Zacznijmy od fabuły. "Przesmyk” to historia Ewy Oginiec, w którą wciela się Lena Góra – i już za to należy się brawa, bo ta aktorka robi naprawdę dobrą robotę. Ewa to agentka polskiego wywiadu, która po akcji w Królewcu chce rzucić tę pracę i wrócić do normalnego życia. Ale wiecie, jak to jest w świecie szpiegów – ja się raz wejdziesz w tę robotę, to już nie ma odwrotu. Zostaje wysłana na Białorusi, gdzie ma znaleźć kreta w polskiej ambasadzie, a także swojego partnera Skinera (świetny Karol Pocheć), który znika podczas swojej akcji. I tak się zaczyna karuzela pełna twistów, zdrad i momentów, gdzie siedzisz i myślisz: "No nie, serio?!”. Scenariusz? Majstersztyk! Nie ma tu miejsca na nudę, każdy odcinek to jak dobrze wystrzelony pocisk – trafia prosto w cel.
Co mi się najbardziej podobało? Realizm, moi drodzy. "Przesmyk” nie bawi się w bajki o superagentach, którzy wychodzą z każdej akcji bez szwanku. Tu jest brudno, ciężko, a geopolityka w tle – z tym całym przesmykiem suwalskim, Rosją i Białorusią – dodaje smaku, że aż ciarki chodzą po plecach. To nie jest jakiś tam wymyślony świat, tylko coś, co czujesz, że mogłoby się dziać naprawdę. Do tego świetni aktorzy w rolach głównych. Sceny akcji? Płynne, dynamiczne, bez przesadnego cięcia – widać, że ktoś tu odrobił lekcje. A jak już ktoś dostanie po mordzie, to nie wstaje jak Terminator, tylko zbiera się z trudem – i to mi się podoba, bo czuć autentyczność.
"Przesmyk” to dla mnie jeden z najlepszych polskich seriali, jakie ostatnio widziałem. Jan P. Matuszyński i ekipa pokazali, że da się zrobić thriller szpiegowski, który trzyma w napięciu. No i ten klimat – mroczny, gęsty, taki, że czujesz się, jakbyś sam siedział w tej ambasadzie w Mińsku i zastanawiał się, komu można zaufać. Jeśli lubicie szpiegowskie historie, mocne charaktery i fabułę, która nie daje odetchnąć, to bierzcie się za niego już teraz. Ja jak się skończył szósty, ostatni odcinek krzyknąłem: "Dajcie więcej!”.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz