Główna bohaterka to młoda zakonnica Cecillia (Sydney Sweeney), która przylatuje do małego klasztoru we Włoszech z USA. Tam w dzieciństwie miała wypadek, gdy po załamaniu się lodu, spędziła w wodzie siedem minut. Od tego czasu zastanawia się dlaczego Bóg pozwolił jej przeżyć.
Na temat zgodności fabuły z faktami nie będę się rozpisywał, świetnie to zrobił mój kolega redakcyjny, Bartek Makowski w podcaście "Prawda czasu i prawda ekranu". Posłuchajcie i sprawdźcie sami.
Akcja filmu toczy się cztery lata po wydarzeniach, opowiedzianych w filmie "Halloween zabija" (którego co ciekawe nie widziałem, muszę więc nadrobić). Jedna z moich ulubionych bohaterek horrorów - Laurie Strode (Jamie Lee Curtis) mieszka z wnuczką Allyson (Andi Matichak). Pisze wspomnienia i przygotowuje się do powrotu swojego prześladowcy...
Lubię krótkie seriale, z braku czasu, ale często, jak mi się bardzo coś spodoba, to chciałbym więcej. I tak było z Krucjatą 2, ale tu na szczęście TVP wyprodukowała 13 odcinków i było co oglądać! I chce się jeszcze! Czekam więc niecierpliwie na trzeci sezon! Tym razem zabrakło jednego z głównych bohaterów pierwszego sezonu - Mandżara (Julian Świeżewski), widzimy go krótko w pierwszym odcinku.
O tym serialu słyszałem już od dawna ale nie mogłem się zmobilizować do obejrzenia, wreszcie usłyszałem, że córka coś ogląda, gdzie jest dużo wulgaryzmów. Wkurzony zapytałem co to, i okazało się, że to właśnie "Matki pingwinów" (Polska 2024).
O pierwszej Szadzi pisałem pod koniec listopada, bardzo mi się spodobała, więc z niecierpliwością czekałem na obejrzenie kontynuacji. Ale też nie chciałem oglądać sezon po sezonie. Obejrzałem więc kilka filmów oraz serial Podziemny front, oraz dwa pierwsze odcinki Zakładników Maćka Migasa, która to produkcja nie miała jeszcze oficjalnej premiery. No i wróciłem w grudniu do Szadzi. Z pewną taką obawą, zastanawiając się jak twórcy wybrną z pierwszego sezonu.
Nie wiem co mnie skusiło żeby zobaczyć film "Bez paniki" (No Way Up USA 2024). Chyba okładka z samolotem na dnie morza. No cóż, co gorsze namówiłem jeszcze do obejrzenia syna, dla którego moje propozycje mogą w ten sposób stać się co najmniej wątpliwe.
Żebyście nie zrozumieli mnie źle. To nie oznacza, że nie podoba mi się film Aleksandra Forda, który liczy już ponad 60 lat! Jest to klasyczna opowieść historyczna, z wątkiem romansu, która powstała na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza. Opowiada o konflikcie polsko-krzyżackim, zakończonym wielką, zwycięską bitwą pod Grunwaldem z 1410 roku. Zdecydowanie warto zobaczyć, chociaż chyba nie polecam na jeden raz.
Nicolas Cage jest pracownikiem biurowym, który w ciągu dnia mobbinguje swoich pracowników, a w nocy prowadzi życie bywalca barowego, który imprezy kończy w domu z przygodnie poznanymi kobietami. Jedna z takich randek kończy się tragicznie. Zaproszona niewiasta (Jennifer Beals) okazuje się wampirem i rozsmakowuje się w Peterze Loewie.
I trzeba przyznać, że pamięć nie zawodziła. Film jest naprawdę bardzo dobry i nic dziwnego, że przeszedł do historii kina grozy, chociaż późniejsze parodie nie pomagają. Czasami nie pamiętasz, czy w pamięci ci utkwiły sceny z oryginału czy przeróbki.
Jest rok 1918. Na terenie Węgier stacjonuje oddział wojskowy, w skład którego wchodzą m.in. Polacy z zaboru austriackiego. Nie przykładają się do służby, baaa, można wręcz rzec, że sabotują rozkazy swoich cesarskich dowódców. Interesują ich głównie imprezy, alkohol, seks.
Z tym filmem mam podobnie, jak z opisywanym niedawno "Sokiem z żuka", nie wiem, czy gdybym obejrzał pierwszy raz teraz to czy przebrnąłbym do końca. A tak, ponieważ widziałem produkcję Zameckisa ze 30 lat temu, to podchodzę do tego filmu z dużym sentymentem.
Ciekawe, że po 35 latach kasjerzy z Hollywood policzyli sobie, że nowa wersja tego filmu pozwoli im zarobić kolejne pieniądze. Czy zarobiła tego nie wiem, bo nie śledziłem przychodów po premierze, ale pewnie tak. Magicy potrafią sprzedać niemal wszystko, co kiedyś wzbudzało emocje. Chociaż, chociaż, namawiałem dzieciaki na pójście do kina nowego Beetle Juice, ale jakoś nie wzbudził ich zainteresowania.
Trudno się jednak było zabrać do oglądania "Szadzi" (Polska 2020), ze świadomością, że do dystrybucji trafił właśnie ostatni, czwarty sezon. Wiadomo więc było, że pierwszy sezon nie będzie zamkniętą opowieścią, skoro w czwartej części dalej gra Maciej Stuhr.
Serial opowiada o seryjnym zabójcy (Maciej Stuhr), który na co dzień jest wykładowcą w jednej z opolskich uczelni. Jego ofiary to młode kobiety.
Czasami lubię sięgać po klasykę. Planetę małp (Planet of the Apes USA 1968) pamiętałem z dzieciństwa, pewnie oglądałem ją w telewizji gdzieś w latach 80., a może później na wideo? Trudno mi sobie przypomnieć. Liczne platformy streamingowe dają teraz możliwość sięgnięcia do archiwów kinowych i obejrzenie takich staroci jak ten. I nierzadko okazuje się, że są one lepsze od współczesnych produkcji.
Zygmunt Kowal (świetna rola Mariana Dziędziela) w latach 80. przewodził strajkowi górników w swojej kopalni. Interweniowało ZOMO, zabijając kilku protestujących (historia oparta na tragicznych wydarzeniach w kopalni Wujek). Po latach (są lata 90.)) rozpoczyna się kolejny proces w tej sprawie. Niespodziewanie pojawia się informacja, że Kowal, który wraz z synem zajmuje się sprowadzaniem używanej odzieży z zagranicy, był tajnym współpracownikiem służby bezpieczeństwa.
Ten film to niemal horror. Kilka scen naprawdę zrobiło na mnie spore wrażenie. Oczywiście fabuła jest zapewne wszystkim znana. Paskudny bogacz, który nienawidzi ludzi i świąt zostaje odwiedzony wigilijnej nocy przez trzy duchy, które pokazują mu przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. A ta nie jest za ciekawa...
Główny bohater to Manel (Francisco Ortiz), młody mężczyzna, który od roku jest w żałobie po śmierci żony. Jak to w takich filmach zawsze jest - pewnego dnia świat dowiaduje się o zagrożeniu tajemniczym wirusem. Jest on coraz bliżej i bliżej, aż ostatecznie miasteczko, w którym żyje Manel zostaje ewakuowane, a on sam, ostrzeżony przez siostrę (Marta Poveda), której mąż jest wojskowym, ukrywa się w domu.
Od początku wydaje się nam, że ten serial nie może się źle skończyć. Kłopoty, w które pakuje się Gwiazda (Piotr Witkowski) są coraz poważniejsze. Po samobójczej śmierci ojca-hazardzisty przejmuje jego długi, żeby nie stracić domu, i wpada w spiralę coraz większego zadłużenia.
Zapewne jak pamiętacie, w pierwszej części przez chwilę wydawało się, że Art the Clown (David Howard Thornton) zginął, ale na szczęście (czy raczej nieszczęście przyszłych ofiar) odżył i dalej bawi (???) nas w kontynuacji, a nawet baaa, w kontynuacji kontynuacji, która wyświetlana jest właśnie w kinach.
Film opowiada o małżeństwie, które postanawia adoptować dziecko. Ostatecznie adoptują trójkę, ale nie są do tego kompletnie przygotowani. Zwłaszcza, że najstarsza dziewczynka (Isabela Merced) ma już kilkanaście lat i szykuje się do "dorosłego" życia. Matka dzieciaków siedzi w więzieniu, jest narkomanką, więc nie ma szans, by sama wychowywała dzieci.
Sprawcami napadu był jeden z pracowników ochrony oraz dwóch jego przyjaciół. Śledztwo w tej sprawie zostaje zlecone byłemu oficerowi MO, negatywnie zweryfikowanemu po 1989 za prześladowanie działaczy opozycji.
Na francuskiej prowincji dochodzi do serii zaginięć dzieci. Na miejsce zostaje wysłany oficer żandarmerii, który ma rozwikłać sprawę porwań. Tymczasem w dniu, w którym przyjeżdża do pewnego miasteczka, dochodzi tam do bardzo brutalnej zbrodni. Małżonkowie zabijają się i zjadają wzajemnie, zadając sobie po kilkadziesiąt ran. Kolejnego dnia właściciel zakładu drzewnego nabija się na wielką mechaniczną piłę. W obu przypadkach giną komputery ofiar.
Główna bohaterka Shoo wyjeżdża na irlandzką prowincję, aby, jako opiekunka społeczna, zaopiekować się ciężko chorą staruszką. Ma to być element wychodzenia z depresji po samobójczej śmierci matki. Matki, z którą nie żyła dobrze, bo była dręczona w dzieciństwie. Za błędy w modlitwie kobieta przypalała córeczce ręce papierosem. Brrrr.
Zagubieni w czasie, jak się możecie domyślić to historia o podróżach w czasie. Ale nietypowych. Główna bohaterka Agnes (Alice Lowe) ma zawsze pecha.
Zacznę krótko od drugiego seansu. Rozumiem doskonale ideę seansu niespodzianki, kiedy dowiadujesz się już na sali co zobaczysz. Ale jeżeli jest to film już wyświetlany na tym festiwalu, za który zapłaciłeś to możesz się czuć rozczarowany. Bo w tym czasie mogłeś zobaczyć produkcję, której jeszcze nie widziałeś. No cóż. Moim zdaniem spora wtopa.
Początkowo do kina wybierałem się w sobotę, ale nie wyszło, więc już w niedzielę musiało się udać. W ostatniej chwili docieram do warszawskiego Iluzjonu, patrzę a przed salą wielka kolejka. Kurczę - myślę - biletów już pewnie nie będzie. Ale podbiegam do kasy, proszę o wejściówkę i jest! Kieruję się do kolejki, ale Pani z kasy woła - ten film gramy w tej mniejszej. I tu zdziwienie, ale też zadowolenie, bo bardzo lubię "Małą czarną".
Doborowa obsada z Cezarym Pazurą i Maćkiem Stuhrem na czele to jeden z atutów. Ale przede wszystkim świetne dialogi, naprawdę ich twórca solidnie zapracował na swoje wynagrodzenie. Ten film to właściwie zbiór gagów, ale nie odrębnych, a łączących się ze sobą w niezłą komedię gangsterską.
Oczywiście Terrifier to horror gore dla miłośników ostrej rzeźni, ale docenią go chyba także zwolennicy innych gatunków filmów grozy. Film zaczyna się od telewizyjnego talk show, w którym dziennikarka rozmawia z potwornie oszpeconą ofiarą morderczego klauna. Zaraz potem możemy się dowiedzieć, co wydarzyło się feralnej nocy.
"Idź pod prąd" spotkało się z powszechną krytyką punkowej społeczności, oburzonej m. in. tym, że w Polsce lat 80. powszechne było picie jaboli i wyborem akurat KSU jako bohaterów filmu. No cóż. Słów krytyki natomiast nie słyszałem już o przesiąkniętym narkotykami dokumencie o świetnej kapeli The Birthday Party, którą bardzo chętnie słuchałem w latach 90. Znacznie częściej niż wspomniane KSU.
Właściwie co do fabuły nie ma się co rozpisywać, wszystko streściłem w pierwszych czterech zdaniach. Oczywiście trudno też uznać, że napisanie czegokolwiek będzie spoilerowaniem, bo w takich filmach akcja przebiega w zasadzie zwykle tak samo, z większymi lub mniejszymi niespodziankami, a czasami nawet bez nich, według utartego od lat schematu. Czy coś w tym filmie może zaskoczyć?
W środowisku punkowym słuchanie KSU to obciach, niestety ich nagrania z ostatnich 20-30 lat nie są dobre, właściwie zespół przestał nagrywać dobrą muzę na początku lat 90. XX wieku. Ale nie można docenić ich dokonań z lat 80. kiedy to granie muzyki punkowej było naprawdę wyzwaniem, a komunistyczne władze zwalczały wszelkie inności, niż te obowiązujące w PRL.
Substancja szczególnie się spodoba fanom gatunku body horror, choć myślę, że wiele osób będzie zaskoczonych w jakim kierunku będzie zmierzać ta produkcja.
7500 to w nomenklaturze lotniczej informacja o porwaniu samolotu. I taka jest tematyka tego filmu. Maszyna lecąca z Berlina do Paryża zostaje uprowadzona przez islamskich terrorystów. Do kabiny pilotów wdziera się dwóch agresorów, którzy ciężko ranią kapitana (Carlo Kitzlinger).
Serial Susanne Bier i Jenny Lamii opowiada o planowanym ślubie w pewnej amerykańskiej rodzinie. W dniu uroczystości, o poranku wielkiej, luksusowej posiadłości w Nantucket zostaje znalezione ciało przyjaciółki panny młodej Amelii (Eve Hewson). Szybko okazuje się, że młoda kobieta zostaje zamordowana. Rozpoczyna się śledztwo, które ma doprowadzić do odkrycia kto odpowiada za zabójstwo.
Jan Bitner był synem Niemki i sowieckiego sołdata, który zgwałcił kobietę. Nie wie, że został adoptowany i wychowują go przybrani rodzice. Dopiero po śmierci matki dowiaduje się, że dzieciństwo spędził w domu dziecka. Próbuje dojść prawdy, ale komunistyczne władze uniemożliwiają mu wyjazd z Polski, by poznał swoją prawdziwą matkę, mieszkającą w Strasburgu. Nie robią tego bez powodu. Zamiast Bitnera wysłali bowiem za granicę swojego agenta...
O fabule za wiele nie ma co pisać. Film pokazuje ostatni dzień sierpnia, kiedy już wiadomo, że wojna jest nieuchronna a następnie siedem dni dramatycznej obrony Wojskowej Strażnicy Tranzytowej. Polacy byli w beznadziejnej sytuacji, mieli się bronić i czekać na pomoc tylko przez 12 godzin. Przewaga Niemiec była gigantyczna. Cała Polska czekała na wiadomości czy Westerplatte jeszcze się broni... Upadek Westerplatte podciął skrzydła wielu osobom, które wierzyły w pomoc Aliantów i wyparcie Niemców z naszych granic.
Druga połowa lat 80. - jeszcze nie wiadomo, że komunizm wreszcie upadnie, a ludzie pamiętają terror stanu wojennego, a przede wszystkim morderstwo księdza Popiełuszki. Nic więc dziwnego, że kradzież figury jednego z najważniejszych polskich świętych wywołuje wielkie oburzenie nie tylko mieszkańców Gniezna, ale także niemal wszystkich wszystkich wiernych w Polsce.
Gangsterskie porachunki na Dolnym Śląsku są mi akurat bardzo dobrze znane, bo pracowałem jako dziennikarz śledczy w tym regonie od 1991 do 2010. Przez wiele lat zamachy bombowe, strzelaniny, tajemnicze zabójstwa i zaginięcia były na porządku dziennym. Słynna strzelanina podczas ucieczki z sądu w Jeleniej Górze to najlepszy chyba przykład...
Oczywiście serial niewiele się różni od filmu, odcinki trwają ok. 30 minut więc całość serialu jest niewiele dłuższa. Ot dochodzi trochę scen, kompletnie nic nie znaczących dla całości. Ale ogląda się z przyjemnością. Tak jak już pisałem wielokrotnie - bardzo lubię polskie produkcje, nawet teraz oglądam kilka równocześnie, a już krajowy serial o zombie. No cóż - pozycja obowiązkowa.
Pewnego dnia do domku w lesie, wynajętego przez Andrew (Ben Aldridge) i Erica (Jonathan Groff) oraz ich adoptowaną córkę Wen (Kristen Cui) puka grupka czterech uzbrojonych w topory osób. Ostrzegają rodzinę, że z ich wizji wynika, że światu grozi apokalipsa i może ich ocalić tylko śmierć jednego z nich. Mężczyźni i dziewczynka mają wybrać ofiarę i zabić ją. Oczywiście rodzina nie wierzy w ostrzeżenie, traktując przybyłych jako szaleńców.
Oczywiście największą gwiazdą, atrakcją itd Mission: Impossible jest Tom Cruise, ale i on wydaje się nieco zmęczony tą rolą, jakby się nieco postarzał, czego wcześniej nie było widać. Znów musi walczyć o ocalenie świata, ale też swoich przyjaciół. I widać, że ta walka spala go wewnętrznie, a obraz zabitej lata temu przyjaciółki wraca do niego i sprawia ból.
Najważniejsza wiadomość z ostatniej części Transformersów to news, że do trwającej setki lat wojny Autobotów i Deceptikonów dołączają nowe frakcje: Maximale, Predacony oraz Terracony. Główni bohaterowie "ludzccy" to były szeregowiec armii amerykańskiej Noah Diaz (Anthony Ramos) i zatrudniona w muzeum archeologicznym na Ellis Island 25-letnia badaczka Elena Wallace (Dominique Fishback).
Brzmi to niezbyt zachęcająco ale film Luca Bessona naprawdę warty jest obejrzenia. Zresztą ten reżyser ma swoich wiernych fanów już od wielu lat, zresztą ja sam do dziś wracam do znakomitego obrazu "Leon zawodowiec".
Nie będę powtarzał w nieskończoność, że bez Ripley (Sigourney Weave) nie da się prawdziwego Obcego zrobić, no ale trzeba oswoić się z myślą, że wielcy bohaterowie sprzed czterech dekad odchodzą, bo muszą odejść. Tym razem bohaterami są młodzi ludzie, robotnicy, który marzą o wyrwaniu się z ciężkiej pracy na odległej od Ziemi planecie.
Posty
Komentarze
