I od razu zaznaczę, to nie jest tak, że serial, którego twórcą jest Seth Grahame-Smith (Abraham Lincoln: Łowca wampirów, Mroczne cienie), jest zły. Po prostu nie jest przeznaczony dla mnie, ale może jakby oglądał ze swoimi dzieciakami to bawiłbym się znacznie lepiej. Chociaż przyznam szczerze, że dwa razy (na osiem odcinków) nawet się troszkę wystraszyłem. Noo, może przeląkłem.
Wyprawa do kina to tradycyjna batalia - kupować pop corn i pepsi, czy nie? Ja oczywiście się opieram, dzielnie walczę, stawiam się by z honorem polec i kupić zestaw... No ale też dlaczego raz na jakiś czas nie sprawić radości dzieciom, na co dzień tego nie jedzą i nie piją. Tak było i tym razem!
Oczywiście od razu możecie się domyśleć, że ta przyjaciółka to nie jest pozytywna postać. Już sam jej wygląda - nastroszone pazury, bardzo wąska sylwetka i dłonie zakończone szponami.
Laleczka Buddie znowu podbija serce dzieciaków, stając się często jedynym ich przyjacielem. Tymczasem, w jednej z azjatyckich fabryk produkujących tę zabawkę pracownik, źle traktowany i wykorzystywany przez swojego przełożonego, a pewnego dnia zwolniony, zdejmuje wszelkie ograniczenia, co doprowadza do tego, że lalki mogą używać wulgaryzmów, przemocy i nie słuchają swoich właścicieli, a następnie popełnia samobójstwo.
Posty
Komentarze
