej niż jeden rozdział nie dawali rady.
A sprawa jest poważna, na początku filmu dowiadujemy się, że pewien ojciec zlekceważony przez jednego z dionizyjskich bogów, pytając go, dlaczego pozwolił na to, by jego córka umarła dowiaduje się, że generalnie bogowie nie interesują się ludźmi, ich modlitwami, błaganiami itd.
Ten piąty oczywiście czuje się skrzywdzony i nie jest przyjaźnie nastawiony do pozostałej czwórki. Baaa, nie tyle nieprzyjaźnie, ile wręcz wrogo. Dlatego postanawia przejąć moc jednego z czterech mężczyzn - Caleb (Steven Strait), który ma właśnie skończyć 18 lat i przejść skomplikowany rytuał.
Jak to się stało, że spośród tysięcy serialów wybrałem akurat ten? Zobaczyłem reklamówkę. Wydawała się nawet ciekawa, pewnego dnia w Los Angeles powstaje wielka dziura, w którą wpadają ludzie. Okazuje się, że trafiają w przeszłość (-10 tys. lat).
Główny bohater to zawodowy hokeista Derek Thomson (Dwayne Johnson - Podróż na tajemniczą wyspę, Doom, Mumia powraca, Król Skorpion, Góra czarownic, San Andreas, Rampage: Dzika furia, Jumanji: Przygoda w dżungli, , Jumanji - następny poziom). Na lodzie jest bardzo brutalny, zajmuje się ochroną najważniejszych dla drużyny zawodników i chwali się liczbą powalonych przeciwników i wybitych im zębów.
Na angielskiej wsi mieszka sobie pewna rodzina. Mają trójkę dzieci - dwójkę chłopców i dziewczynkę. Podczas zabawy na wymyślonym statku piratów, jeden z chłopców - David (Reece Yates) topi się. Dramatyczne wydarzenie dotyka całą rodzinę. 8-letnia Alicja (Keira Chansa) i jej brat Piotruś (Jordan A. Nash) przeżywają ciężkie chwile.
Muszę przyznać, że to bardzo wzruszająca opowieść, a głos nie raz grzązł mi gdzieś w gardle i trudno było czytać dalej. Krótki oddech, chwila na dojście do siebie i czytamy dalej. Uff, dzieciaki nie zauważyły, że ojciec wzruszył się czytając opowieść o pluszowym prosiaczku. A nawet jakby zauważyły, to nie ma się czego wstydzić 8-)
Pod koniec II wojny światowej naziści próbowali zrobić wszystko, by odwrócić sytuację na froncie. Nie tylko konstruowali rakiet V1 i V2 ale także w swoje szeregi wcielili okultystów, którzy mieli szukać wsparcia w siłach piekielnych. Jakby sami naziści nie stworzyli piekła na Ziemi, chociażby dla narodu żydowskiego, ale także dla Polaków, Rosjan, Romów, gejów, niepełnosprawnych, chorych psychicznie itd.
See to opowieść o świecie postapokaliptycznym, gdzie niemal wszyscy pozostali przy życiu ludzie są niewidomi. Żyją w średniowiecznych warunkach i muszą nieustannie walczyć o życie. Co nie jest łatwe dla osób niewidzących. Samo codzienne życie w tych warunkach jest ciężki, jak nam się wydaje, a co dopiero walka.
Film reżysera Timura Bekmambetova (Straż nocna, Abraham Lincoln: Łowca wampirów, Red Star), który scenariusz napisał z Aleksandrem Talalem, zaczyna się tam, gdzie się kończy "Straż nocna" i opowiada o toczącej się w Moskwie w różnych wymiarach czasowych wojnie sił Światła i Ciemności.
Większość akcji toczy się w czasach obecnych.
Posty
Komentarze
