Twórcy filmu (scenariusz napisał Barry Hines) dzień po dniu pokazują przygotowania do zbliżającego się nieuchronnie konfliktu zbrojnego Związku Radzieckiego z USA. Jest połowa lat 80. Sowieci wkraczają do Iranu, a na to nie mogą pozwolić Amerykanie. Dochodzi do pierwszych incydentów.
Właściwie lepiej byłoby nie pisać nic o fabule, żeby nie zepsuć zabawy, tym, którzy się skuszą na obejrzenie filmu Benjamina Carona. Historia rozpoczyna się od Toma (Justice Smith) prowadzącego księgarnię w Nowym Jorku, którego pewnego dnia odwiedza Sandra (Briana Middleton)...
I być może Danowi Morganowi udałoby się przeżyć spokojnie resztę życia, gdyby nie pechowe zdjęcie w parku rozrywki. Mężczyzna nigdy nie pozwolił sobie zrobić fotki i wrzucić na portale społecznościowe, a tu banda łobuzów zarejestrowała jego namiętny pocałunek z żoną i szybko zamieściła gdzieś w sieci. Oczywiście ta była monitorowana przez dawnych kompanów i za Danem ruszyła grupa zabójców.
Film powstał w 1988 roku (a rok później miał premierę), więc kilkanaście lat przed tym, jak piłkarska polska dowiedziała się o tym, jaka jest skala korupcji w krajowym futbolu. Nie będę się na ten temat zbytnio rozpisywał, bo wszystkie szczegóły możecie znaleźć na blogu Piłkarska Mafia, który prowadzę od 2008 roku.
Myślę, że gdybym trochę posiedział przy komputerze, to stworzyłbym efekty zdecydowanie lepsze niż ekipa Geoffa Meeda. Naprawdę tak kręciło się pewnie w latach 80., chociaż gdzie, raczej w 60.
To jedna z najlepszych produkcji Apple TV. Grają w niej dwie wielkie gwiazdy - Jennifer Aniston i Reese Witherspoon, ale też wielu innych dobrych aktorów. Pamiętam pierwszy sezon mnie powalił, tematyka dosyć dobrze mi znana, bo przecież sam pracuje w mediach od ponad 30 lat, drugi był trochę słabszy, ale trzeci znowu mnie zachwycił, chociaż widzę wiele słabych stron opowiedzianej historii.
Różnie układają się losy cichociemnych, zrzuconych w Polsce w 1941 roku. Część z nich walczy w podziemiu antykomunistycznym, Janek (Antoni Pawlicki) musi wrócić do Polski z niemieckiego obozu, do którego trafił po Powstaniu Warszawskim.
Josh (Patrick Wilson, który jest także reżyserem tego filmu) i jego syn Dalton (Ty Simpkins) przed laty mieli problem z duchami. By zapomnieć poddają się hipnozie. Jednak po latach demony wracają. Tym razem za pośrednictwem tytułowych czerwonych drzwi. Dalton uczy się w college, mieszka w akademiku, tam dochodzi do ataku nadprzyrodzonych istot.
Nie będę się rozpisywał na temat treści i wrażeń, bo zrobiłem to już przy okazji serialu. Film jest trochę lepszy od serialu, bardziej dynamiczny, trochę słabych scen zostało wyciętych. I jakoś bardziej wybrzmiała ostatnia scena, kiedy okazuje się, że przywódca białostockich nazioli - Roman (ciekawe, dlaczego akurat takie imię. Czyżby...?) zostaje namaszczony na wiceministra. Oglądając film jakoś poczułem, że to nie jest wcale takie niemożliwe...
Peter Parker (Andrew Garfield) w dzieciństwie został porzucony przez rodziców. Trafił do wujostwa, które zajęło się jego wychowaniem. Jest zwykłym, przeciętnym chłopakiem, który robi dobre zdjęcia. Ale pewnego dnia wybiera się do laboratorium, w którym pracuje były wspólnik (Rhys Ifans) jego ojca i matki.
Są w tym serialu momenty bardzo dobre, ale są też bardzo złe. Z jednej strony świetne zdjęcia Tatr, super pomysł na pokazywanie miejsc z ich nazwaniem i określeniem wysokości, a także niektóre sceny.
Ten film to wielki pojedynek dwóch wielkich aktorów - pięknie się starzejącego Roberta de Niro i coraz bardziej dojrzałego Leonardo DiCaprio. Obaj nic już nie muszą, a od lat cieszą nas swoją grą. Raz w lepszych, raz w gorszych. Zwłaszcza de Niro wikła się w różnego rodzaju komedie, ale zawsze powoduje u mnie uśmiech.
Książka niewiele różni się od serialu, więc za bardzo o treści nie będę się rozpisywał. Główny bohater to dealer narkotykowy Jacek, który sprzedaje kokainę ludziom mediów, kultury, przedsiębiorcom, studentom, generalnie wszystkim, których na nią stać. Czasami daje na kreskę, ale kto się nie wywiąże ze spłaty długu może liczyć się z poważnymi problemami.
Człowiek demolka raczej niej zalicza się do górnej półki filmów SF, baa, nawet obok niej nie leżał. Ale ogląda się po latach z pewną przyjemnością. Sly gra tu brutalnego policjanta Joe Spartana, który po jednej z akcji zatrzymania terrorystów przyczynia się do śmierci zakładników. Zostaje skazany na zamrożenie na kilkadziesiąt lat. W 2032 roku, kiedy, podstępem, na wolność wydostaje się złapany przez niego bandyta (Wesley Snipes) Spartan zostaje odmrożony.
Dwaj młodzi mężczyźni - Maks (Jerzy Stuhr) i Albercik (Olgierd Łukasiewicz) zgłaszają się do eksperymentu związanego z hibernacją. Jest 9 sierpnia 1991 roku. Mają być zamrożeni przez kilka miesięcy. Jednak w tym czasie wybucha wojna jądrowa, mężczyźni przeszli do historii i nasi dwaj śmiałkowie zostają odhibernowani dopiero w 2044 roku!
Monarch tworzy dwóch naukowców Keiko Randa (Mari Yamamoto) i Bill Randa (Anders Holm) i wojskowy Lee Shaw (Wyatt Russell). Próbują oni przekonać dowództwo wojsk USA do sfinansowania badań dotyczących potworów występujących na całym świecie i zagrożeń, jakie stawiają. Udaje im się ustalić, gdzie pojawi się Godzilla i zapraszają na pokaz przedstawicieli wojska.
Jack Bauer ma pomóc w odnalezieniu islamskiego terrorysty Hamri Al-Assada (Alexander Siddig), który ma stać za szeregiem zamachów w USA.
Czwarty sezon niczym nie różni się od poprzednich, co do prowadzenia narracji. Jest bezpośrednią kontynuacją tego, co się wydarzyło w poprzednich częściach. Pamiętacie na pewno, jak się zakończył trzeci sezon - jedna z głównych bohaterek - Dorothy (Lauren Ambrose) spada z wysokości kilku pięter uszkadzając sobie kręgosłup.
Przeciwko władzom amerykańskim buntuje się legendarny dowódca z Wietnamu - generał Hummel (Ed Harris). Nie zgadza się on z wieloma sytuacjami sprzed lat, w których amerykańscy komandosi wysyłani do różnych części świata, zostali pozostawiani samym sobie, a po ich śmierci nie mogli liczyć na pogrzeb wojskowy, a ich rodziny na odszkodowania.
Informacja zwrotna, powstała na podstawie książki Jakuba Żulczyka, składa się z dwóch wątków - walki z alkoholizmem głównego bohatera i afery reprywatyzacyjnej w Warszawie i okolicach. Marcin Kania, to były muzyk rockowy, który po latach dostał pieniądze za napisane kiedyś piosenki. Kupuje za nie kilka mieszkań na wynajem.
Posty
Komentarze
