Z archiwum polskiej kinematografi: Godzina W

Takich filmów już się w Polsce nie kręci. Inne czasy, inne możliwości techniczne, inne spojrzenie na pewne tematy. Ale, mimo, że Godzina W (Polska 1980) liczy już ponad 42 lata ogląda się tę produkcję z zapartym tchem, zaciśniętymi szczękami i łzami w oczach. 

Chyba niemal każdy wie, co to Godzina W, nie będę więc szczególnie się rozpisywał na ten temat. Wyjaśnię jedynie, że akcja filmu Janusza Morgensterna toczy się w ciągu kilku godzin 1 sierpnia 1944. Twórcy filmu pokazują ostatnie godziny przed wybuchem Powstania Warszawskiego. Młodzi chłopcy, sorry - żołnierze przygotowują się do walki z Niemcami.

Kultowe horrory: Miasto żywej śmierci

Miasto żywej śmierci (Paura nella città dei morti viventi Włochy 1980) to kolejny horror Lucio Fulciego, który miałem okazję zobaczyć. Tym razem krwi, brutalnych scen i żywych trupów oraz demonów nie brakowało. Prawdziwa przyjemność dla fanów krwawych filmów grozy. 

Film zaczyna się od samobójstwa proboszcza na cmentarzu w małym miasteczku Dunwitch. To zdarzenie doprowadza do powstania umarłych z grobów, a wrota piekieł otwierają się zagrażając żywym. Miejsce nie jest przypadkowe, w tym miasteczku w przeszłości palono czarownice.

Klasyka horroru: Piątek trzynastego (1980)

To zdecydowanie jeden z najważniejszych filmów w historii kina grozy i pozycja obowiązkowa, nie tylko dla fanów gatunku. Jeżeli bowiem ktoś nie oglądał pierwszej części Piątku trzynastego (Friday the 13th USA 1980) to powinien natychmiast nadrobić tę zaległość. 

Oczywiście film Seana S. Cunninghama (Obcy obserwuje, Obcy z głębin, Inwazja), ze scenariuszem Rona Kurza (Piątek trzynastego 2, Piątek trzynastego 3, Eyes of a Stranger) i Victora Millera (Obcy obserwuje, Piątek trzynastego 8, Jason, Kamień, nożyce, papier) nie robi już takiego wrażenia, jak kiedyś, ale dalej robi. Dla nieznających tematu: Piątek trzynastego to cykl slasherów o mordercy w masce hokejowej - Jasonie Voorheesie.

Maniak. Kultowy slasher z 1980 roku

To jeden z najmocniejszych slasherów, jakie widziałem. Naprawdę film Maniak (Maniac USA 1980) robi wrażenie i zaskakuje okrucieństwem. To film, w którym nie ma pokazanych organów ścigania szukających seryjnego mordercy. Jest pokazany człowiek, który morduje przypadkowe ofiary.  

Jeżeli ktoś jest niezadowolony ze slasherów kręconych w naszych czasach polecam debiutancki film Williama Lustiga (Maniakalny gliniarz 1-3, Lista zabójstw, Bezlitosny) ze scenariuszem autorstwa C.A. Rosenberga i grającego główną rolę Joego Spinellego. 

Mgła nadchodzi znad morza i zabija!

To jeden z tych klasycznych horrorów, do których z przyjemnością wraca się po latach. "Mgłę" (The Fog) John Carpenter nakręcił w 1980 roku. 

John Carpenter to reżyser, którego znają wszyscy miłośnicy horrorów, m.in. z filmów: Atak na Posterunek 13, Ucieczka z Nowego Jorku, Christine, Książę Ciemności, Oni żyją, Wioska Przeklętych, Coś, Halloween,  Łowcy Wampirów, Duchy Marsa, Oddział czy w Paszczy szaleństwa, Cigarette Burns, Obrońcy życia, Halloween, Halloween 2. Oczywiście nakręcił filmy genialne, ale też tandetne, ale wszystkie oglądam dziś z przyjemnością, zwłaszcza, jak jeszcze zrobił do nich muzykę.

Nightmare city. Żywe trupy przybywają samolotem

Teraz już takich filmów się nie kręci 8-) Film Nightmare city (Incubo sulla città contaminata Hiszpania, Meksyk, Włochy 1980) opowiada o napromieniowanych Zombie, którzy atakują pewne miasto. Nikt nie może sobie z nimi poradzić. Wojsko walczy, władze państwowe każą nie siać paniki. Typowy film o żywych trupach z lat 80, gdzie trudno doszukiwać się jakiejkolwiek logiki, za to jest dużo brutalności, przemocy i krwi. 

Nie wiadomo właściwie skąd wzięły się Zombie. Pewnego dnia na amerykańskim lotnisku ląduje niezidentyfikowany samolot. Pilot nie odpowiada na wezwania wieży, a wydaje się, że za sterami nikogo nie ma.

Lśnienie. Najlepszy z najlepszych!

Co można napisać o Lśnieniu (The Shining Wielka Brytania, USA 1980) Stanleya Kubricka na podstawie powieści Stephena Kinga?! Chyba wszystko co miało być napisane zostało napisane. Absolutnie kultowy film. Jeden z najlepszych horrorów w historii, stawiany w jednym szeregu obok Egzorcysty i Omenu.  

Stephen King to pisarz, którego nie trzeba przedstawiać. Absolutnie wszyscy fani horrorów, ale także dobrej literatury znają jego powieści. Najlepszy moim zdaniem był jego początkowy okres pisarstwa. Wtedy kiedy powstawały właśnie Lśnienie, Christine, Smętarz dla zwierzaków, Carrie, Firestarter, czy Miasteczko Salem.

Tragiczne Inferno

Nazwisko Dario Argento zachęca do obejrzenia każdego filmu, który wychodzi spod jego rąk. Ale Inferno to naprawdę dramatyczna pozycja. Nudna, naiwna i niestraszna.

To druga część trylogii Trzech Matek (pierwsza część to Suspiria z 1977 roku, ostatnia Matka płaczących z 2007). Argento wyreżyserował ją w 1980 roku. Główna bohaterka Rose Elliot (w tej roli Irene Miracle - m.in. Pociąg tortur, W cieniu Kilimandżaro, Nick Knight, Obserwatorzy II i Władca lalek) poznaje tajemniczą opowieść sprzed lat o Trzech matkach, które mają być uwięzione w Rzymie, Nowym Jorku i Freiburgu.

Żałosne Świąteczne zło

To wyjątkowo żałosny film. Nazywanie go "kultowym" przez wydawcę jest żenujące, ale cóż... czego się nie robi by sprzedać jak najwięcej płyt...

Carisma w serii Horrory Świata wydaje przeważnie dobre filmy. Nie wiem skąd taki gniot. Dobrze, że nie oglądałem go w czasie świat... Film opowiada o pracowniku fabryki zabawek, który w Wigilię postanawia krwawo rozprawić się z tymi, których uważa za złych. W sumie nie ma się co Harremu (Brandon Maggart) dziwić - w dzieciństwie widział jak Mikołaj obmacuje jego matkę... Nawet i logika jego działania nie jest bezsensowna.