Uważaj co wybierzesz. Prawda czy wyzwanie?

Trzeba przyznać, że to całkiem niezły horror. Kalka wielu pomysłów, do historii kina grozy nie przejdzie, ale Prawdę czy wyzwanie (Truth or Dare USA 2018) ogląda się z przyjemnością.

Grupa młodych ludzi przebywająca na weekendowym wyjeździe do Meksyku daje się wyciągnąć przez spotkanego w barze mężczyznę do opuszczonego kościoła, gdzie mają kontynuować imprezę. Nowo poznany człowiek proponuje grę "Prawda czy wyzwanie". Okazuje się, że przyniesie ona tragiczne skutki. Ktoś lub coś przejmuje grę, a niewykonanie zadania może się okazać tragiczne.

Battle Angel kontra mroczna przyszłość

Kolejny film o post apokaliptycznej przyszłości. Alita: Battle Angel (Argentyna, Kanada, USA 2019) opowiada o młodej kobiecie - cyborgu, który postanawia się postawić ludziom rządzącym zniszczoną Ziemią. Alitę (Rosa Salzar - Nie otwieraj oczu, Zbuntowana, cykl: Więzień labiryntu), od zagłady ratuje naukowiec (Christoph Waltz - Pomniejszenie, Tarzan: Legenda),  który stracił w przeszłości córkę.

Pierwszym argumentem za obejrzeniem tego filmu (a podobnych produkcji jest całkiem sporo) jest jego reżyser - Robert Rodriguez (Grindhouse: Planet Terror, Sin City: Miasto grzechu, Sin City: Damulka warta grzechu, Maczeta, El Mariachi, Od zmierzchu do świtu, Oni).

"Na koniec świata": kompletna beznadzieja

Jeden z najgorszych filmów, jakie w ostatnich miesiącach widziałem. Na koniec świata (End of the World USA, Kanada 2013) opowiada o promieniowaniu kosmicznym, które ma zniszczyć życie na Ziemi. Jedyna szansa w grupce młodych ludzi, związanych z wypożyczalnią wideo w jednym z amerykańskich miasteczek. 

Klasyka horroru: Dreszcze

Trochę szokujący film. Dreszcze (Shivers Kanada 1975) opowiada o tajemniczym eksperymencie, który pewien lekarz przeprowadza w luksusowym apartamentowcu. Jego pacjentka zostaje zarażona pasożytem, który wzmacnia podniecenie seksualne i powoduje choroby weneryczne. Hmm

Oczywiście zaczyna się od jednej kobiety, ale trudno się nie domyśleć, że za chwile po wieżowcu będą latały hordy bezmyślnych i oszalałych ludzi, którzy przez kontakty seksualne będą chcieli zarazić innych. Naprzeciwko nich stanie miejscowy lekarz i jego przyjaciółka - pielęgniarka.

Kurier z mocnym niedosytem

"Kurier" (Polska 2019) miał wielki potencjał. Opowieść o Kurierze z Warszawy - Janie Nowaku-Jeziorańskim, który przewoził najważniejsze informacje z Polski do Londynu i z powrotem do kraju można było opowiedzieć zdecydowanie lepiej. Co prawda, ja jako pasjonat polskich filmów, historii, a szczególnie Powstania Warszawskiego, obejrzałem z przyjemnością, ale też niedosytem. Zabrakło tego czegoś, co sprawia, że film jest wyjątkowy i zapamiętujemy go do końca życia. Tak chociażby jak Gladiator czy Braveheart, że pozostanę przy historycznych produkcjach. 

Uważajcie na diabelskiego Młynarza

Jeden z tych bardziej przeciętnych horrorów dostępnych na Netflixie. Można obejrzeć, ale za wielkiej przyjemności z tego nie ma. Ot krwawa jatka na różne sposoby. Chociaż, zaraz, zaraz. Plusem jest to, że w slasherze Diabelski Młyn (The Windmill Massacre Holandia 2016) ofiarami młynarza padają ludzie, którzy mają nieczyste sumienie.

Akcja toczy się w Holandii. Grupa przypadkowych turystów wybiera się na wycieczkę autobusem na zwiedzanie holenderskiej prowincji. Przewodnik Abe (Bart Klever), który jest jednocześnie kierowcą autobusu, ma im pokazać najciekawsze miejsca w okolicy.

Układ czyli czeski Pakt

Po obejrzeniu drugiego sezonu Paktu (czytaj recenzję) postanowiłem obejrzeć oryginalną norweską wersję tego serialu. Niestety nie znalazłem, ale odkryłem na HBOGO czeski format. Na początku trudno się było przyzwyczaić do czeskiego języka, ale szybko wsiąknąłem i z przyjemnością obejrzałem. 

Megarekin kontra Kolossus. Zwykła strata czasu

Pięć lat po obejrzeniu filmu "Megarekin kontra krokozaurus" (czytaj recenzję) zdecydowałem się na obejrzenie kontynuacji tej beznadziejnej produkcji. Był to koszmarny seans, którego nie polecam nikomu, chociaż wiem, że są pasjonaci, którzy uwielbiają takie filmy. Jednak odradzam Megarekina kontra Kolossus (Mega Shark vs. Kolossus USA 2015)

Klasyka horroru: Żywe trupy w Manchester Morgue

Obejrzałem kolejny ciekawy horror z lat 70. "Żywe trupy w Manchester Morgue" (Non si deve profanare il sonno dei morti Hiszpania, Włochy 1974) nic się nie zestarzał i ogląda się go z przyjemnością, większą obecne produkcje o Zombie. 

Z przyjemnością, ale też z dreszczykiem. Film wyreżyserował Jorge Grau (Ceremonia Sangrienta, Krwawe cięcie), a scenariusz napisali: Marcello Coscia (Maska szatana, Kiedy kobiety miały ogony, Momo, Portret Doriana Graya, Paranoia) i Sandro Continenza (Ceremonia Sangrienta). Twórcy filmu wykorzystują w filmie obawy przed nowymi środkami chemicznymi stosowanymi m.in. w rolnictwie.

Koszmarny Wikołak

Obejrzałem Wilkołaka (Polska, Holandia, Niemcy 2018) zdenerwowany, z zaciśniętymi pięściami, zastanawiając się dlaczego ten film określono horrorem. Film Adriana Panka opowiada o losach dzieci, które sowieci wyzwolili z niemieckiego obozu zagłady Gross Rosen i zostawili pod opieka dorosłej kobiety w opuszczonym pałacu. 

Film rozpoczyna się od scen znęcania się i zamordowania więźniów obozu przez SS-manów.  Przeżywa cudem kilkoro dzieci. Dzień później obóz zostaje wyzwolony przez sowietów. Jest lato 1945 roku. Dzieciaki trafiają do opuszczonego budynku w lesie, gdzie stworzony zostaje prowizoryczny dom dziecka.

Przerażający Smętarz dla zwierzaków (1989)

To film, który pamiętam doskonale do dziś, mimo, że widziałem go kilkanaście lat temu. Teraz była okazja sobie powtórzyć przy premierze nowej wersji. Smętarz dla zwierzaków (Pet Sematary USA) z 1989 nic się nie zestarzał! 

Pamiętam, jak bałem się kiedy pierwszy raz oglądałem ten film. Sceny gdy..., a nie będę Wam opisywał, które sceny, żeby nie psuć zabawy tym, co jeszcze nie widzieli filmu Mary Lambert (Opowieści z krypty, Smętarz dla zwierzaków 2, Oblicze zła, Miasteczko Halloween: Zemsta Kalabara, Niesamowita częstotliwość, Ulice Strachu: Krwawa Mary, Strych, Megapyton kontra gatoroid, serial Arrow) ze scenariuszem Stephena Kinga.

After Life. Krótki serial o życiu po śmierci żony

Znajomy polecił ten serial więc postanowiłem z Żoną obejrzeć. Sześć krótkich odcinków po niecałe 30 min. After Life (Wielka Brytania 2019). Gorzkich, pełnych smutku, ale i radosnych chwil. Generalnie jednak bardzo smutny i depresyjny.

Tony (Ricky Gervais - oprócz głównej roli także reżyser i scenarzysta) jest dziennikarzem w małej miejscowości. Cierpi po śmierci żony. Codziennie ogląda nagranie wideo, w którym Lisa (Kerry Godliman) przygotowuje go do swojej śmierci. Stara się zniechęcić do siebie wszystkich znajomych, twierdząc, że chce popełnić samobójstwo, bo nic dobrego go już nie czeka. Źle mówi o swojej pracy i krytykuje współpracowników.

Pakt - sezon drugi. Jeden z najlepszych polskich seriali. Szkoda, że bez kontynuacji...

Niestety z dużym opóźnieniem obejrzałem drugi sezon serialu "Pakt" (Polska 2016) z Marcinem Dorocińskim w głównej roli. To prawdziwe political ficition, którego treść w naszych czasach już nie musi budzić zdziwienia, chociaż oczywiście pokazanym tam zdarzeniom daleko od naszej rzeczywistości. 

Przeciętny Park Makabry

Kolejny z filmów, które nagrywam z telewizji i oglądam bez wcześniejszego szukania informacji o treści i poziomie filmu. Zwykle są to strasznie słabe produkcje, które trafiają do kanałów AMC czy Sc-Fi Universal, czy śp. CBS Action. Niestety Park Makabry (Carnage Park USA 2016) nie sprawia miłej niespodzianki. 

Trochę na początku ten film przypominał mi pierwszą część "Od zmierzchu do świtu".  Dwóch bandziorów, po napadzie na bank, ucieka samochodem. Jak się okazuje po krótkim czasie - w bagażniku mają zakładniczkę. Jeden z nich ciężko ranny umiera. Drugi wraz z kobietą trafia na skalisty, półpustynny teren należący do psychopatycznego weterana z amerykańskiego wojska.

Udana kontynuacja serialu Sex Education

Czekałem z niecierpliwością na drugi sezon serialu Sex Education (Wielka Brytania 2020). Pierwszy zrobił na mnie spore wrażenie (czytaj recenzję) i byłem bardzo ciekawy, jak poradzą sobie z oczekiwaniami widzów twórcy kontynuacji. Na szczęście nie zawiedli!  

Jak już się zapewne przyzwyczaili widzowie korzystający z Netflixa od dawna (a może to zaskakiwać nowych odbiorców) produkcje tej firmy pełne są wątków dotyczących praw człowieka, LGBT, homoseksualizmu itd. Bardzo mnie to cieszy, chociaż czasami jest to zbyt nachalne.