Zacznę krótko od drugiego seansu. Rozumiem doskonale ideę seansu niespodzianki, kiedy dowiadujesz się już na sali co zobaczysz. Ale jeżeli jest to film już wyświetlany na tym festiwalu, za który zapłaciłeś to możesz się czuć rozczarowany. Bo w tym czasie mogłeś zobaczyć produkcję, której jeszcze nie widziałeś. No cóż. Moim zdaniem spora wtopa.
Początkowo do kina wybierałem się w sobotę, ale nie wyszło, więc już w niedzielę musiało się udać. W ostatniej chwili docieram do warszawskiego Iluzjonu, patrzę a przed salą wielka kolejka. Kurczę - myślę - biletów już pewnie nie będzie. Ale podbiegam do kasy, proszę o wejściówkę i jest! Kieruję się do kolejki, ale Pani z kasy woła - ten film gramy w tej mniejszej. I tu zdziwienie, ale też zadowolenie, bo bardzo lubię "Małą czarną".
Doborowa obsada z Cezarym Pazurą i Maćkiem Stuhrem na czele to jeden z atutów. Ale przede wszystkim świetne dialogi, naprawdę ich twórca solidnie zapracował na swoje wynagrodzenie. Ten film to właściwie zbiór gagów, ale nie odrębnych, a łączących się ze sobą w niezłą komedię gangsterską.
Oczywiście Terrifier to horror gore dla miłośników ostrej rzeźni, ale docenią go chyba także zwolennicy innych gatunków filmów grozy. Film zaczyna się od telewizyjnego talk show, w którym dziennikarka rozmawia z potwornie oszpeconą ofiarą morderczego klauna. Zaraz potem możemy się dowiedzieć, co wydarzyło się feralnej nocy.
"Idź pod prąd" spotkało się z powszechną krytyką punkowej społeczności, oburzonej m. in. tym, że w Polsce lat 80. powszechne było picie jaboli i wyborem akurat KSU jako bohaterów filmu. No cóż. Słów krytyki natomiast nie słyszałem już o przesiąkniętym narkotykami dokumencie o świetnej kapeli The Birthday Party, którą bardzo chętnie słuchałem w latach 90. Znacznie częściej niż wspomniane KSU.
Właściwie co do fabuły nie ma się co rozpisywać, wszystko streściłem w pierwszych czterech zdaniach. Oczywiście trudno też uznać, że napisanie czegokolwiek będzie spoilerowaniem, bo w takich filmach akcja przebiega w zasadzie zwykle tak samo, z większymi lub mniejszymi niespodziankami, a czasami nawet bez nich, według utartego od lat schematu. Czy coś w tym filmie może zaskoczyć?
W środowisku punkowym słuchanie KSU to obciach, niestety ich nagrania z ostatnich 20-30 lat nie są dobre, właściwie zespół przestał nagrywać dobrą muzę na początku lat 90. XX wieku. Ale nie można docenić ich dokonań z lat 80. kiedy to granie muzyki punkowej było naprawdę wyzwaniem, a komunistyczne władze zwalczały wszelkie inności, niż te obowiązujące w PRL.
Substancja szczególnie się spodoba fanom gatunku body horror, choć myślę, że wiele osób będzie zaskoczonych w jakim kierunku będzie zmierzać ta produkcja.
7500 to w nomenklaturze lotniczej informacja o porwaniu samolotu. I taka jest tematyka tego filmu. Maszyna lecąca z Berlina do Paryża zostaje uprowadzona przez islamskich terrorystów. Do kabiny pilotów wdziera się dwóch agresorów, którzy ciężko ranią kapitana (Carlo Kitzlinger).
Serial Susanne Bier i Jenny Lamii opowiada o planowanym ślubie w pewnej amerykańskiej rodzinie. W dniu uroczystości, o poranku wielkiej, luksusowej posiadłości w Nantucket zostaje znalezione ciało przyjaciółki panny młodej Amelii (Eve Hewson). Szybko okazuje się, że młoda kobieta zostaje zamordowana. Rozpoczyna się śledztwo, które ma doprowadzić do odkrycia kto odpowiada za zabójstwo.
Jan Bitner był synem Niemki i sowieckiego sołdata, który zgwałcił kobietę. Nie wie, że został adoptowany i wychowują go przybrani rodzice. Dopiero po śmierci matki dowiaduje się, że dzieciństwo spędził w domu dziecka. Próbuje dojść prawdy, ale komunistyczne władze uniemożliwiają mu wyjazd z Polski, by poznał swoją prawdziwą matkę, mieszkającą w Strasburgu. Nie robią tego bez powodu. Zamiast Bitnera wysłali bowiem za granicę swojego agenta...
O fabule za wiele nie ma co pisać. Film pokazuje ostatni dzień sierpnia, kiedy już wiadomo, że wojna jest nieuchronna a następnie siedem dni dramatycznej obrony Wojskowej Strażnicy Tranzytowej. Polacy byli w beznadziejnej sytuacji, mieli się bronić i czekać na pomoc tylko przez 12 godzin. Przewaga Niemiec była gigantyczna. Cała Polska czekała na wiadomości czy Westerplatte jeszcze się broni... Upadek Westerplatte podciął skrzydła wielu osobom, które wierzyły w pomoc Aliantów i wyparcie Niemców z naszych granic.
Druga połowa lat 80. - jeszcze nie wiadomo, że komunizm wreszcie upadnie, a ludzie pamiętają terror stanu wojennego, a przede wszystkim morderstwo księdza Popiełuszki. Nic więc dziwnego, że kradzież figury jednego z najważniejszych polskich świętych wywołuje wielkie oburzenie nie tylko mieszkańców Gniezna, ale także niemal wszystkich wszystkich wiernych w Polsce.
Gangsterskie porachunki na Dolnym Śląsku są mi akurat bardzo dobrze znane, bo pracowałem jako dziennikarz śledczy w tym regonie od 1991 do 2010. Przez wiele lat zamachy bombowe, strzelaniny, tajemnicze zabójstwa i zaginięcia były na porządku dziennym. Słynna strzelanina podczas ucieczki z sądu w Jeleniej Górze to najlepszy chyba przykład...
Oczywiście serial niewiele się różni od filmu, odcinki trwają ok. 30 minut więc całość serialu jest niewiele dłuższa. Ot dochodzi trochę scen, kompletnie nic nie znaczących dla całości. Ale ogląda się z przyjemnością. Tak jak już pisałem wielokrotnie - bardzo lubię polskie produkcje, nawet teraz oglądam kilka równocześnie, a już krajowy serial o zombie. No cóż - pozycja obowiązkowa.
Pewnego dnia do domku w lesie, wynajętego przez Andrew (Ben Aldridge) i Erica (Jonathan Groff) oraz ich adoptowaną córkę Wen (Kristen Cui) puka grupka czterech uzbrojonych w topory osób. Ostrzegają rodzinę, że z ich wizji wynika, że światu grozi apokalipsa i może ich ocalić tylko śmierć jednego z nich. Mężczyźni i dziewczynka mają wybrać ofiarę i zabić ją. Oczywiście rodzina nie wierzy w ostrzeżenie, traktując przybyłych jako szaleńców.
Oczywiście największą gwiazdą, atrakcją itd Mission: Impossible jest Tom Cruise, ale i on wydaje się nieco zmęczony tą rolą, jakby się nieco postarzał, czego wcześniej nie było widać. Znów musi walczyć o ocalenie świata, ale też swoich przyjaciół. I widać, że ta walka spala go wewnętrznie, a obraz zabitej lata temu przyjaciółki wraca do niego i sprawia ból.
Najważniejsza wiadomość z ostatniej części Transformersów to news, że do trwającej setki lat wojny Autobotów i Deceptikonów dołączają nowe frakcje: Maximale, Predacony oraz Terracony. Główni bohaterowie "ludzccy" to były szeregowiec armii amerykańskiej Noah Diaz (Anthony Ramos) i zatrudniona w muzeum archeologicznym na Ellis Island 25-letnia badaczka Elena Wallace (Dominique Fishback).
Posty
Komentarze
