Richard Gere — w roli adwokata Martina Vaila — pokazuje tu najlepsze, co ma w repertuarze: chłód, urok i moralne rozdarcie. Vail to gwiazda chicagowskiej palestry, cyniczny obrońca, który lubi błyszczeć w mediach. Kiedy podejmuje się obrony młodego ministranta oskarżonego o brutalne morderstwo arcybiskupa, wydaje się, że to kolejna sprawa z cyklu "sława za wszelką cenę". Ale wraz z rozwojem procesu wszystko zaczyna się rozsypywać jak dom z kart.
Edward Norton — tu po raz pierwszy na ekranie — stworzył rolę, o której mówiło się miesiącami. Jego Aaron Stampler, nieśmiały chłopak z jąkaniem i twarzą anioła, okazuje się aktorem w tej samej lidze, co Gere. Sceny, w których z udręczonego chłopca przeistacza się w cynicznego manipulatora, są dziś kultowe. Nieprzypadkowo Norton został za ten występ nominowany do Oscara i natychmiast wskoczył do pierwszej ligi amerykańskich aktorów.
Hoblit, wcześniej reżyser telewizyjnych odcinków NYPD Blue, prowadzi narrację z chirurgiczną precyzją. Kamera nie epatuje przemocą, ale skupia się na detalach: spojrzeniach, gestach, ciszy. Muzyka Jamesa Newtona Howarda tworzy napięcie, które nie wybucha – ono pulsuje, jak strach pod skórą.
Ten film to kwintesencja stylu lat 90. – eleganckie garnitury, dym papierosowy, zimne światło sali sądowej i moralne dylematy zamiast pościgów. A jednocześnie to historia o pysze, która oślepia. Gere gra adwokata, który sądzi, że potrafi kontrolować każdą sytuację, ale prawda wymyka mu się z rąk – bo prawda w Lęku pierwotnym jest bronią.
Nie zdradzę finału, bo jeśli ktoś jeszcze nie widział tego filmu, zasługuje na ten moment – ten pierwotny lęk właśnie. Dość powiedzieć, że to jeden z najlepiej rozegranych twistów w historii thrillera prawniczego.
🎞️ Twórcy i obsada:
Reżyseria: Gregory Hoblit
Scenariusz: Steve Shagan, Ann Biderman (na podstawie powieści Williama Diehla)
Występują: Richard Gere, Edward Norton, Laura Linney, John Mahoney, Frances McDormand
Muzyka: James Newton Howard
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz