Starship Troopers: film, który udawał głupiego, a był mądrzejszy od widza

W latach 90. kino science fiction miało jeszcze jaja. Robiono filmy odważne, widowiskowe, niebojące się przesady — ale też często z ukrytą ironią, która z wiekiem staje się coraz bardziej czytelna. Żołnierze kosmosu (Starship Troopers, USA, 1997), reż. Paul Verhoeven, to właśnie taki przypadek. Film, który kiedyś oglądałem z wypiekami na twarzy — jak przystało na miłośnika bohaterskich historii z VHS-ów — dziś działa na mnie inaczej. Bawi, ale też wzrusza sentymentem. I uświadamia, jak sprytnie można zakpić z wojennej propagandy, używając jej najskuteczniejszych narzędzi. 

Jeżdziec bez głowy. Mroczna opowieść Tima Burtona

Wreszcie była okazja, by sobie przypomnieć baśniową opowieść Tima Burtona Jeździec bez głowy (Sleepy Hollow USA, Niemcy 1999). To mroczna opowieść o tajemniczym napastniku, który zabija obcinając swoim ofiarom głowy. 

Tim Barton był niegdyś jednym z moich ulubionych twórców. Nakręcił Sok z żuka, Batmana, Powrót Batmana, Edwarda Nożycorękiego, Marsjanie atakują, Planetę małp, Gnijącą pannę młodą, Sweeneya Todda i Mroczne cienie.

Nadprzyrodzony trochę straszy trochę nie

Coś jest w tych filmach o pustych nawiedzonych domach, gdzie coś skrzypi, ktoś się przemknie, a zło jak się wydaje, czai się wszędzie. Tak jest też w Nadprzyrodzonym (The Pact - USA 2012), który wyreżyserował (i napisał scenariusz)  Nicholas McCarthy.

Do pustego domu przyjeżdża tuż po śmierci matki Nicole (Agnes Bruckner - Dom Glassów, Śmiertelna wyliczanka, Jad, Mroki lasu, Motel 2, Krew jak czekolada). Szybko znika, a my nie wiemy co się z nią stało.