Nie żyje kultowy reżyser. George A. Romero zmarł w wieku 77 lat

Kto nie zna jego kultowego horroru Noc żywych trupów z 1968 roku. Film, który stał się legendą, reżyser, który dzięki temu filmowi przeszedł do historii kina, nie tylko grozy.

George A. Romero  (fot: wikipedia/ Gage Skidmore)- nakręcił jeszcze wiele filmów (choć nie tak wiele jak byśmy chcieli),  m.in.  Świt żywych trupów, Dzień żywych trupów, Creepshow 2, Opowieści z ciemnej strony, Ziemia żywych trupów, Diary of the Dead, Survival of the Dead, Diabelska maska, Mroczna połowa.

Świt żywych trupów czyli Zombie w hipermarkecie

Świt żywych trupów to jedna z najlepszych części serii, a nawiązania do ludzi ogarniętych manią odwiedzania hipermarketów jakże prawdziwe i dziś.

IDG wypuściło zremasterowaną wersję reżyserską filmu George Romero z 1978 roku i chwała jej za to. Szkoda tylko, że nie ma żadnych dodatków. Film jak to film, oczywiście żywe trupy atakują, a nasi dzielni bohaterowie zabarykadowani w supermarkecie bronią się przed martwymi, ale i żywymi, którzy chcą dostać się do nagromadzonych tam zapasów.

Splat! Film Fest 2021: Park rozrywki

Park rozrywki (The Amusement Park USA 1975) to bardzo ciekawa pozycja. Film nakręcił słynny, nieżyjący już, twórca horrorów George A. Romero, na zlecenie stowarzyszenia luterańskiego z Pensylwanii. Miał pokazać, jak źle traktowane są osoby starsze w społeczeństwie amerykańskim. Wyszedł z tego niezły horror...

Akcja filmu rozgrywa się w tytułowym Parku rozrywki. Do produkcji George A. Romero (Świt żywych trupów, Dzień żywych trupów, Ziemia żywych trupów, Creepshow 2, Opowieści z ciemnej strony, Diary of the Dead, Survival of the Dead, Diabelska maska, Mroczna połowa, Noc żywych trupów) i scenarzysta Walton Cook (Szaleńcy) zatrudnili zawodowego aktora Lincoln Maazel (Martin), wolontariuszy, którzy zajmują się opieką nad osobami starszymi oraz samych seniorów.

Ziemia żywych trupów mistrza Romero

Właściwie jak pisze się o filmie wyreżyserowanym przez George A. Romero to powinno się stanąć na baczność i w tej pozycji pisać o fenomenie mistrza. Właściwie... Bo jednak Ziemia Żywych Trupów (Land of The Dead Francja, Kanada, USA 2005) jest filmem bardzo dobrym, ale nie zostanie filmem kultowym, jak wiele innych tytułów nieżyjącego już reżysera. 

No dobrze, zacznę od tego co najbardziej mnie uderzyło w tym filmie. Oczywiście nie oglądałem tej produkcji po raz pierwszy, ale wtedy kiedy widziałem ją pierwszy raz nie pisałem jeszcze bloga 8-)
Zombie znowu nam się tutaj jawią jako osoby ubogie, bezdomne, takie, którym w życiu się nie poszczęściło. I chcą chociaż uszczknąć bogactwa tych, którym się udało. Popatrzcie na tę ekipę Zombie z Ziemi żywych trupów. Tak będą wyglądać ubodzy, jak już postanowią zbuntować się przeciwko bogaczom.

Opowieści z ciemnej strony

 

Lubię takie zbiory opowiadań jak ten. Trzy historie spięte w całość, a wśród twórców nazwiska takie jak: Arthur Conan Doyle, George A. Romero i Stephen King.

Przerazić nikogo ten film nie przerazi, ale bawić się może każdy, kto lubi grozę z przymrużeniem oka. Spinaczem całości jest współczesna historia o Jasiu i Małgosi. Młody gazeciarz zwabiony w jednym z domów czekając, aż się znajdzie w piekarniku, czyta swojej porywaczce opowieści z dreszczykiem. 

Kultowe horrory: Noc żywych trupów (1968)

Ten horror to pozycja obowiązkowa! Tyle już razy widziałem Noc żywych trupów (Night of the living dead USA 1968), ale jakoś nie było okazji o tym filmie napisać. A może nie warto? Bo chyba już wszystko, co było do napisania o produkcji George A. Romero już napisano...

Wiele osób sądzi, że to pierwszy film o zombie, od którego wszystko się zaczęło. Ale to nie prawda. Było wcześniej wiele innych opowieści o żywych trupach, chociażby Wędrowałem z zombie czy Powrót trupa (obie produkcje z 1943 roku). Ale tak głośno o nich nie było. Skąd się wzięły żywe trupy w tym filmie nie wiadomo.

Noc żywych trupów Toma Saviniego

Kto z ręką na sercu powie, że nie lubi Nocy Żywych Trupów? Ty, Ty, zaraz, zaraz i jeszcze Ty? Sporo Was. Jeżeli nie podoba wam się cykl filmów o żywych trupach to nie szukajcie zrozumienia u mnie. Uwielbiam wszystkie filmy o żywych trupach (jedne mniej inne bardziej oczywiście 8-)).

Oczywiście klasycznym tytułem i ojcem wszystkich żywych trupów był film z 1968 zmarłego niedawno George Romero. Ten film (Night of the living dead USA 1990) znanego przede wszystkim jako aktora Toma Saviniego (The Theatre Bizzare, Opowieści z ciemnej strony, Nightmare City) to przeróbka klasyka, ale ogląda się fajnie. Znowu przeżywamy przygody grupy ludzi zamkniętej w domu na odludziu otoczonym przez żywe trupy. Zresztą chyba wszyscy znają fabułę więc nie ma się co rozpisywać.

Konsekracja, czyli strzeż się zakrwawionych zakonnic

Na film Konsekracja (Consecration Wielka Brytania, USA 2023) miałem się wybrać do kina, bo zachęcił mnie zwiastun. Na szczęście zrezygnowałem (a może wybrałem inny film) i dobrze, bo produkcja Christopher Smith nie jest wybitnym dziełem i spokojnie można ją zobaczyć w zaciszu domowym. 

Film ogląda się całkiem nieźle, zresztą jak większość filmów, których akcja rozgrywa się gdzieś na prowincji, w starym, ponurym klasztorze czy kościele. A jeżeli dodamy jeszcze do tego zakonnice, przeraźliwie się czegoś bojące, zabitego księdza i kapłana, który popełnił samobójstwo to zaczyna się robić ciekawie.

Kroniki żywych trupów

Diary of the Dead (USA 2007) to naprawdę dobry film. W obecnych czasach gdyby Zombie ruszyły przeciwko żywym zapewne internet zapełniłby się filmami pokazującymi wydarzenia na całym świecie.

Diary of the Dead wyreżyserował (i napisał scenariusz) George A. Romero - znany chyba wszystkim miłośnikom horrorów, m.in. z filmów: Noc żywych trup, Świt żywych trupów, Dzień żywych trupów, Creepshow 2, Opowieści z ciemnej strony, Ziemia żywych trupów. Jak więc widzicie pierwsza filmów liga grozy. Temu człowiekowi kiedyś miłośnicy horrorów będą stawiać pomniki, no ale na to to pewnie jeszcze poczekamy 8-)

Zombie wracają w książce Miasto Żywych Trupów

"Miasto żywych trupów" to druga część książki "Noc Zombie" Briana Keene. Szczególne wrażenie robi opis seksu żywego lekarza z martwą Zombie!

Rozumiem, że pisarze muszą mieć bujną wyobraźnię, ale ta scena wydaje mi się mocnym przegięciem. Znajoma, której ją przeczytałem będąc pod wrażeniem, stwierdziła, że za śniadanie podziękuje 8-) No ale horror to nie łaskotki. Bohaterowie pierwszej części - Jim Thurmond i jego przyjaciele uciekają umarlakom i dzielnie zmierzają do Nowego Jorku, gdzie na Manhattanie niczym samotna wyspa broni się superwieżowiec wybudowany przez jednego z najbogatszych ludzi świata. (Ten wątek może się kojarzyć z "Ziemią żywych trupów" George Romero.

Ale czujny jest także Ob, przywódca żywych truposzów, który ściąga posiłki z całej Ameryki by zdobyć ostatnią twierdzę ludzi. Czy żywi się obronią? Czy Zombie pokonają ludzkość. Odpowiedzi na te "emocjonujące" pytania poznacie po przeczytaniu tej książki. Ale jeżeli Wam się nie będzie chciało to mogę zdradzić Wam jak się skończy... 8-)

Świt żywych trupów wraca

Powrót do jednej z najlepszych części sagi o żywych trupach nakręconej przez George Romero w 1978 roku (recenzję czytaj tutaj). Mniej ponura, bardziej zabawna.

Do klasyki wrócił Zack Snyder, reżyser znany m.in. ze Strażników i 300, a za scenariusz zabrał się James Gunn, znany z Robali. Ich film (Dawn of The Dead USA 2004 - 95 min.) nie jest tak ponury jak oryginał, po prostu bawi. Więcej się śmiejemy. Nie mam takich refleksji jak w wersji z 1978 roku, że Zombie, które atakują ludzi, którzy ukryli się w supermarkecie wyglądają jak ludzie codziennie odwiedzający te miejsca. "Zombie chodzący po sklepach wyglądają, jak wypisz wymaluj, jak ludzie, których zwykle widzę w takich miejscach. Snujących się pozornie bez celu, tępo wpatrzeni w półki z promocjami z lekkim szaleństwem w oczach. Gotowi by zaatakować gdy wypatrzą swój cel" - pisałem w marcu 2008 roku. Co ciekawe film miał premierę w supermarkecie, w którym został nakręcony, a Starbucks nie zgodził się by jego kawiarnia została pokazana w filmie.

Pewnego poranka młodą pielęgniarkę Anę (Sarah Polley znana m.in. z filmów: Istota, Mr. Nobody, eXistenZ) budzi jej córeczka. Dziewczynka rzuca się na swojego ojca i rozszarpuje mu gardło. Także on zamienia się w Zombie. Kobiecie cudem udaje się uciec. Jak się okazuje zombie grasują już po całym mieście - dlaczego? Tego twórcy filmu nam nie wyjaśniają. Spotyka policjanta Kenethha (Ving Rhames znany m.in. z Piranii 3D, Surogatów, Dnia żywych trupów, W mroku pod schodami), Andre (Mekhi Phifer - m.in. Impostor i Koszmar następnego lata) i jego ciężarną dziewczynę Corę (Kim Roberts - Opętanie: powrót do domu, Piła III, Piła IV). Razem ruszają w poszukiwaniu kryjówki. Znajdują ją w opuszczonym supermarkecie, którego strzegą trzej ochroniarze. Rozpoczyna się walka o przetrwanie...

Opętani. Naprawdę dobry film

Dobry oczywiście dla miłośników horrorów. Ale chyba też inni tutaj nie zaglądają 8-)

Opętani (The Crazies USA 2010) opowiadają historię małego miasteczka, w pobliżu którego rozbija się samolot przewożący broń biologiczną. Groźne substancje dostają się do zbiornika z wodą pitną i zarażają mieszkańców. Do akcji wkracza amerykańska armia (lub jakaś tajna agenda?). Ponieważ Amerykanie w takich sytuacjach działają w sposób prosty i jak najbardziej skuteczny. Postanawiają zabić wszystkich zarażonych, a miasto zbombardować.

Demoniczny horror: Alucarda

Od dawna nastrajałem się na obejrzenie meksykańskiego horroru Alucarda (Alucarda, la hija de las tinieblas Meksyk 1977), wreszcie się zdecydowałem. I niestety szału nie ma. Jeden z wielu demonicznych, czy satanistycznych horrorów sprzed dziesiątek lat. 

Są stare horrory, które ogląda się z przyjemnością lub świadomością, że był ważny w historii kina grozy. Alucarda, w Polsce znana też pod tytułem Piekło, nie robi zbytniego wrażenia, może z wyjątkiem spektakularnej końcówki.

Zmarł Tobe Hooper - twórca m.in. Poltergeist czy Teksańska masakra piłą mechaniczną

Miesiąc temu zmarł George A. Romero, wczoraj odchodzi kolejny wielki reżyser horrorów. Tobe Hooper zmarł w wieku 74 lat.

Zapamiętam Tobe Hoopera (zdjęcie z Wikipedii autorstwa Darka Attsiosa) przede wszystkim z filmu Poltergeist - horroru z lat 80., który być może spowodował, że ten gatunek filmowy stał się moją pasją. Widziałem Ducha w kinie kilka razy, a później na wideo i dvd jeszcze wiele, wiele razy. Ostatni raz chyba w 2009 (czas więc chyba sobie przypomnieć). Zawsze robi wielkie wrażenie, a kolejne części i nowa wersja z 2015 nie dorównywały już pierwowzorowi.

HorrorFestiwal 2009: Sauna

Sauna
2008, Finlandia
Czas trwania: 85 min.
Reżyseria: Antti-Jussi Annila
Scenariusz: Iiro Küttner
Występują: Ville Virtanen, Tommi Eronen, Viktor Klimenko, Rain Tolk, Kari Ketonen

Opis:
Rok 1595, właśnie zakończyła się wojna pomiędzy Szwecją i Rosją. Bohaterowie opowieści to dwaj bracia, Szwedzi, Knut (Tommi Eronen) i Erik (Ville Virtanen) . Należą do komisji wyznaczającej powojenną granicę między państwami, przebiegającą przez bagienne tereny dzisiejszej Finlandii. Erik to twardy żołnierz, weteran wielu walk, który na wojnie zabijał i widział już każde okrucieństwo. Knut jest kartografem, człowiekiem bardzo wrażliwym, nie dostosowanym do okrutnych reguł rządzących współczesnym mu światem. Obaj skrywają mroczną tajemnicę. W przeszłości Erik pozostawił zamkniętą w ziemiance dziewczynkę, a jego brat mimo obietnic jej nie uwolnił. Skazali ją tym samym na pewną śmierć. Noszą teraz w sercach brzemię tego grzechu…



Cytat:
„Podobnie jak Andriej Tarkowski, Annila prezentuje chłodne i pozbawione życia środowiska, tworząc specyficzną atmosferę. Lecz ma również na planie znakomitych aktorów, potrafiących tchnąć życie w bohaterów”, Daily Film Dose

Warto wiedzieć:
Skandynawia i Finlandia jeszcze kilka lat temu nie istniały na światowym panteonie grozy. Tymczasem fakty są zaskakujące: w 2006 roku powstał w Norwegii „Cold Prey”, który pokazywaliśmy na pierwszym Horrorfestiwalu i który zdobył wiele nagród na całym świecie. Dwa lata później Finowie zrealizowali znakomity horror „Dark Floors”, będący najdroższym filmem w historii ich kinematografii. W tym samym roku Szwedzi wyprodukowali wampiryczny „Pozwól mi wejść”, dzieło w stylu „Martina” George’a A. Romero, które wygrało tegoroczny festiwal w Brukseli. Powstała też „Sauna”, uważana za jeden z ciekawszych filmów gatunku ostatnich lat. W Brukseli otrzymała nagrodę publiczności.

Materiał promocyjny organizatorów.

Moja recenzja Sauny.