Po tylu latach Robocop dalej robi duże wrażenie. Film Paula Verhoevena, jak na lata 80. był naprawdę znakomity. Historia policjanta (Peter Weller) z Detroit, który śmiertelnie ranny, zostaje przez korporację współpracującą z policją, ożywiony w maszynie, porusza do dzisiaj i każe sobie zadawać pytania, czy jest to moralne i etyczne.
Kinową wersję Egzorcysty widziałem kilka razy, zawsze robiła niesamowite wrażenie. Podobnie, jak książka Williama Petera Blatty'ego, którą miałem okazję przeczytać na początku lat 90.
Wspaniała opowieść z kart papieru znakomicie została przeniesiona na ekran kinowy przez Petera Jacksona. Może nie tak jak sobie wyobrażałem, ale nie znalazłem słabych stron ekranizacji. Znakomite efekty specjalne, zdjęcia, muzyka i niezłe aktorstwo. O fabule chyba nie muszę Wam opowiadać, bo wszyscy ją znamy.
Jednak z tematem tzw. dziewczyn z Dubaju zetknąłem się kilkanaście lat temu, pracując jeszcze w Radiu Wrocław. Zajmowałem się wówczas śledztwem i procesem Joanny Borysewicz, oskarżonej o sutenerstwo. Wówczas jednak nie zdawałem sobie sprawy, że ten proceder miał taką skalę i dotyczył tylu osób.
Tym razem akcja toczy się wokół przygotowań do uprowadzenia niemieckiego konwoju przewożącego pieniądze z banku. Władek (Jan Wieczorkowski) zatrudnia się w Reichsbanku, skąd zamierza doprowadzić do uprowadzenia ciężarówki z gotówką. Tymczasem do Warszawy przyjeżdża następca Kellera - Lars Rainer (Piotr Adamczyk). Szuka działających w podziemiu polskich "cichociemnych".
Niewykluczone, że znacie opowieść o Matyldzie z filmu o tym samym tytule. Tytułowa bohaterka ma beznadziejnych rodziców, ojciec - oszust, który próbuje sprzedać bułgarskiej mafii stare samochody i jej matka myśląca tylko o pieniądzach i swoim wyglądzie.
Oczywiście oglądamy z zaciekawieniem do końca, ale też mają świadomość, że happy end musi być. Chociaż happy end happy endem, ale jakieś wyjście do trzeciej części (a powstało ich sporo więcej) musi być, więc szczęśliwy koniec nie do końca jest taki szczęśliwy. Reżyserem filmu znowu jest Steven Spielberg, a scenariusz napisał David Koepp.
I byłem pozytywnie zaskoczony. Film Rodo Sayaguesa ogląda się z przyjemnością, nawet przyciąga uwagę, stawiając przed dylematem, czy zasada: zło złem zwyciężaj jest dobra. Chociaż w tym przypadku chyba nie ma innego wyjścia.
Tym razem agent CTU Jack Bauer (Kiefer Sutherland) musi walczyć z terrorystami, którzy chcą zdetonować bombę atomową w Los Angeles. W spisek islamskich terrorystów są jednak zamieszani także przedstawiciele najwyższych władz amerykańskich. Jack musi więc walczyć na wiele frontów, a liczyć może tak naprawdę jedynie na prezydenta Davida Palmera (Dennis Haysbert).
Dawno nie oglądałem oryginału sprzed ponad 30 lat. Ale teraz nadarzyła się okazja więc bardzo chętnie wróciłem do filmu Bernarda Rose i nieco się rozczarowałem. Po latach niestety nie robi już takiego wrażenia, ale może nie ma w tym nic dziwnego?!
Młode małżeństwo z córką poznaje na wakacjach w Toskanii inne małżeństwo, z chorym synkiem. Znajomość szybko zacieśnia się i pary postanawiają się odwiedzić, mimo, że pochodzą z innych państw - Danii i Holandii. Bjørn (Morten Burian), Louise (Sidsel Siem Koch) i mała Agnes wyruszają więc do Holandii do leśnej chatki Patricka (Fedja van Huêt) i Karin (Karina Smulders) oraz ich syna.
Na początku filmu otrzymujemy opowieść o wspinaczce trojga przyjaciół - małżeństwa Becky (Grace Caroline Currey) i Dana (Mason Gooding) oraz ich przyjaciółki - Shiloh (Virginia Gardner). W czasie wchodzenia na skałę dochodzi do wypadku, Dan przestraszony, przez jakieś zwierzę odpada od ściany i ginie...
Książkę Henryka Sienkiewicza pamiętam do dzisiaj, jako bardzo dobrą. Niektóre ekranizacje jego powieści oceniam, jako bardzo dobrze, oczywiście przede wszystkim pamiętny Pan Wołodyjowski, Potop i moim zdaniem dobre Ogniem i mieczem.
Akcja filmu toczy się w małym miasteczku Nowa Anglia. Skompromitowany dziennikarz (Jeffrey Dean Morgan), któremu nikt nie chce dać już drugiej szansy, bo w przeszłości tworzył fałszywe reportaże, dostaje małe zlecenie na zrobienie kilku zdjęć na temat znęcania się nad krową.
Chciałem zapytać - kto nie pamięta głównego motywu muzycznego tego serialu, ale pomyślałem sobie, halo, halo, przecież ten serial ma 50 lat i prawdopodobieństwo, że niewielu czytelników tego bloga go oglądało, jest dosyć duże. W każdym razie polecam Wam bardzo, oprócz serialu także ścieżkę dźwiękową Waldemara Kazaneckiego.
Jak się sami możecie domyśleć - zagłada dla Ziemi nadchodzi z kosmosu. W kierunku naszej planety nadlatuje gigantyczny meteor. Największe państwa, dysponujące bronią jądrową, decydują się na jednoczesne uderzenie na kolosa. Oczywiście okazuje się, że jest to nieudany atak, a meteor rozpada się na tysiące mniejszych, które pędzą w kierunku Ziemi.
"Skrzydlate świnie" (Polska 2010) wyreżyserowała Anna Kazejak, która napisała scenariusz z Domanem Nowakowskim. Oskar (w tej roli Paweł Małaszyński) jest liderem grupy ultrasów, kibicują, kradną flagi przeciwnika, biją się z kibicami drużyny przeciwnej i policją. Niestety w ostatnim w kolejce meczu ich klub przegrywa i grozi mu spadek z ligi.
Dzieciaki zaczynają powoli podejrzewać, że to nie ich matka (dobra rola Naomi Watts). Nie pozwala im wchodzić do swojego pokoju, jest wyraźnie poddenerwowana, nie zgadza się kolor oczu, a laurka narysowana specjalnie dla niej ląduje w koszu na śmieci. Chłopcy postanawiają sprawdzić, czy rzeczywiście jest to ktoś obcy. Dochodzą do zaskakujących wniosków, a sam finał jest naprawdę dramatyczny.
Patryk Vega zapewne ma tylu samo zwolenników co przeciwników. Ale jego filmy przez lata bardzo dobrze się sprzedawały. Z filmów kinowych powstawały seriale sprzedawane platformom streamingowym i jakoś się to wszystko kręciło.
Ojciec Peter (Guy Pearce) w młodości przeżył traumatyczną historię. Podczas jego pierwszych egzorcyzmów zginął prowadzący je doświadczony kapłan, a młody, opętany chłopiec zmarł tragicznie w płomieniach. Po latach ksiądz jest doświadczonym egzorcystą, który zajmuje się szkoleniem młodych kapłanów.
Posty
Komentarze
