Populacja: 436. I ani drgnie!

Kiedy Steve Kady - urzędnik biura statystycznego jechał Rockwell Falls nie spodziewał się, że trudno, baa bardzo trudno będzie mu stamtąd wyjechać. Populacja miasteczka nie zmienia się bowiem od kilkuset lat... Zawsze liczy 436 osób.

Kady (Jeremy Sisto -  Droga bez powrotu, Hotel umarlaków, Pragnienie, Populacja: 436, Christine Lahti: Potwór Hendersona, Kryjówka diabła,  Rosencrantz i Guildenstern powstają z martwych, Po tamtej stronie drzwi, The Returned) nie spodziewa się, że trafił do miasteczka rządzonego przez fanatyków religijnych, a wszyscy mieszkańcy i przyjezdni muszą się dostosować do panujących tam zasad. Tych, którzy się opierają czeka... lobotomia! Przyjazd Kady'ego oznacza, że w miasteczku jest o jedną osobę za dużo. I ta musi zostać pozbawiona życia.

Po tamtej stronie drzwi naprawdę straszy!

Już pisałem kilka razy, że największe wrażenie robią na mnie horrory, w których bohaterami są dzieci. I tak właśnie było w przypadku filmu Po tamtej stronie drzwi (The Other Side of The Door Indie, Wielka Brytania 2016), który oglądałem niemal cały czas z ciarami.

Największej jednak wrażenie zrobiła na mnie jedna z pierwszych scen. Koszmar każdego rodzica. Mieszkająca w Indiach z rodziną młoda kobieta Maria (Sarah Wayne Callies - jedna z bohaterek serialów Walking Dead, Prisone Break, Colony, Epicentrum, Wrota zaświatów, Zabójczy szept) jadąc z dwójką dzieci wpada samochodem do rzeki. Auto szybko wypełnia się wodą. Chłopiec Olivier (Logan Creran) jest nieprzytomny, jego siostra Lucy (Sofia Rosinsky - Bloodline) jest nieprzytomna. Zrozpaczona kobieta musi wybrać, które dziecko uratować...

Kiepska Kryjówka diabła

Dean Koontz to jeden z tych świetnych pisarz, na podstawie którego książek powstają bardzo kiepskie filmy.Tak jest m.in. w przypadku Kryjówki diabła (USA Hideaway 1995). 

Pamiętam jak się zaczytywałem na początku książkami Deana Koontza, Amber wydawał nowy tytuł praktycznie co miesiąc. Dzięki temu wydawnictwu mieliśmy okazję na przełomie lat 80/90 poznać wielu świetnych pisarzy i wiele dobrych książek. Koontz z czasem przestał tak zachwycać, ale niemal zawsze nie schodził poniżej swojego poziomu.