Mission Impossible wchodzi do kin co jakiś czas i pozostawia nas z pytaniem czy to miało sens i czy warto kontynuować przygody Ethana. Mission Impossible: Fallout (USA 2018) jest całkiem dobry, ale chyba raczej głównym celem produkcji był zarobek jaki gwarantuje cykl z Tomem Cruise (Niepamięć, (Mumia, Wywiad z wampirem, Wojna światów, Raport mniejszości, Legenda, Na skraju jutra) w roli głównej.
Jak to tradycyjnie w filmach z Tomem Cruise jest to w zasadzie festiwal jednego aktora. Wszystko jest podporządkowane jemu. Może brylować, popisywać się błyskotliwymi dialogami, z elementami humoru, czarować uśmiechem i (przede wszystkim) znowu ratować świat. Tym razem Ethan Hunt i jego zespół muszą ratować ludzkość (tak, tak, zagłada grozi sporej części populacji świata). W ręce terrorystów dostaje się bowiem rosyjski pluton.
Pamiętam jakie wrażenie zrobiła wiele lat temu na mnie oryginalna wersja Piranii, nakręcona w 1978 roku przez Joe Dante. Później rozczarowała druga część, w której piraniom urosły skrzydła. Teraz ryby - ludojady powróciły w 3D (USA 2010; 89 min.)!
Nie spodziewałem się po tym filmie niczego szczególnego oprócz 90 min. dobrej zabawy. Reżyserował Alexander Aja, twórca świetnych Luster, który ma na koncie także filmy Wzgórza mają oczy i Blady strach.
Już od samego początku widać, że główną rolę w filmie będą grać młode, atrakcyjne kobiety. Mam nadzieję, że to nie ich wdziękami twórcy chcieli przyciągnąć widzów do kin i przed telewizory. Akcja toczy się nad Jeziorem Wiktoria, gdzie na ferie przyjeżdżają na tydzień młodzi ludzie. Dobrze się bawią nie wiedząc, że pod jeziorem jest drugie jezioro. A w nim tysiące morderczych prehistorycznych piranii!
Powrót do jednej z najlepszych części sagi o żywych trupach nakręconej przez George Romero w 1978 roku (recenzję czytaj tutaj). Mniej ponura, bardziej zabawna.
Do klasyki wrócił Zack Snyder, reżyser znany m.in. ze Strażników i 300, a za scenariusz zabrał się James Gunn, znany z Robali. Ich film (Dawn of The DeadUSA 2004 - 95 min.) nie jest tak ponury jak oryginał, po prostu bawi. Więcej się śmiejemy. Nie mam takich refleksji jak w wersji z 1978 roku, że Zombie, które atakują ludzi, którzy ukryli się w supermarkecie wyglądają jak ludzie codziennie odwiedzający te miejsca. "Zombie chodzący po sklepach wyglądają, jak wypisz wymaluj, jak ludzie, których zwykle widzę w takich miejscach. Snujących się pozornie bez celu, tępo wpatrzeni w półki z promocjami z lekkim szaleństwem w oczach. Gotowi by zaatakować gdy wypatrzą swój cel" - pisałem w marcu 2008 roku. Co ciekawe film miał premierę w supermarkecie, w którym został nakręcony, a Starbucks nie zgodził się by jego kawiarnia została pokazana w filmie.
Pewnego poranka młodą pielęgniarkę Anę (Sarah Polley znana m.in. z filmów: Istota, Mr. Nobody, eXistenZ) budzi jej córeczka. Dziewczynka rzuca się na swojego ojca i rozszarpuje mu gardło. Także on zamienia się w Zombie. Kobiecie cudem udaje się uciec. Jak się okazuje zombie grasują już po całym mieście - dlaczego? Tego twórcy filmu nam nie wyjaśniają. Spotyka policjanta Kenethha (Ving Rhames znany m.in. z Piranii 3D, Surogatów, Dnia żywych trupów, W mroku pod schodami), Andre (Mekhi Phifer - m.in. Impostor i Koszmar następnego lata) i jego ciężarną dziewczynę Corę (Kim Roberts - Opętanie: powrót do domu, Piła III, Piła IV). Razem ruszają w poszukiwaniu kryjówki. Znajdują ją w opuszczonym supermarkecie, którego strzegą trzej ochroniarze. Rozpoczyna się walka o przetrwanie...
Steve Miner to reżyser dobrze znany miłośnikom horrorów. Ma na swoim koncie dwie części Piątku 13, Dom, Czarnoksiężnika, Halloween 20 lat później. Teraz stworzył Dzień żywych trupów. I znowu winni są wojskowi. Ich eksperymenty spowodowały, że ludzie z małego miasteczka zaczęli chorować i zamieniać się wZombi. Szybko biegają, potrafią strzelać, a nawet chodzą po suficie. Jeden z nich (Stark Sands) jest zakochanym w głównej bohaterce (piękna Mena Suvariznana z Utkwionego, American Pie czy American Beauty) wegetarianinem, który nie chce zabijać i zjadać ludzi.
Posty
