Drapacz chmur - nowa wersja Płonącego wieżowca

Wiadomo, że kiedy w jakimś filmie gra Dwayne "The Rock" Johnson to musi to być kompletna bzdura. Ale też produkcje z jego udziałem przyciągają uwagę i nie dają się nudzić. Tak też jest w obrazie Drapacz chmur (Skyscraper USA 2018), który wydaje się być współczesną wersją kultowego thrillera sprzed kilkudziesięciu lat - Płonący wieżowiec.  

Will Sawyer (D. Johnson) był agentem FBI, podczas jednej z akcji jednak popełnił błąd i pozwolił by ojciec zdetonował się wraz z dzieckiem. Sam przy tym stracił nogę. Teraz robi w ochronie.

Kolejny superbohater - Black Adam

Black Adam (USA 2022) to kolejny film o superbohaterach, który mi się spodobał. Postać głównego bohatera nie jest oczywista. Tak do końca nie jest to pozytywna postać. Jego intencje nie są takie czyste jak się początkowo wydaje! Spokojnie można go uznać za negatywnego bohatera.

Na szczęście przed oglądaniem filmów nie czytam ich recenzji, a nawet jak przeczytam, to negatywne nie zniechęcają mnie do obejrzenia. I bardzo dobrze, bo trudno byłoby siąść do Black Adama, gdybym kierował się internetowymi ocenami. A tak z Synem obejrzeliśmy ten film i byliśmy bardzo zadowoleni.

Kino familijne: Dobra wróżka

Kompletna porażka. Niestety nie udał mi  się wybór filmu do wspólnego oglądania razem z dzieciakami. "Dobra wróżka" (Tooth Fairy Kanada, USA 2010), opowieść o hokeiście, który nie wierzy we wróżkę zębuszkę i sam jest zmuszony do wcielania się w jej rolę, jest bardzo słaba.

Główny bohater to zawodowy hokeista Derek Thomson (Dwayne Johnson - Podróż na tajemniczą wyspę, Doom, Mumia powraca, Król Skorpion, Góra czarownic, San Andreas, Rampage: Dzika furia, Jumanji: Przygoda w dżungli, , Jumanji - następny poziom). Na lodzie jest bardzo brutalny, zajmuje się ochroną najważniejszych dla drużyny zawodników i chwali się liczbą powalonych przeciwników i wybitych im zębów.

Kino familijne dla miłośników książek Juliusza Verne'a

Naprawdę niezła przygodówka, która spodoba się  kilkunastolatkom, a nawet 8-9 latkom. Sam miałem okazję obejrzeć Podróż na Tajemniczą Wyspę (Journey 2: The Mysterious Island USA 2012) z 8-letnim Synem Filipem. Przypomniał mi połykane błyskawicznie lektury powieści Verne'a. 

Film opowiada o młodym chłopcu Seanie Andersonie (Josh Hutcherson - cykl Igrzyska śmierci,Asystent wampira, Skrzydlate cienie, Zathura- kosmiczna przygoda), który odbiera tajemniczy sygnał i wyrusza na zaginioną wyspę, aby odnaleźć zaginionego dziadka Alexandra (Michael Caine - Interstellar, Łowca czarownic, Batman, Batman - Początek, Mroczny Rycerz, Mroczny Rycerz powstaje,  Dzień, w którym ziemia stanęła w ogniu, Rój, Ludzkie Dzieci).

Powrót do Jumanji

Kolejna część Jumanji zaliczona. Obejrzeliśmy z Filipem Jumanji: następny poziom (Jumanji: The Next Level USA 2019) i spodobało nam się bardziej niż poprzednia część (czytaj recenzję). To co prawda blog, z założenia o horrorach, ale przyzwyczailiście się już chyba, że piszę też o filmach familijnych, w których występuje wątek nadnaturalny - w tym przypadku przeniesienie do świata gry komputerowej.  

Tym razem bohaterowie poprzedniej części wracaj do gry komputerowe, ale w innych ciałach oraz z dodatkowymi, nowymi uczestnikami gry.

Rampage: Wielkie zwierzęta atakują Chicago!

Sympatyczna przygodówka (Rampage USA 2018) o eksperymentach genetycznych prowadzonych w kosmosie, które mają swoje skutki na Ziemi. Pewna amerykańska korporacja niebezpiecznie igra sobie z genami nie zważając na konsekwencje. Po katastrofie na statku kosmicznym próbki genów spadają na ziemię. 

Jumanji. Jak zagrać w przygodówkę w dżungli?!

Żeby nie było żadnych wątpliwości - Jumanji: Przygoda w dżungli (Jumanji: welcome to the jungle USA 2017) to film przygodowy dla kilkunastolatków. I nie ma nic wspólnego z horrorami, czy nawet produkcjami science fiction. 

Od czasu do czasu oglądam też takie filmy i staram się je zrecenzować. Jeżeli są oczywiście tego warte. A ten wydaje się, że jest warty, chociaż krótkiego opisu. Przyznam szczerze, że Jumanji z Robinem Williamsem z 1995 nie widziałem, na tę produkcję, w reżyserii Jake Kasdana, jakoś się skusiłem. Trwała prawie dwie godziny i przyznam, że ciężko się oglądało.

Katastrofa w San Andreas

Trzeba przyznać, że San Andreas (USA 2015) to naprawdę kawał dobrego kina katastroficznego. Można mieć zastrzeżenia do aktorstwa (drewniany Dwayne Johnson - Doom, Mumia powraca, Król Skorpion, Góra czarownic), ale na pewno nie do efektów specjalnych. Destrukcja na całego!

Johnson gra pilota strażackiego śmigłowca, który ratuje rodzinę po katastrofalnym trzęsieniu ziemi. Walą się gigantyczne wieżowce, wielkie fale tsunami zalewają miasta, a on wraz z byłą żoną - Emmą (Carla Gugino - Sucker Punch, Watchmen. Strażnicy, Nienarodzony, Góra czarownic,  Zemsta po śmierci, Sin City - miasto grzechu), z którą  się rozstał po śmierci ich córki szukają drugiej swojej córki. Blake (Alexandra Daddario - Piła mechaniczna 3D, cykl Pearce Jackson, Strych) ucieka z dwójką braci, którzy uratowali jej życie - Ollie (Art Parkinson - Drakula: historia nieznana, Gra o tron, Dark Touch, Anomalia) i Benem (Hugo Johnstone-Burt). A wokół wali się cały świat...

Po co oglądać Doom?

Zapewne Ci co chcieli to już Doom (USA 2005) obejrzeli. Inni pewnie nie chcieli... A może potrzebują zachęty? Ode mnie jej nie dostaną...

W latach 90. byłem maniakiem m.in. Doom, wiele nocy zerwałem strzelając jak oszalały do potworów by wypełnić zadanie. Jednak fascynacja tego typu grami szybko wygasła. Może dlatego też gdy reżyser Andrzej Bartkowiak (Street Fighter) postanowił przenieść tę grę na ekran kinowy to jakoś mnie nie zachęciło to do pójścia do kina. I jak się okazało po 7 latach nic nie straciłem 8-)

Teraz jednak postanowiłem skorzystać z wolnej chwili i obejrzeć ten film. Jedno trzeba przyznać - można w ten sposób spędzić 1,5 godziny bezmyślnie patrząc się w telewizor, przy szybko upływającym czasie.