Peter Parker (Andrew Garfield) w dzieciństwie został porzucony przez rodziców. Trafił do wujostwa, które zajęło się jego wychowaniem. Jest zwykłym, przeciętnym chłopakiem, który robi dobre zdjęcia. Ale pewnego dnia wybiera się do laboratorium, w którym pracuje były wspólnik (Rhys Ifans) jego ojca i matki.
Muszę przyznać, że tym razem nie bardzo wciągnął mnie nowy film Jamesa Gunna. Ostatnio sceptycznie podchodzę do produkcji, które trwają ponad 2,5 godziny. Z filmem jest wszystko okej, sama fabuła, ale także efekty specjalne robią spore wrażenie. Dużo też w nim humoru, ale i wzruszenia, czy niepokoju. Ale najwyraźniej ten mix nie trafił w mój klimat.
Tym razem Peter Parker (Tobey Maguire) ma dosyć roli superbohatera. Ostatnia przygoda z Zielonym Goblinem (Willem Dafoe) dużo go kosztowała. Nic, więc dziwnego, że zawiesza strój Człowieka-Pająka do szafy i postanawia zabrać się za pracę i naukę. Niestety robotę fotoreportera stracił, praca przy dowożeniu pizzy mu nie wychodzi, a Cioci (Rosemary Harris) grozi utrata domu.
Tym razem Eddie Brock (Tom Hardy), żyjąc w symbiozie z Venomem postanawia przeprowadzić wywiad ze skazanym na śmierć seryjnym mordercą Clesutem Kasady (Woody Harrelson). Podczas rozmowy jednak zabójca atakuje dziennikarza i gryzie go, a tym samym zdobywa moce symbionta.
Zmiennokształtni Skrullowie są na Ziemi już od lat. Ich planeta została zdobyta przez obcą rasę i musieli się gdzieś przenieść. Pomóc im postanowił Nick Fury (Samuel L. Jackson), znany zapewne miłośnikom uniwersum Avengers.
Film Spider-Man (USA 2002) to film Sama Raimi wyprodukowana przez Marvela. Reżyser kultowego Martwego zła zebrał naprawdę ekipę znanych aktorów, między innymi: Stana Lee, Willema Dafoe.
No cóż. Postanawia, że większość ludzi o nim zapomni, ale nie wszyscy. Spider-Man (Tom Holland) zwraca się o pomoc do Doktora Strange (Benedict Cumberbatch), którego namawia na zmianę rzucanych zaklęć.
Morbius opowiada historię naukowca (Jared Leto), który cierpi na poważną chorobę krwi. Szukając lekarstwa uzależnia się od sztucznej krwi. Szybko zauważa, że nie tylko pozwala ona na powrót do zdrowia, ale także daje mu nadzwyczajne moce! Podobnie zresztą jak jego niepełnosprawnemu przyjacielowi (Matt Smith), który uzależnia się od ludzkiej krwi, staje się wampirem i zaczyna mordować ludzi...
A sprawa jest poważna, na początku filmu dowiadujemy się, że pewien ojciec zlekceważony przez jednego z dionizyjskich bogów, pytając go, dlaczego pozwolił na to, by jego córka umarła dowiaduje się, że generalnie bogowie nie interesują się ludźmi, ich modlitwami, błaganiami itd.
No niestety jednym z minusów mieszkania na wsi jest kilkunasto-kilometrowa odległość do kina. Nie zawsze więc chce się jechać, by skorzystać z dobrodziejstw wielkiego ekranu. Tak miałem i tym razem kontynuacja Doktora Strange (czytaj recenzję) nie wydawała mi się na tyle atrakcyjna, aby wybrać się do kina.
Luke Cage (w tej roli Mike Colter - Jessica Jones, Faceci w czerni 3, The Defenders, Halo: Nightfall, Zagłada, Evil, Monsterland), jest bohaterem Harlemu. Złym skopuje tyłki, rozdaje plaskacze, starając się robić to w miarę delikatnie, by nikogo nie zabić. Bo jak wiadomo, ci co zabijają idą do paki. A Luke nie chce wrócić do więzienia, gdzie kiedyś po niesłusznym pomówieniu trafił. Życie nieśmiertelnego Luca jest właściwie jak reality show.
Film opowiada o młodym naukowcu Bruce Bannerze (Eric Bana -Star Trek, Zaklęci w czasie, Zbaw nas od złego, Król Artur - Legenda miecza), który przyjmuje, podczas eksperymentu bardzo dużą dawkę promieniowania gamma, która powoduje, że podczas stresu zmienia się w zielonego wielkoluda.
Dla tych co nie spotkali się jeszcze z tym tytułem krótkie wyjaśnienie. Daredevil, to niewidomy prawnik Matt Murdock (Charlie Cox - Dracula: Historia nieznana, Gwiezdny pył, Zombie Rampage, Deffenders), który stara się oczyszczać swoje miasto - Nowy Jork z przestępczości.
Posty
Komentarze
