Nowa odsłona kultowej serii, która kiedyś była brutalnym parkiem rozrywki dla dorosłych, dziś przypomina raczej edukacyjną przejażdżkę z nutą przygody i bardzo ograniczoną liczbą ofiar. Kiedyś kamera nie odwracała wzroku, gdy raptor rozszarpywał najemnika. Teraz – co najwyżej usłyszymy krzyk i zobaczymy pióro fruwające w powietrzu.
Nie krytykuję tego kierunku. Widziałem, jak moja córka chłonęła każdą scenę, przeżywała ucieczki, śmiała się z dialogów i z wypiekami na twarzy opowiadała po seansie, która scena była "najbardziej dinozaurowa”. Film sprawdza się w kinie – i to chyba najważniejsze. Ale jeżeli ktoś liczy na powrót do Parku Jurajskiego z 1993 roku, gdzie napięcie wyciskało pot z dłoni, a T-Rex nie miał litości, to tu się rozczaruje.
Nie da się ukryć, że seans z dubbingiem to była osobna walka. O ile dzieci go w ogóle nie zauważają (albo wręcz go oczekują), dorośli mają trudniej – niektóre głosy brzmią sztucznie, tempo dialogów bywa dziwne, a humor często traci na sile. Ale rozumiem – dla młodszych widzów taka wersja to brama do świata dinozaurów. I właśnie dlatego warto czasem zacisnąć zęby (choć nie tak mocno jak raptor).
Kino jako doświadczenie rodzinne
"Odrodzenie” nie zmienia reguł gry, ale robi to, czego dziś oczekuje się od tej marki: zapewnia emocje, nie straszy za mocno, pozwala dzieciom wejść w świat prehistorycznej przygody bez lęku przed nocnymi koszmarami.
🎬 Jurassic World: Odrodzenie
Rok produkcji: 2025
Kraje produkcji: USA
Reżyseria: Gareth Edwards
Scenariusz: David Koepp, Emily Carmichael
Muzyka: Michael Giacchino
W polskim dubbingu: Tomasz Borkowski, Julia Kołakowska-Bytner, Miłogost Reczek
Ocena córki: "Było super, ale ten mały dinozaur mógł być dłużej!”
Posłuchaj odcinka podcastu "Prawda czasu i prawda ekranu" Bartka Makowskiego poświęconego filmowi "Jurassic World: Odrodzenie"
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz