Nudnawy Trans

Sam nie wiem czy ten film mi się podobał czy nie. Jeszcze bardziej zadziwia mnie moja decyzja, że mając tak rzadko okazję by coś obejrzeć sięgam po nieznany mi horror z 1998. No, ale wziąłem Trans (Trance USA 1998) w ciemno...

Film oglądałem na dwa razy. Pierwsza część nie podobała mi się wcale, druga troszkę bardziej, zwłaszcza sama końcówka. W ogóle to sam scenariusz jest niedorzeczny i absurdalny. Młoda kobieta - Nora (Alison Elliot), mająca problemy z alkoholem i wizjami, z rodziną przyjeżdża do swojej babci (Lois Smith - Twisted, Twister, Raport mniejszości) do Irlandii.

Martwe zło na nowo

Sam nie wiem. Może byłem źle nastawiony. Nowa wersja Martwego zła (Evil Dead USA 2013) nie zrobiła na mnie wrażenia. Chociaż chyba nie piszę prawdy. Zrobiła złe!

Oglądałem ten film kilka dni temu i chciałem sobie przypomnieć teraz o czym było Martwe zło. I za cholerę nie mogę. Pierwszą wersję pamiętam bardzo dobrze. Ale film Fede Alvareza (Panic Attack), reżysera który scenariusz napisał wraz z Rodo Sayagues zapomniałem niemal natychmiast. I co ja teraz biedny mam napisać? Że młodzi ludzie w pustym domu? Że znajdują księgę zła? Taaaa. To wiadomo. To może zaskoczę Was informacją, że krew leje się z ekranu strumieniami i zachlapuje nawet tych dalej siedzących? Oj marny ze mnie recenzent...

Mroczne Hell

Naprawdę bardzo dobry film. A może nawet świetny? Hell (Niemcy, Szwajcaria 2011) to apokaliptyczna wizja Ziemi po zagładzie.

Więzień ciemności Deana R. Koontza

Muszę przyznać, że Dean R. Koontz to jeden z moich ulubionych pisarzy. Jednak za jednym z jego bohaterów - Christopherem Snowem nie przepadam...

To właśnie Snow jest bohaterem ostatniej książki Koontza jaką przeczytałem. W "Więźniu ciemności" (Fear Nothing Świat Książki 2000) przychodzi mu się zmierzyć z naprawdę groźnym przeciwnikiem.

Nie patrz w górę. Nigdy nie wiadomo co zobaczysz!

Sam nie wiem co sądzić o tym filmie. Pomysł dobry, ale to wykonanie... Dlatego "Nie patrz w górę" (Don't look up - Japonia, RPA, USA 2009) nie należy do filmów, które bym polecił!

Pomysł fajny - amerykański reżyser postanawia nakręcić film o Rumunce, która zawarła pakt z diabłem. Taki sam film kręcono w latach 20. Jednak obraz zaginął, a jego twórcy zniknęli w tajemniczych okolicznościach. Marcus Reed (Reshad Strik - Wzgórza mają oczy 2) postanawia wrócić z ekipą w to samo miejsce. Prace utrudniają mu wizje. Szybko zaczynają ginąć ludzie. Jednak czy naprawdę w  tak absurdalny sposób jak prymitywna scena atakujących tysięcy much? Tak robione sceny widziałem w latach 90. Jednak świat poszedł od tego czasu do przodu! Chiński reżyser

Wycieczka bez powrotu czyli co się dzieje gdy zjesz grzybki...

... i nie chodzi o pieczarki, kurki czy podgrzybki. Lepszym od polskiego tytułu jest oryginalny One Way Trip (Austria, Szwajcaria 2011).

Wycieczka to typowy (ale zrobiony w 3D) horror o młodych ludziach, którzy wybierają się na wycieczkę. Niestraszne im odludzia, dziwni ludzie czy nie budzące zaufania stacje benzynowe. Nasi bohaterowie wybierają się na wycieczkę do szwajcarskich lasów. Tylko nieliczni wiedzą, że ich celem są grzybki halucynogenne. A jak są grzybki to jest zabawa... Ale czy na pewno dobra? Czy to co przeżywają nasi młodzi bohaterowie to prawda czy może narkotykowa wizja?
Jeżeli nie macie zbyt wiele czasu to odpuśćcie sobie ten film. Ja ponieważ jestem na zwolnieniu lekarskim postanowiłem dooglądać do końca. I nie żałowałem. Finał bowiem wynagrodził mi te chwile zwątpienia w czasie filmu, gdy zastanawiałem się nad idiotycznymi zachowaniami głównych bohaterów. Ale, ale... Nie spodziewajcie się sensacji. Mnie się po prostu spodobał, a czy Wam także...?

Dzieci wychodzą z kukurydzy!

Cykl Dzieci kukurydzy (Children of The Corn) pamiętam z lat 90. O ile mnie pamięć nie myli pierwszy film z 1984 (powstały na podstawie opowiadania Stephena Kinga) był bardzo dobry, później z filmu na film było coraz gorzej...

Nic więc dziwnego, że sceptycznie podchodziłem do wersji z 2009 i wiele czasu mi zajęło zanim się zdecydowałem ją obejrzeć. Przy czym kompletnie nie pamiętam oryginału i trudno mi porównywać obie wersje. Bohaterami filmu Donalda P. Borchersa (znanego bardziej jako producent, a nie scenarzysta i reżyser) jest małżeństwo - były żołnierz z Wietnamu Burt (David Anders - The Source, Pozostawiona w ciemności, ELI, Powrót trupa, Błękitna głębia 2, Archetype) i Vicky (Kendyse McClure - Carrie, Battlestar Galactica: Razor, Powrót zła).

Zombie na wesoło?

Do "Lamentu Zombie" (Breathers A Zombie's Lament Amber 2010) S.G. Browne podchodziłem kilka razy. Wydawało mi się, że to głupkowato wesoła książka, ale jak się okazało, ani głupkowata, ani ostatecznie wesoła, a dodatkowo wciąga. 

Czy rzeczywiście ta książka ma głębsze przesłanie, czy nasi bohaterowie - Zombie czy raczej Nieumarli -jak ich tutaj nazwano - nie są naszymi bezdomnymi, ubogimi - ogólnie rzecz mówiąc wykluczonymi ze społeczeństwa? Zombie wracają tutaj po śmierci bo nieumarli. Nie żyją, ale też nie umarli. Są śmierdzący, fatalnie wyglądają, ludzie się nimi brzydzą, czasami boją, a niektórzy atakują. Czy tak nie jest u nas z bezdomnymi?
I czy także u nas w pewnym momencie bezdomni nie zaczynają walczyć o swoje prawa. I czy nie koczy się to źle..?
Zanim więc uśmiechniecie się głupio czytając tę książkę, pomyślcie, że może nie tylko o głupkowatą książkę Browne chodziło...

Strefa Mroku - Jedenastu Apostołów Grozy

"Strefa Mroku - Jedenastu Apostołów Grozy" to zbiór opowiadań dodany do pisma "Click! Fantasy". Nazwiska naprawdę znane, ale niewiele opowiadań pozostaje w pamięci.
Od wydania tej książeczki minęło już 11 lat, ale dopiero teraz miałem okazję ją przeczytać, chociaż na półce z książkami leży ona pewnie od  kilku lat. A nazwiska na okładce są bardzo zacne: Sapkowski, Dukaj, Piekara, Pilipiuk, Ziemiański, Ziemkiewicz. Jednak co z tego skoro w pamięci zostają ze 4-5 opowiadania, na pewno: "Zielone pola Aualonu" Damiana Kucharskiego, "Opowieść wigilijna" Tomasza Pacyńskiego, "Gdzie diabeł mówi dobranoc" Jerzego Rzymowskiego, "Twarz na każdą okazję" Michała Studniarka i świetne: "Czarownice" Andrzeja Ziemiańskiego oraz "Akwizytor" Rafała Ziemkiewicza. Każde z tych opowiadań ma swój klimat i na pewno warto je przeczytać!

11-11-11 dzień Wędrowców z zaświatów

11-11-11. Liczba przeznaczenia (Hiszpania, USA 2011) to naprawdę świetny horror. Jaka  szkoda, że nie widziałem go przed 11 listopada 2011. A premierę miał 1 listopada 2011.

Znowu horror ze świetnym klimatem, mroczną muzyką, przemykającymi mrocznymi sylwetkami, coraz bardziej wyraźnymi i coraz bardziej przerażającymi. Tu nie zobaczycie hektolitrów krwi. Tu nie poczujecie obrzydzenia po tym jak wyprute na ekranie flaki trafią Was w twarz. Tutaj poczujecie strach, a przynajmniej ciary na skórze!

Reżyserem i scenarzystą jest Darren Lynn Bousman (Piła 2-4, Powrót zła, Ninety, The Devil's Carnival, The Barrens). 

Szkoda czasu: Jeźdźcy z zaginionego miasta

Zawsze się  zastanawiam czy o beznadziejnych filmach, które dodatkowo nie są horrorem pisać czy nie. Wygrywa jednak opcja by ostrzegać przed potworkami typu "Jeźdźcy z zaginionego miasta" (Lost City Raiders Niemcy 2008)!

W dużym skrócie. Jest rok 2048. Ziemia została zalana wodą, ludzie żyją w miejscach gdzie jeszcze  można. Ojciec (James  Brolin - Batman zbawia świat, Horror w Amityville, Koziorożec jeden, Nightmare on the 13th Floor, Mordercze wizje) z dwoma (przybranymi) synami (Ian Somerhalder - Puls, Pamiętniki Wampirów, Zagubieni; Jamie Thomas King - Vampire Diary, Storage 24, Śnieżka braci Grimm) o polsko brzmiących nazwiskach Kubiak szukają berła (?) Mojżesza, które ma pomóc "odwodnieniu" ziemi.

Złowieszcze Szepty

Nooo. Na to od dawna czekałem. "Szepty" (The Awakening,Wielka Brytania 2011) to kolejny świetny horror, który widziałem w ostatnim czasie!

Schemat oczywiście znany. Mamy główną bohaterkę, którą jest młoda kobieta Florence  (Rebecca Hall - Dorian Gray, Iron Man 3), która zajmuje się demaskowaniem osób, które rzekomo wywołują duchy. Pewnego dnia dostaje wezwanie do internatu w Rookford, w którym zginął jeden z uczniów. Podobno przed śmiercią miał widzieć ducha małego chłopca. Florence  jedzie na prowincję i rozpoczyna poszukiwania rzekomego ducha. Pomagają jej jeden z nauczycieli - Robert (Dominic West - Opowieść wigilijna, Gwiezdne wojny I, 300, Hannibal: po drugiej stronie maski, Punisher) i gosposia Maud (Imelda Stauton). Oczywiście szybko okazuje się, że w tym przypadku Florence nie może  liczyć na racjonalne wyjaśnienie.

Kronika Opętania przez Dybuka z Polski

Do filmów o opętaniach można pochodzić na dwa sposoby. Dla jednych to tylko filmy i wymysły scenarzystów, są jednak tacy co wierzą w opętania i egzorcyzmy. I tych ostatnich filmy takie mogą przerażać.

Ja należę do tych co wierzą w opętania. Zresztą jest oficjalnie uznawane przez Kościół Katolicki, który przecież ma swoich egzorcystów. Tak, że nie traktuję tego tylko jako fikcję filmową. Tym razem mamy do czynienie z opętaniem przez Dykubka - demona ze świata religii żydowskiej. Ale zacznijmy od początku...

Pierwsze sceny Kroniki Opętania (The Possession; USA, Kanada 2010) to duży dom i starsza kobieta. Atakuje ją demon ze starej, drewnianej skrzyni. Tutaj mamy do czynienia z szybką akcją, później już twórcy filmu stawiają na klimat. A przecież klimat w horrorach jest najważniejszy (no chyba, że oglądamy filmy typu Resident Evil czy Oszukać przeznaczenie)!

Wilkołak Maberry'ego

Lepiej najpierw przeczytać książkę, a później obejrzeć film. W przypadku Wilkołaka Jonathana Maberry'ego (The Wolfman Amber 2010) zrobiłem jednak inaczej.

I tak naprawdę było to bez znaczenia. Film robił bardzo dobre wrażenie, książka wydaje się taka- nijaka. Nudzą wątki romansowe, a sam pomysł by wyprowadzić wilkołaka z prowincji do Londynu jest jednak kompletnie bezsensowny. Opisy gdy wilkołak morduje ludzi w Londynie nie robią kompletnie żadnego wrażenia. No ale nie ma też co za mocno narzekać bo książkę czyta się szybko. Wystarczy np. na jedną podróż pociągiem. Ale do opisywanej już przeze mnie książki "Blues duchów" tego samego autora jednak jej daleko...

I jeszcze dla zainteresowanych filmem zwiastun:

Alice wraca! Resident Evil: Retrybucja

To jest to co Pinie lubią najbardziej - Resident Evil z Milą Jovovich w roli głównej! Urocza aktorka w roli Alice wraca po raz piąty!

Prooooszę państwa. Kto nie zna Resident Evil? Opisywałem tutaj już pierwszą, trzecią i czwartą część tej serii opartej na grze komputerowej. Aż się nie chce wierzyć, że od czasu kiedy pisałem o Afterlife minęły już ponad dwa lata. Wtedy naiwni mogli myśleć, że Milla (pamiętacie ją  z Czwartego stopnia?) ginie. Ale gdzież tam. Znowu wraca i to w jakim stylu. A akcję możemy oglądać na morzu, lodzie i pod ziemią. W USA, Japonii i Rosji. I zawsze ONA- niezwyciężona! Znowu niestraszne jej Zombiaki, znowu prze do przodu jak radziecki czołg i strzela! A trup się ściele gęsto. Pamiętacie film Komando z Arnoldem Schwarzeneggerem? Spokojnie mogłaby zastąpić Arniego 8-) Dlatego z niecierpliwością czekam na część szóstą!

Kobieta w czerni straszy w opuszczonym domu!

To naprawdę dobry film. I nie ma znaczenia, że takich filmów jak "Kobieta w czerni" (The Woman in Black 2012), których akcja dzieje się w opuszczonych domach, jest wiele.

To stary jak świat schemat. Ktoś jedzie do opuszczonego domu, który ma swoją tajemnicę. Zwykle straszy. Raz film jest zrobiony dobrze, raz gorzej. Tym razem jednak sztuka straszenia wyszła twórcom filmu (reżyser - James Watkins - Morderstwo w sieci, Droga donikąd, Zejście 2, Eden Lake; scenarzysta - Jane Goldman - Gwiezdny pył, Kick Ass, X-Men: Pierwsza klasa). No ale trudno mnie niej nastraszyć kiedy bohaterami horrorów są dzieci. Zwłaszcza martwe dzieci. Wtedy każdy ruch, przemykająca postać, ślady małych stóp na podłodze robią duże wrażenie. A do tego jeszcze tajemnicza Kobieta w Czerni.

Zapomniane Sanktuarium

Co tu napisać o filmie, o którym niewiele się pamięta już po kilku dniach? Tak właśnie mam z Sanktuarium (Hidden, Kanada - Włochy 2011). 

Zwykle filmy, które oglądałem opisuję tego samego dnia, najpóźniej dzień później, kiedy emocje  są największe. Tym razem jednak Sanktuarium kończyłem w nocy przed wyjazdem na długi weekend i dzisiaj kiedy siadłem do komputera sięgnąłem pamięcią do środowej nocy i... nic. Pustka.
A film w reżyserii Antoine'a Thomasa ( chyba wcale nie był taki zły. Akcja toczy się w starym szpitalu, w którym przeprowadzano eksperymenty na ludziach. Nielegalne i niezgodne z  jakąkolwiek etyką. Po szalonej lekarce zostało stado stworów,  które chcą się zemścić na ludziach. A do opuszczonego budynku trafia Brian (Sean Clement - Bikini Party Massacre, Your Ex-Lover is dead, Mutant X, Flashpoint, Fringe) syn zmarłej tragicznie eksperymentatorce) z przyjaciółmi. Nie wie, że czeka na nich niebezpieczeństwo.

Naznaczony straszy do finału!

No tak, Naznaczony (Insidious USA, Kanada 2010) straszy do finału, później robi się śmiesznie...

Oglądałem Naznaczonego sam w pustym domu, po zmroku! Klimat więc świetny do horroru. I ten film rzeczywiście wciągał. Schemat oczywiście ten sam od lat. Rodzina przyjeżdża do nowego domu, tam okazuje się, że dom nie jest pusty jak myśleli. Ktoś tam mieszka, a zło czai się w mroku. Oczywiście brzmi to banalnie ale reżyserowi (James Wan - Stygian, Piła, Saw, Dead Silence) i scenarzyście (Leigh Whannell - Piła I - III, Saw, Dead Silence) udało się stworzyć świetny klimat. Zresztą zwykle gdy bohaterami horrorów są dzieci to przechodzą mnie ciary po grzbiecie i pojawia się  myśl - coby się  stało gdyby mój synek został opętany...

Avengers! To się ogląda!

Niestety nie miałem okazji oglądać Avengers (USA 2012) w kinie. A szkoda, bo to kawał solidnego komercyjnego kina!

Właściwie to nie mam Wam za bardzo, co opisywać. Reżyser i scenarzysta (Joss Whedon - Thor, Serenity, Buffy - postrach wampirów, Obcy - przebudzenie, Titan - nowa ziemia, Dom w głębi lasu, Avengers - Czas Ultrona) zebrał bohaterów kilku superprodukcji  (powstałych na podstawie komiksów - Thor, Iron Man, Hulk, Kapitan Ameryka) i dał im jednego wroga, który zagraża światu.
Tak, więc:

Dramatyczny Ghost Rider 2

Jeszcze w czerwcu pozytywnie pisałem o pierwszej części Ghost Rider. Niestety nic dobrego nie mogę napisać o drugiej części tego filmu (USA 2011). Gorsze od tego filmu jest tylko to, że gra w nim jeden z moich ulubionych aktorów Nicolas Cage.


Nicolas Cage (Pocałunek wampira, Kult, Next, Zapowiedź, Polowanie na czarownice, Uczeń czarnoksiężnika, Piekielna zemsta) gra tu Ghost Ridera, który ma uratować Danny'ego (Fergus Riordan) - syna Roarka (Ciaran Hinds - Excalibur, Mary Reilly, Lara Croft Tomb Rider, Upiór w Operze, Góra czarownic, Rytuał, Kobieta w czerni)- diabła , z którym on sam podpisał umowę. Pomagają mu: matka dziecka Nadya (Violante Placido) i tajemniczy zakonnik Moreau (Idris Elba - 28 tygodni później, Plaga, Bal Maturalny, Nienarodzony, Prometeusz, Thor).