To jeden z tych filmów, które wyprzedziły rzeczywistość. Rok po jego premierze doszło do "afery rozporkowej" z udziałem prezydenta USA Billa Clintona. Dlaczego o tym wspominam? Bo film "Fakty i akty" opowiada o aferze z udziałem prezydenta, któremu nastolatka, przebywająca na wycieczce w Białym Domu, zarzuca molestowanie seksualne.
Poszukiwany bandyta - Horst Zeiger (Krystian Pesta) w sieci pokazuje swoje ofiary dając widzom do wyboru kogo zabije - tworzy "Dylemat". Osoba, która zbierze więcej punktów przeżyje. Śledczym, którzy go tropią pomaga Gerard Edling (Robert Więckiewicz), który zostaje wyrzucony z prokuratury, po tym jak podrzucił dowody w jednym z postępowań. Mężczyzna walczy ze swoimi demonami, bo wplątuje się w romans, który skutkuje próbą samobójczą jego żony.
Z racji wykonywanego zawodu bardzo lubię filmy o dziennikarzach. Wielokrotnie oglądałem "Informatora" z Russelem Crowem i Al Pacino i wiele, wiele innych. Tym razem mamy okazję oglądać w pracy fotoreporterów. Doświadczoną fotografkę Lee (Kirsten Dunst), młodą adeptkę tej sztuki Jessie (Cailee Spaeny), dziennikarza, który chce zrobić ostatni wywiad z prezydentem USA - Joela (Wagner Moura) i schodzącego już ze sceny doświadczonego redaktora Sammy'ego (Stephen McKinley Henderson).
Czy zadawaliście sobie pytanie, jak to się stało, że demoniczny Damian trafił do rodziny amerykańskiego dyplomaty, mieszkającego w Londynie. Twórcy nowego Omena zapewne uznali, że wiele osób się zastanawiało dlaczego tak się stało i postanowili opowiedzieć tę historię w prequelu kultowej serii. Do Rzymu przylatuje z USA młoda kandydatka na zakonnicę Margaret (Nell Tiger Free, znana ze świetnego serialu Servant).
Dla tych co nie wiedzą - Leatherface - to jeden z bohaterów kultowej Teksańskiej masakry piłą mechaniczną, jednego z najważniejszych horrorów w historii kina grozy. W tym filmie mężczyzna (Sam Strike) ma kilkanaście lat, na imię Jackson, i wszystko przed sobą. Nooo, może nie tak wszystko, bo przebywa w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. Przemoc jest tam na porządku dziennym...
"Ojca chrzestnego" widziałem kilkanaście (może więcej...) lat temu na wideo, czytałem w latach 90. książkę Mario Puzo, teraz natrafiła się okazja zobaczenia tego filmu w kinie. Uwielbiam warszawski Iluzjon. Seans rozpoczyna się punktualnie, zazwyczaj bez reklam, nie słychać zgrzytu przegryzanego i połykanego pop cornu. No czego chcieć więcej?! Można skupić się i rozkoszować kunsztem filmowców.
Główna bohaterka to psychiatra, doktor Rose Cotter (Sosie Bacon). Pewnego dnia do jej szpitala trafia młoda kobieta opowiadająca o swoich przerażających wizjach. Lekarka jej nie wierzy do momentu kiedy demonicznie uśmiechająca się Laura (Caitlin Stasey) nie zabija się. Wkrótce po tym wstrząśnięta Rose, która ma traumę z dzieciństwa po śmierci samobójczej matki, zauważa, że opowieści jej zmarłej tragicznie pacjentki najpewniej są prawdziwe... Lekarka rozpoczyna dramatyczną walkę o życie...
To oczywiste przeciwieństwo filmów sprzed kilkudziesięciu lat, chociażby Terminatora z 1984 roku, kiedy to ludzie są tymi dobrymi, a roboty usiłują zgładzić ludzkość. Tutaj mamy inaczej. Dochodzi do wojny sztucznej inteligencji z ludźmi. Ponieważ to AI wystąpiła przeciwko ludzkości, powodując (przypadkowy?) wybuch bomby w Los Angeles specjalne oddziały USA tropią ukrywających się w Azji niedobitków i eliminują ich.
Ta książka nie jest zła, jest taka sama jak inne książki tego autora, których przeczytałem już kilkadziesiąt. Być może te wszystkie nagłe zwroty akcji, niespodzianki, nie są już tak nagła i niespodziewane. Stały się przewidywalne... Z drugiej strony odnoszę wrażenie, że Harlan Coben zaczął już bardziej pisać scenariusze a nie powieści. Wszystko jest takie filmowe. Właściwie można byłoby tę książkę wykorzystać jako scenariusz filmu/serialu bez większych zmian.
Mandala trwa około 25 min. Opowiada o kobiecie (Magdalena Czerwińska), która sama wychowuje syna (Aleks Kurdzielewicz). Chłopiec po koszmarnej wyprawie w góry, w czasie której ginie jego ojciec, jest niepełnosprawny. Pewnego dnia w namiocie dziecka odzywa się puszka, której używa do komunikacji z mamą. Kobieta podnosi urządzenie, ale zamiast syna odzywa się...
Ciekawy, poruszający i wciągający film. Dobra opowieść na 30 min. Szczególnie poruszająca są sceny rehabilitacji dziecka i cierpienia, jakie ono odczuwa.
Niestety na kontynuacje Diuny przyszło nam czekać niemal trzy lata. To zdecydowanie za dużo, jak na ciąg dalszy tej epopei! Bo to nie jest jakaś odrębna historia to po prostu kontynuacja. No ale nie ma co narzekać. Wczoraj zasiadłem na wygodnym fotelu w kinie i cały oddałem się oglądaniu! Trochę obaw było, bo film trwa ponad 2,5 godziny do tego 30 min. reklam.
Reżyser i współtwórca scenariusza Jan Holoubek (m.in. Wielka woda, 25 lat niewinności, poprzednie części Rojsta) stworzył produkt bardzo dobry pod każdym względem. Pomysł na serial znakomity, zdjęcia, dźwięk, muzyka, aktorstwo, scenografia i kostiumy - nie da się do niczego przyczepić. Lata 60. i końcówka 1999 roku znakomicie odtworzone. Wielu twórców filmów z czasów PRL może tylko pozazdrościć tej ekipie filmowej.
Grecki reżyser Yórgos Lánthimos (Faworyta, Zabicie świętego jelenia, Lobster) zatrudnił świetnych aktorów, którzy dają w tym filmie popis swoich umiejętności. Szczególnie perfekcyjnie zagrała Emma Stone, ale wspaniale partnerowali jej Mark Ruffalo i Willem Dafoe. Naprawdę stworzyli wspaniałe role! Nie wyobrażam sobie, że Emma nie dostanie za tę rolę Oscara.
Warszawą wstrząsa seria makabrycznych zbrodni. Podczas pierwszego z nich doszło do aktu kanibalizmu, a było to dopiero preludium tego co się miało wydarzyć. Ofiarami tajemniczej grupy zabójców, którzy na miejscu zabójstwa pozostawiają narysowane litery, padają znane postacie: dziennikarka, polityczka, bankowiec, celebryta telewizyjny... Policjanci z wydziału zabójstw stołecznej policji próbują rozwikłać zagadkowe morderstwa.
Warszawska policja szuka sprawcy głośnych zabójstw, nazywanego przez dziennikarzy Kilerem. Chociaż warszawski policjant, niejaki komisarz Ryba (Jerzy Stuhr) twierdzi, że żadnego kilera nie ma, to jednak kiedy dowody wskazują, że może być nim stołeczny taksówkarz Jurek Kiler (Cezary Pazura) to zapada decyzja o zatrzymaniu. I w ten sposób niewinny człowiek trafia do aresztu, skąd jednak wyciąga go lokalny gangster. Siara (Janusz Rewiński) zleca mu zabójstwo swojego kompana senatora Lipskiego (Jan Englert)...
Erin Brockowich to postać autentyczna. 64-letnia dzisiaj aktywistka ekologiczna pracowała w nieistniejącej już kancelarii prawnej w Kalifornii. Zaangażowała się w pisanie pozwu przeciwko Hinkley Compressor Station (przedsiębiorstwu z koncernu Pacific Gas and Electric) oskarżanemu o zatruwanie środowiska i spowodowanie raka u wielu mieszkańców. Około 600 mieszkańców Hinkley dostało łącznie 333 miliony dolarów odszkodowania.
Akcja filmu toczy się kilkanaście lat po tym, jak kosmiczny łowca zmasakrował oddział amerykańskich najemników w południowoamerykańskiej dżungli. Tym razem Predator (Kevin Peter Hall) rusza na polowanie w Los Angeles, które zmaga się z krwawą wojną gangów. Nie dość więc, że gangsterzy zabijają siebie, świadków ich starć, policjantów i wiele innych osób. To jeszcze na mieszkańców poluje jakiś kosmiczny bandzior.
Sam nie wiem, czemu aż tak emocjonalnie odebrałem ten film. Jest to wspaniała opowieść o wielkim muzyku, ale też wielkim człowieku, który dał światu znakomitą muzykę, ale także walczył o pokój na swojej rodzinnej Jamajce. Obraz Reinaldo Marcusa Greena (twórcy m.in. filmu King Richard: królewska rodzina) jest przepełniony cudowną muzyką. Aż się chce oglądać i słuchać bez końca.
Wiadomo, że główni bohaterowie, którzy szybko zostają ofiarami, wyróżniają się głupimi zachowaniami w niebezpiecznych sytuacjach. Ale tym razem chyba przekroczyli wszelkie granice, dając się zarzynać bez problemu. No ale to już ich problem i twórców, sorry tffurców tego filmu. I żeby nie było wątpliwości - nie szkoda mi Krzysia, mógł nie zostawiać kiedyś swoich przyjaciół!
Tym razem Robert McCall, były żołnierz służb specjalnych musi się zmierzyć z włoską mafią. Podczas jednej ze swoich akcji zostaje poważnie ranny i trafia do małego miasteczka Altamonte, w którym przechodzi rehabilitację. Ponieważ życie na włoskiej prowincji przypada mu do gustu, zaprzyjaźnia się z lokalsami i wiedzie sobie spokojne życie.
Posty
Komentarze
