Akcja filmu toczy się kilkanaście lat po tym, jak kosmiczny łowca zmasakrował oddział amerykańskich najemników w południowoamerykańskiej dżungli. Tym razem Predator (Kevin Peter Hall) rusza na polowanie w Los Angeles, które zmaga się z krwawą wojną gangów. Nie dość więc, że gangsterzy zabijają siebie, świadków ich starć, policjantów i wiele innych osób. To jeszcze na mieszkańców poluje jakiś kosmiczny bandzior.
Główna bohaterka to dekoratorka wnętrz 37-letnia Ella (Dianna Agron). Ma kochającego męża, wielki dom, kariera przed nią... Ma jednak pewien problem. Kobieta mimo presji otoczenia zdecydowanie nie chce mieć dziecka. Jej mąż Aidan (Jay Ali) nie naciska, jednak widać, że chyba mu to uwiera. Presja ojca (Saul Rubinek) jest jednak coraz więcej. Mężczyzna jest synem Żydów ocalałych z Holokaustu.
Ten serial ma już 17 lat, ale dalej ogląda się go świetnie. Jestem wielkim fanem przygód Jacka Bauera od wielu lat, a każdy sezon serialu oglądałem, po co najmniej kilka razy. Tym razem, korzystając z tego, że produkcję tę ma w swojej ofercie Disney, mogę wrócić do oglądania i przypomnieć sobie kolejne sezony, co systematycznie robię. Za to moje płyty dvd z 24 godzinami leżą coraz bardziej zakurzone.
Zmiennokształtni Skrullowie są na Ziemi już od lat. Ich planeta została zdobyta przez obcą rasę i musieli się gdzieś przenieść. Pomóc im postanowił Nick Fury (Samuel L. Jackson), znany zapewne miłośnikom uniwersum Avengers.
Lucas (Jeremy T. Thomas) próbuje sobie radzić z tą sytuacją, izolując ojca (Scott Haze) i brata, który także zaraził się dziwną chorobą. Jednak jego zachowanie zmienia się i zauważa je (a także drastyczne rysunki Lucasa), nauczycielka chłopca, Julia (Keri Russell), która po latach wróciła do rodzinnego miasteczka i zamieszkała z bratem, lokalnym szeryfem (Jesse Plemons).
Akcja trzeciego sezonu dzieje się trzy lata po wydarzeniach z drugiego sezonu. Prezydentem USA dalej jest David Palmer (Dennis Haysbert), a CTU kieruje Tony Almeida (Carlos Bernard).
Pamiętam, jak pierwszy raz pierwszy sezon 24 godzin (USA 2001) pokazywał w Polsce Polsat. Serial o przygodach dzielnego agenta CTU Jacka Bauera (Kiefer Sutherland) zachwycił, ale oglądanie jednego odcinka, co tydzień i to dodatkowo przerywanego reklamami nie miało kompletnie sensu. Szybko, więc kupiłem serial na płytach DVD (jeden sezon kosztował wówczas ponad 200 zł), najpierw pierwszy sezon, później kolejne.
Sex Pistols nigdy nie był moimi ulubionym zespołem. O wiele bardziej lubiłem chociażby The Clash czy Dead Kennedys. No ale znać wypadało.
I od razu zaznaczę, to nie jest tak, że serial, którego twórcą jest Seth Grahame-Smith (Abraham Lincoln: Łowca wampirów, Mroczne cienie), jest zły. Po prostu nie jest przeznaczony dla mnie, ale może jakby oglądał ze swoimi dzieciakami to bawiłbym się znacznie lepiej. Chociaż przyznam szczerze, że dwa razy (na osiem odcinków) nawet się troszkę wystraszyłem. Noo, może przeląkłem.
Akcja toczy się w XVIII wieku, gdzieś w okolicach zamieszkanych przez indiańskie plemię (Komaczów, którym film jest dedykowany?!) Naru (Amber Midthunder - Roswell w Nowym Meksyku, Legion, Deadle Species), jedna z młodych mieszkanek osady chce zostać wojownikiem, jednak jej rodzina uważa, że nie nadaje się do tego.
Oczywiście dzieciaki nie bardzo znają na razie historię i nie muszą się orientować w tym kto i dlaczego zabił rodzinę cara. Jaka była w tym rola Rasputina i kim w ogóle on był. Najbardziej interesowały je przygody jego najmłodszej córki - Anastazji, która uciekła zabójcom. Po latach, które spędziła w sierocińcu, spotyka ją młody mężczyzna, które przyjął od babci dziewczynki zlecenie na jej odnalezienie i wywiezienie z Rosji do Paryża.
No niestety jednym z minusów mieszkania na wsi jest kilkunasto-kilometrowa odległość do kina. Nie zawsze więc chce się jechać, by skorzystać z dobrodziejstw wielkiego ekranu. Tak miałem i tym razem kontynuacja Doktora Strange (czytaj recenzję) nie wydawała mi się na tyle atrakcyjna, aby wybrać się do kina.
Krótko o fabule, choć pewnie wszyscy ją znają - syn nowego ambasadora USA w Londynie rodzi się martwy, tak przynajmniej dowiaduje się dyplomata od szpitalnego kapelana (Martin Benson), który jednocześnie proponuje mu adopcję nowonarodzonego chłopca, którego matka umarła w trakcie porodu. Dziwny zbieg okoliczności, prawda? Oczywiście jest to podejrzane, jak myślicie i szybko okazuje się, że coś jest nie tak.
Posty
Komentarze
