Pierwszy dzień HorrorFestiwalu w oczach Krisa

Myślałem, że idąc na Festiwal Horroru można liczyć na sporą dawkę strachu, że w kinie słychać będzie tylko krzyk, ewentualnie płacz. Tymczasem słyszałem głównie śmiech.

Zaczęło się pierwszego dnia od Diagnosis: Death. Ale to akurat było zaskoczenie wyjątkowo pozytywne, podobnie jak w Dystrykcie 9 przyjemne samo w sobie jest to, że to nie Hollywood a New Zeland. Nie ma więc ogranych tricków, kalk, tych samych aktorów, słowem świeżość.
Film ten nie jest do zamknięcia w jakiejś konkretnej szufladzie, jest dowcipny, zdystansowany, czasami lekko przerażający. Czarny humor jakiego dawno w kinie nie widziałem. Mam podejrzenie, że to głównie za sprawa tego, że w zalewie tego co made in USA, każde nie USA ma ogromna przewagę. Ale na pewno warto ten film zobaczyć polecam.

Po krótkiej przerwie przyszedł czas na szorty. Nie wszystko z tego warto pamiętać więc tylko krótko o tym co w głowie pozostało. A propos głowy Head to Love powstał we współpracy z Polakami i niestety jakoś od pierwszej minuty to widać. Przed oglądaniem nie wiedziałem o tym.
Potwierdzenie przyszło dopiero później wraz z napisami końcowymi. Ale czułem tę chropowatość naszego języka filmowego, ta nieudolność choreograficzna, kiepska grę polskich aktorów (nieznanych polskich aktorów). Miałkie to było strasznie.
Na szczęście była też opowieść o ukochanej która mieszka w kanałach i z którą główny bohater wchodzi w relacje intymne za pośrednictwem swojej toalety. Komunikują się przy wykorzystaniu papieru toaletowego i strasznie kochają, aż do momentu kiedy ukochanej jednak zauroczenie mija. Wtedy nasz miłośnik buszowania z monstrualnym fiutkiem w kanałach popada w straszną depresje i przerzuca się na seks ze sprzętami domowymi. Finału nie będę zdradzał bo myślę sobie, że tego szorta warto zobaczyć więc nie będę psuł zabawy.
Brother's Keeper też zapadnie w mojej pamięci. Przypowieść niemal biblijna z perwersyjnym seksem i relacja braterską jakiej raczej nie spotyka się w M jak Miłość. Zwyrole będą zachwyceni, a i miłośnicy dobrych zdjęć również.
Kobieta Węgorz to krótka historia (chyba z 5 minutowa) ale też zapadająca w pamięć taka opowiastka o tym jak to kobiety nas pożerają, tu akurat w sensie bardziej dosłownym.
A jako że to horror festiwal to oczywiście nie mogło zabraknąć klasyki gatunku Night of the Hell Hamsters bawi do łez, bawiąc się oklepaną w horrorach, szczególnie tych starszych,
konwencją ataku na biedne ludzkie istotki ich pupili. W tym przypadku są to chomiki i naprawdę strach się bać i mamie dziękuje, że się nigdy nie zgodziła na akwarium z takim śmierdzielem.

Pierwszego dnia pokazali też Piłę 6, ale na ten temat nie mam wiele do powiedzenia, wyszedłem po kolejnych zgniatających głowę maszynkach. Ponoć ma powstać tego 13 części, tak przynajmniej mówił, podekscytowany tym faktem, chłopak sprzedający popcorn. Pytanie tylko po co? Niestety nie jest to pytanie które wystarczająco często zadają sobie filmowcy. A, że dla pieniędzy to wiadomo ale do cholery są chyba jakieś granice. Generalnie myślałem że będzie dużo lepiej i dużo straszniej, ja naprawdę czasami się boje oglądając niektóre rzeczy ale na Horror Festiwal to się nie zdarzyło. Drugiego dnia również nie.

kris

HorrorFestiwal 2009: Trailer Park of Terror

Trailer Park of Terror
2008, USA
Czas trwania: 98 min.
Reżyseria: Steven Goldmann
Scenariusz: Timothy Dolan
Występują: Nichole Hiltz, Priscilla Barnes, Stefanie Black, Jeanette Brox, Ed Corbin

Opis:
Film na podstawie serii krwawych komiksów wydawnictwa Imperium Comics zatytułowanych właśnie "Trailer Park of Terror". Sześcioro licealistów wraz z opiekunem wracają z górskiego obozu, który miał za zadanie spełnić funkcję internatu kształtującego osobowości sprawiających problemy młodzików. Ich autobus ulega wypadkowi podczas burzy. Zostają odcięci od świata w samym środku Trucker's Triangle, zapomnianym przez ludzkość miejscu, owianym starymi legendami. Grupa szuka schronienia na pozornie opuszczonym polu kempingowym. To co znajdują nie jest jednak schronieniem, ale sprawnie funkcjonującą rzeźnią. Terror odnajduje ich w postaci przeklętej prowincjuszki-żniwiarki Normy (Nichole Hiltz) o zabójczym ciele, która sieje zagładę wspomagana przez swoich przeklętych kompanów. Do akcji wchodzą zombie, żądne krwi potomstwo nieumarłych mieszkańców przyczep…



Cytat:
„Seksowna Nichole Hiltz wykonuje kawał dobrej roboty, widz często podskakuje na fotelu, a do tego wiele żartów powoduje, że film dobrze się ogląda”, FearNet

Warto wiedzieć:
Reżyser Steven Goldmann umieścił w „Trailer Park of Terror” wiele postaci jakby żywcem wyjętych z metalowych koncertów. Nic dziwnego – sam reżyser zajmował się przez lata realizacją rockowych teledysków dla takich artystów jak Metallica czy Bruce Springsteen. Pracował przy serialu „1-800-Missing” opowiadającym o nadprzyrodzonej jednostce FBI. Zrealizował również marny erotyk okraszony znaczącym tytułem „Gorąca linia”. Wydaje się, że wszystkie te doświadczenia Goldmann wykorzystał w „Trailer Park of Terror” – w filmie są sceny, gdy cierpiący na burzę hormonów młodzi ludzie chcą zażyć przyjemności z kobietą, która nie jest już człowiekiem… „Trailer Park of Terror” został przez krytyków uznany za dzieło pokrewne do dokonań Roba Zombiego, zwłaszcza jego „Bękartów diabła”. Tyle że jest filmem znacznie bardziej widowiskowym.

Opis na podstawie materiałów promocyjnych organizatorów!

HorrorFestiwal 2009 już za tydzień!

HorrorFestiwal już coraz bliżej. Czas więc na wywiad, który Pat przeprowadziła z jednym z organizatorów przeglądu filmów grozy!

Horrorowisko:To już trzecia edycja festiwalu - prosi się o małe podsumowanie: co się sprawdziło w dwóch poprzednich edycjach, a co okazało się być punktem zapalnym? I dodatkowe pytanie: czy zbieracie opinie po zakończeniu festiwalu od widzów?
Piotr Mańkowski: Sprawdziła się sama idea Horrorfestiwal.pl! Mówiąc krótko, okazało się, że jest w Polsce mnóstwo fanów kina grozy. Po każdym festiwalu pozostaje kilkaset maili od widzów, plus opinie na forach internetowych i recenzje na portalach branżowych, które czytamy i staramy się uwzględniać najczęściej powtarzające się tam uwagi. Pomogły one na przykład podjąć nam decyzję o zrobieniu trzeciej edycji festiwalu w terminie około weekendowym, a nie tak jak poprzedniej – rozciągniętej na cały tydzień. Widzowie źle przyjęli tamtą konwencję.

H: Filmy i profil festiwalu są bardzo ściśle określenie. Niewątpliwą zasługą jest emisja filmów, które w innych okolicznościach nie mają szans na zaistnienie w polskich kinach. Jednak czy nie czas na urozmaicenie formuły. O przykładowy wieczór retro - stare horrory mają nieustannie swoich wiernych fanów, a zobaczenie na dużym ekranie hitów z lat 30. czy 50. byłoby niezłym przeżyciem.
PM: Być może za rok. Myślimy o bardzo konkretnym bloku historycznym, ale na razie nie mogę powiedzieć nic więcej. W każdym razie prawa do pokazania tych filmów są w naszym zasięgu.

H: Horrory - to społeczność. Wszak to dzięki fanom rozwija się ta branża i zdaje się, że wszystko ze sobą jest powiązane: kino, książki, grafika, internet, blogi, muzyka... - może ciekawie byłoby uruchomić takie społecznościowe sprawy wokół festiwalu? Czy formuła uniemożliwia?
PM: Rozumiem, że mówimy o towarzyszących festiwalowi eventach? Sprawa jest niełatwa organizacyjnie. Podczas pierwszej edycji udało się zaimprowizować w kilku miastach pokazy charakteryzacji horrorowej. Festiwal w Brukseli musiał pracować prawie 30 lat na obecną formułę, dzięki której podczas jego trwania można zaliczyć tyle imprez dodatkowych z balem wampirów włącznie. Mówiąc krótko, to dodatkowe pieniądze, czas i ludzie, którzy muszą to wszystko zorganizować. Ale oczywiście, bardzo byśmy chcieli w przyszłości dorobić się takiej otoczki dla festiwalu.

H: Horror jest odbierany bardzo często jako dość niszowa estetyka i tematyka. Zatem które z filmów jakie znajdą się w tegorocznym zestawie poleciłbyś tzw. szerokiemu odbiorcy, którego horror może zaskoczyć lub otworzyć;-)
PM: Polecam obejrzenie bloku krótkometrażówek. Mogą wywołać katharsis u horrorowych neofitów!

H: A jaki jest ulubiony horror zacnego organizatora festiwalu?
PM: Od razu sprostuję – jestem jednym z organizatorów. Pracujemy w zespole. Mój ulubiony horror wszech czasów, to „Mgła” Johna Carpentera.

H: No i oczywiście jaki motyw, książkę czy może płytę chciałbyś zobaczyć zekranizowaną w formie horroru?
PM: Horror rozgrywający się w Piramidzie Cheopsa. Fascynuje mnie ta budowla. Mogłoby to być coś w rodzaju „Cube”, gdzie bohaterowie odkrywają kolejne, nieznane przez oficjalną naukę komnaty.

H: Strach to podstawa dobrego horroru. Nie może też zabraknąć zaskoczenia na tegorocznym festiwalu. Poza tym, że straszne byłoby to gdyby się nie odbył... to czym zaskoczycie w tym roku widzów?
PM: To już pytanie do widzów. Mamy nadzieję, że każdy dozna jakiegoś mniejszego lub większego zaskoczenia. Pozytywnego, oczywiście!

HorrorFestiwal 2009: My Name is Bruce

My Name is Bruce
2007, USA
Czas trwania: 86 min.
Reżyseria: Bruce Campbell
Scenariusz: Mark Verheiden
Występują: Bruce Campbell, Grace Thorsen, Taylor Sharpe, Ted Raimi, Ellen Sandweiss

Opis:
Małe górnicze miasteczko w Oregonie, Gold Lick, wpadło w tarapaty. Oto grupa nastolatków zdewastowała groby chińskich górników i teraz Guan-di, chiński bóg wojny i obrońca zmarłych, szuka zemsty na wszystkich, którzy dopuścili się niegodnego czynu oraz na ich rodzinach, czyli w praktyce na całej populacji Gold Lick. Chcąc ratować swoje miasteczko młody Jeff (Taylor Sharpe) porywa swego idola – gwiazdę filmów klasy B - Bruce’a Campbella i próbuje zmusić do walki z demonem. Początkowo aktor zgadza się pomóc, dochodząc do wniosku, że cała historia jest kawałem urodzinowym pomysłu jego menadżera. Gdy jednak okazuje się, że Guan-di jest całkiem realnym potworem, sprawy zaczynają przybierać nieoczekiwany obrót…

Cytat:
„Nie ma wątpliwości, że to najlepszy występ Campbella od lat”, Daily Mirror



Warto wiedzieć:
Bruce Campbell jest obok Christophera Lee bodaj najbardziej znanym żyjącym aktorem kojarzonym z horrorem. Z biegiem lat stał się człowiekiem-instytucją, obecnym na wszystkich ważniejszych konwentach horroru, gdzie spotyka się z tysiącami fanów. O karierze filmowej zaczął myśleć, gdy jako nastolatek dostał kamerę umożliwiającą zapis na ośmiomilimetrowej taśmie. W 1983 roku, Cambell i Sam Raimi, wsparci oszałamiającym budżetem 300 tysięcy dolarów, wraz z grupką znajomych aktorów stworzyli klasyka horroru – „Martwe zło” (Evil Dead). Para - Raimi za kamerą, Campbell przed - sprawdziła się znakomicie. Powstały jeszcze dwie części cyklu, a fani wciąż liczą na powstanie czwartej. Później Campbell występował w niemal wszystkich filmach Raimiego, czy to w rolach głównych (kolejne odsłony „Martwego zła”), czy w epizodach.

Opis z materiałów promocyjnych organizatorów festiwalu!

HorrorFestiwal 2009: Dying Breed

Dying Breed
2008, Australia
Czas trwania: 92min.
Reżyseria: Jody Dwyer
Scenariusz: Michael Boughen, Jody Dwyer
Występują: Nathan Phillips, Leigh Whannell, Bille Brown, Mirrah Foulkes, Sally McDonald

Opis:
Akcja rozgrywa się na Tasmanii, wyspie należącej do Australii, miejscu, w którym dawniej można było spotkać wymarły dziś gatunek wilka workowatego, znanego powszechnie jako tygrys tasmański. Uznaje się go za istotę na poły mityczną, stanowiącą folklor tamtych ziem. Stając naprzeciw akademickim teorii, studentka zoologii Nina (Mirrah Foulkes) ma zamiar dowieść, iż tygrys tasmański nie jest gatunkiem wymarłym. Jednak podczas ekspedycji, natrafia na inny „wymarły gatunek” - potomków Alexandra Pearce'a (Peter Docker), dziewiętnastowiecznego bandyty, który zasłynął z zamiłowania do kanibalizmu. Skazano go wówczas na śmierć przez powieszenie. Egzekucja nie przyniosła zamierzonego efektu… W teraźniejszości jego mroczna legenda ożyje raz jeszcze.



Cytat:
„Wolf Creek zmieszany z Piknikiem pod Wiszącą Skałą, rozgrywający się w tasmańskiej głuszy”, Sydney Morning Herald

Warto wiedzieć:
W rolach głównych występują w „Umierającym gatunku” Nathan Phillips (Węże w samolocie, Wolf Creek) oraz Leigh Whannell. Film podczas pokazów na różnych festiwalach zwracał uwagę krwawymi momentami oraz niesamowitymi plenerami (zdjęcia kręcono na Tasmanii, a nie w udającym ją hollywoodzkim lasku), trochę kojarząc się z produkcjami typu “Zejście” czy „Dog Soldiers”. Leigha Whannella widzowie pamiętają jako jednego z dwóch głównych bohaterów pierwszej części „Piły” (2003). Oprócz występu w tym filmie, zasłynął faktem, że napisałem do niego scenariusz! Później odsunięto go od realizacji sequeli, ale można powiedzieć, że to Whannell jest ojcem całego przedsięwzięcia!

Materiały organizatora Festiwalu.

HorrorFestiwal 2009: Visions

Visions
2009, Włochy
Czas trwania: 108 min.
Reżyseria: Luigi Cecinelli
Scenariusz: Andrea Dal Monte
Występują: Caroline Kessler, Henry Garrett, Francesco Martino, Katie McGovern, Ralph Palka
Opis:
Matthew (Henry Garrett) budzi się w szpitalu po wypadku samochodowym. Okazuje się, że cierpi na amnezję. Starając się dowiedzieć czegoś więcej o swoim życiu, dociera do archiwum pewnego doktora, który przechowuje tam dokumentację dotyczącą nierozwiązanej sprawy zabójcy. Od tego momentu bohater zaczyna mieć dziwaczne wizje, w których widzi ofiary…

Cytat:
„Film jest jak układanka, która staje się coraz trudniejsza wraz z każdym kolejnym wpasowanym na miejsce elementem”, Cultreviews



Warto wiedzieć:
„Wizje” to pierwszy włoski horror, jaki pokażemy na Horrorfestiwalu. Wielu krytyków łączyło dzieło Luigiego Cecinelliego z pojęciem giallo (słowo to po włosku oznacza „żółty”), opisującym większość dzieł Dario Argento. Nazwa wywodzi się od książkowych kryminałów wydawanych we Włoszech w żółtych okładkach. Giallo to przesiąknięty klimatem grozy, wyjątkowo krwawy kryminał w którym najważniejsze jest ukrycie tożsamości mordercy do samego finału. Typowymi akcesoriami mordercy są zazwyczaj czarne rękawiczki oraz brzytwa. Zwykle w fabule musi się znaleźć miejsce dla zawodowego lub przynajmniej samozwańczego detektywa, który tropi mordercę. Innym wyznacznikiem jest to, że kobiety w tych filmach giną w wyjątkowo okrutny sposób. Za prekursora tego podgatunku horroru uważa się włoskiego ojca horroru, Mario Bavę, który w swoich filmach z lat 60. zdefiniował wiele z zasad giallo.

Materiał promocyjny organizatorów!

HorrrorFestiwal 2009:Open Graves

Open Graves
2009, USA
Czas trwania: 100 min.
Reżyseria: Álvaro de Armiñán
Scenariusz: Bruce A. Taylor, Roderick Taylor
Występują: Eliza Dushku, Mike Vogel, Lilliam Kouri, Boris Martinez, Alex O'Dogherty

Opis:
W ręce grupy studentów wpada starodawna gra o nazwie „Mamba”. Jej owiana tajemnicą przeszłość pozostaje niewiadomą aż do momentu, gdy po dniu spędzonym na surfowaniu po oceanie, zasiądą do gry. Po zakończeniu niepozornej partii okaże się, że ci, którzy przegrywają, giną w straszliwych okolicznościach. Zgodnie z pradawną siłą Mamby, z kolei ci, którzy wygrywają, mają możliwość spełnienia swoich życzeń. Młody Amerykanin Jason (Mike Vogel), który znalazł Mambę i nieświadom jej straszliwej mocy, dał ją znajomym, wie, że musi podjąć ryzyko i spróbować odwrócić bieg wydarzeń. Pomagać mu w tym będzie piękna surferka Erica (Eliza Dushku), którą Jason poznał już podczas wyjazdu i w której możliwość miejsca się zakochał.

Cytat:
„Udany miks Oszukać przeznaczenie z Jumanji”, San Francisco Chronicie



Warto wiedzieć:
Urodzona w 1980 roku Eliza Dushku została odkryta zupełnie przypadkiem, gdy w wieku 12 lat dla żartu poszła z bratem na przesłuchanie do filmu, które akurat odbywało się w jej rodzinnym Bostonie. W ten sposób znalazła się w obsadzie "Dramatu letniej nocy" partnerując Juliette Lewis. Drzwi do przyszłej kariery otworzyła jej rola córki Roberta de Niro w dramacie "Chłopięcy świat". Duszku dokończyła szkołę średnią, ale nie zdecydowała się na studia. Zaraz potem trafiła na plan kultowego już dziś serialu "Buffy. Postrach wampirów". Początkowo rola Faith, w którą wcieliła się Dushku miała być epizodyczna, przewidziana na pięć odcinków. Ale Eliza bardzo szybko zaskarbiła sobie sympatię i uznanie ekipy oraz widzów, więc rozbudowano jej rolę i uczyniono z niej stałego przeciwnika Sarah Michelle Gellar. Główną główną rolę serialową dostała w „Tru Calling”, który jednak nie osiągnął takiej popularności jak „Buffy”.

Materiał promocyjny organizatorów.

Dan Koontz: Nieznajomi

"Nieznajomi" - kolejna świetna powieść Deana Koontza. On praktycznie nie pisze słabych książek, ale ta jest jedną z najlepszych jakie ostatnio czytałem!

Ta książka jest świetnym materiałem na film, sprawny scenarzysta potrzebowałby pewnie niewiele czasu żeby przerobić ją na scenariusz. Swoją drogą chyba przegapiłem wydanie pierwszej tej powieści, napisanej przez Koontza w 1986 roku. Dobrze, że Albatros zdecydował się na drugie 8-).

Książka opowiada o grupie ludzi, u której niespodziewanie pojawiają się tajemnicze wspomnienia i nadnaturalne zdolności, np. uzdrawianie. Wszystkich ciągnie do pewnego motelu w stanie Nevada. Wspólnie zaczynają się zastanawiać nad przyczynami tych zdarzeń. Łączą je z tajną bazą amerykańskiego wojska w pobliskich górach. Czy doszło do toksycznego wycieku lub eksperymentów biologicznych? A może wyjaśnienie jest jeszcze bardziej tajemnicze?

Strangers

Wydawnictwo: Albatros , Marzec 2008

ISBN: 978-83-7359-658-0

Liczba stron: 622

Wymiary: 125 x 195 mm

Czytaj recenzje Ocalonego.
Czytaj recenzję Inwazji.
Czytaj recenzje Męża.

HorrorFestiwal 2009: Sauna

Sauna
2008, Finlandia
Czas trwania: 85 min.
Reżyseria: Antti-Jussi Annila
Scenariusz: Iiro Küttner
Występują: Ville Virtanen, Tommi Eronen, Viktor Klimenko, Rain Tolk, Kari Ketonen

Opis:
Rok 1595, właśnie zakończyła się wojna pomiędzy Szwecją i Rosją. Bohaterowie opowieści to dwaj bracia, Szwedzi, Knut (Tommi Eronen) i Erik (Ville Virtanen) . Należą do komisji wyznaczającej powojenną granicę między państwami, przebiegającą przez bagienne tereny dzisiejszej Finlandii. Erik to twardy żołnierz, weteran wielu walk, który na wojnie zabijał i widział już każde okrucieństwo. Knut jest kartografem, człowiekiem bardzo wrażliwym, nie dostosowanym do okrutnych reguł rządzących współczesnym mu światem. Obaj skrywają mroczną tajemnicę. W przeszłości Erik pozostawił zamkniętą w ziemiance dziewczynkę, a jego brat mimo obietnic jej nie uwolnił. Skazali ją tym samym na pewną śmierć. Noszą teraz w sercach brzemię tego grzechu…



Cytat:
„Podobnie jak Andriej Tarkowski, Annila prezentuje chłodne i pozbawione życia środowiska, tworząc specyficzną atmosferę. Lecz ma również na planie znakomitych aktorów, potrafiących tchnąć życie w bohaterów”, Daily Film Dose

Warto wiedzieć:
Skandynawia i Finlandia jeszcze kilka lat temu nie istniały na światowym panteonie grozy. Tymczasem fakty są zaskakujące: w 2006 roku powstał w Norwegii „Cold Prey”, który pokazywaliśmy na pierwszym Horrorfestiwalu i który zdobył wiele nagród na całym świecie. Dwa lata później Finowie zrealizowali znakomity horror „Dark Floors”, będący najdroższym filmem w historii ich kinematografii. W tym samym roku Szwedzi wyprodukowali wampiryczny „Pozwól mi wejść”, dzieło w stylu „Martina” George’a A. Romero, które wygrało tegoroczny festiwal w Brukseli. Powstała też „Sauna”, uważana za jeden z ciekawszych filmów gatunku ostatnich lat. W Brukseli otrzymała nagrodę publiczności.

Materiał promocyjny organizatorów.

Moja recenzja Sauny.

HorrrorFestiwal 2009: Piła 6

Piła 6 (Saw 6)
2009, USA
Czas trwania: 95 min.
Reżyseria: Kevin Greutert
Scenariusz: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Występują: Tobin Bell, Costas Mandylor, Shawnee Smith, Mark Rolston, Betsy Russell

Opis:
Agent specjalny Peter Strahm nie żyje, a detektyw Mark Hoffmann (Costas Mandylor) stał się niepokonanym następcą Jigsawa (Tobin Bell). Jednak, kiedy FBI zbliża się do Hoffmanna, jest on zmuszony do uruchomienia nowej śmiercionośnej gry, a wielki plan Jigsawa wreszcie zostaje zrozumiany…



Cytat:
“Dojdzie kilku nowych bohaterów. Film będzie też dużo brutalniejszy niż poprzednie pięć części. To może być, jak dotąd, najlepszy scenariusz”, producent Mark Burg

Warto wiedzieć:
Tym razem reżyserskie stery przy nowej „Pile” powierzono Kevinowi Greutertowi, który był montażystą poprzednich części. Pieczę nad projektem od samego początku sprawuje firma Twisted Pictures. Wszystko więc pozostaje w rodzinie i pewne jest, że scenarzyści, nieco podobnie jak w przypadku George’a Lucasa i jego Gwiezdnej Sagi, otrzymali wytyczne, co mogą opisywać, a czego nie mogą.
Pierwsza część Piły nie przebiła rekordowego „Blair Witch Project” ani „Halloween”, jeśli chodzi o proporcje uzyskanych dochodów w stosunku do wysokości budżetu, ale i tak lokuje się w czołówce wszech czasów. Film kosztujący nieco powyżej miliona dolarów zarobił w samych tylko USA ponad 55 mln! Rekordowa część druga prawie 90 mln, a trzecia – 80 mln. Potem seria wytraciła nieco impet, aczkolwiek takie stwierdzenie brzmi nieco niestosownie w zestawieniu z faktem, że „Piła 5” zarobiła w USA 55 mln dolarów przy zaledwie dziesięciomilionowym budżecie. Cały czas jest to najbardziej regularna, najbardziej dochodowa seria horrorowa na świecie.

Materiał promocyjny organizatorów.

Recenzja Piły 5

HorrorFestiwal 2009: Diagnosis: Death

Diagnosis: Death
2009, Nowa Zelandia
Czas trwania: 80 min.
Reżyseria: Jason Stutter
Scenariusz: Raybon Kan, Jason Stutter
Występują: Jessica Grace Smith, Suze Tye, Bret McKenzie, Rhys Darby, Jemaine Clement

Opis:
Dwójka bohaterów, to miłośnicy literatury i jednocześnie wielcy pechowcy. Właśnie zdiagnozowano u nich raka. Obaj zgłaszają się na ochotnika jako króliki doświadczalne do testowania nowej terapii w ośrodku medycznym kierowanym przez szalonego doktora Cruise’a (Bret McKenzie). Podczas weekendu klinika zostaje zamknięta, a jednocześnie leki zaczynają działać, w wyniku czego dwójka nieszczęśliwych „pacjentów” zaczyna doznawać niezwykłych wizji. Niepewni tego, gdzie zaczyna się rzeczywistość, podejmują desperacką próbę wydostania się z ośrodka doktora Cruise, a także poznania jego mrocznego sekretu…



Cytat:
„ czy Fani horroru, znający wczesne filmy Petera Jacksona, takie jak „Bad Taste”„Frighteners”, będą się tu świetnie bawili”, Suite101

Warto wiedzieć:
Flight of the Conchords to nazwa komediowego duetu muzycznego z nowozelandzkiego Wellington. Na swoim koncie mają m.in. nagrodę Grammy oraz BBC Radio Series. Obaj członkowie Flight of the Conchords, Bret McKenzie i Jemaine Clement, byli siłą sprawczą przy powstawaniu „Diagnosis Death”.
W jednej z ról w „Diagnosis: Death” wystąpił również Bryce Campbell, nowozelandzki twórca pracujący przy takich, kultowych już dziś, filmach Petera Jacksona: „Forgotten Silver” i „Przerażacze”.
W „Diagnosis: Death” nie należy oczekiwać soczystego gore, ale ta czarna komedia z elementami czystego horroru, posiada wspaniałą cechę: rozluźnia i jako film otwierający Horrorfestiwal.pl przygotuje widzów na to, co czekać ich będzie podczas kolejnych seansów.

Materiał promocyjny organizatorów.

Program Festiwalu Horrorów 2009

Filmy pokazywane na festiwalu będą oceniane przez jury złożone z uznanych specjalistów gatunku pod przewodnictwem Andrzeja Kołodyńskiego. Dla najlepszego zdaniem jury filmu przewidziana jest główna nagroda festiwalu „Złota Czaszka”. Złota Czaszka jest główną nagrodą Horrorfestiwal.pl, Podczas pierwszej edycji za najlepszy film jury uznało "Krzesło diabła" (Devil's Chair) Adama Masona.
Podczas drugiej edycji wyróżniony został "Stuck" Stuarta Gordona, reżysera legendarnego "Re-Animatora", pokazywany ekskluzywnie na naszym festiwalu. Film został uznany za "perwersyjnie zabawny" i jednocześnie łamiący wiele schematów gatunku.


Program Horrorfestiwal.pl 2009:


Dzień 1 – 22 października (czwartek), Start: 20:00
Diagnosis: Death
The Best Of Horror Shorts – blok filmów krótkometrażowych:
- Head to Love (2009, USA, reż. Van Kassabian, 20min)
- Night of the Hell Hamsters (2006, Australia, reż. Paul Campion, 16 min)
- Das Floss (2004, Niemcy, reż. Jan Thuring, 9 min)
- Virtual Dating (2009, Belgia, reż. Katia Olivier, 16min)
- Eel Girl (2008, Australia, reż. Paul Campion, 5min)
- Velgunzer (2008, USA, reż. Bradford Schmidt, 14 min)
- Brother's Keeper (2008, Holandia, reż. Martijn Smits, 15 min)
- Das Zimmer (2009, Niemcy, reż. Nik Sentenza, 13 min)
- Mavela (2008, Hiszpania, reż. Manuel Arija de la Cuerda, 18min)

Piła 6 – Premierowo!

Dzień 2 – 23 października (piątek), start 20:00:
Sauna
Open Graves
Visions

Dzień 3 – 24 października (sobota), start: 22:00:
Dying Breed
My Name is Bruce
Trailer Park of Terrors

Wszystkie filmy z wyjątkiem “Piła 6” grane są z nośnika DVD.

Bilety oraz karnety na Horrorfestiwal.pl 2009 do nabycia w kasach kin od 1 października 2009.

Data: 22-24 października 2009
Lokalizacja: kina sieci Multikino i Silver Screen w 13 miastach w Polsce: Bydgoszcz, Gdańsk, Gdynia, Koszalin, Kraków, Łódź, Poznań (Strefa 51), Rybnik, Szczecin, Warszawa (Ursynów i Złote Tarasy), Włocławek, Wrocław (Arkady i Pasaż) oraz Zabrze
Ceny biletów: na jeden dzień festiwalu: 20 zł normalny, 17 zł dla posiadaczy karty lojalnościowej Multikinomaniaka,
Ceny karnetów: 49 zł normalny i 39 zł dla posiadaczy karty lojalnościowej Multikinomaniaka
Sprzedaż biletów: Bilety i karnety do nabycia tylko w kasach kin Multikino i Silverscreen Gdynia i Łódź. Karnety oraz bilety w sprzedaży od 1 października 2009.
Oficjalna strona festiwalu: www.horrorfestiwal.pl

Najchętniej czytane we wrześniu 2009

Wrzesień to nie był dla mnie dobry miesiąc do oglądania czy czytania horrorów. Wybaczcie więc posuchę na blogu. Starałem się nadrobić doniesieniami o Festiwalu Horrorów.

Oto pierwsza piątka najchętniej czytanych tekstów:
1. Recenzja trzeciej części Efektu Motyla
2. Kiedy, gdzie i za ile - informacje o Horror Festiwalu 2009
3. Recenzja filmu Chora dziewczyna
4. Recenzja filmu Frontier(s)
5. Recenzja filmu Alfabetyczny Morderca

Kolejna garść doniesień na temat Festiwalu Horroru 2009

Nie mam ostatnio czasu (i chęci) na oglądanie filmów, to chociaż śledzę przygotowania do tegorocznego Horror Festiwalu. Na blogu organizatora Piotra Mańkowskiego można przeczytać o ostatnim filmie, który wybrano.

Podczas festiwalu będziemy mogli obejrzeć (oprócz wspominanych wcześniej filmów) nowozelandzki "Diagnosis: Death" Jasona Stuttera. Podobno przypomina wczesne filmy Petera Jacksona.

Tegoroczny festiwal Horroru 22-24 października

Mamy garść nowych informacji o tegorocznym Horror Festiwalu. Programu jeszcze nie ma, ale wiemy gdzie, kiedy i za ile.

Data: 22-24 października 2009

Lokalizacja: kina sieci Multikino i Silver Screen w 13 miastach w Polsce: Bydgoszcz, Gdańsk, Gdynia, Koszalin, Kraków, Łódź, Poznań, Rybnik, Szczecin, Warszawa, Włocławek, Wrocław oraz Zabrze

Wymarzony rejs z azjatycką długowłosą zmorą

Dawno nie oglądałem żadnego azjatyckiego horroru z długowłosymi zmorami i jakoś się odzwyczaiłem... A tu Wymarzony rejs przyniósł niespodziewanie dreszczyk emocji.

To kolejny film z cyklu Mistrzów Horroru. Jakże inny niż opisywany wczoraj Czarny kot. Ale nie może też być inaczej skoro za reżyserię się wziął Norio Tsuruta znany z Kręgu 0 i Wizji, czyli klasyk azjatyckiego horroru. Scenariusz powstał na podstawie opowiadania innego znanego twórcy - pisarza Koijego Suzuki (autora Kręgu i Dark Water). I jeszcze jedna osoba - jeden z głównych bohaterów - grany jest przez Roya Ishibashiego znanego m.in. z Klątwy 1 i Klątwy 2.

Czarny kot czyli o niełatwym życiu E.A. Poe

Edgar Allan Poe nie miał łatwego życia. Czy ktoś z Was zastanawiał się, w jaki sposób wpadał na pomysły swoich powieści? Co go inspirowało? A może był chory psychicznie??

Takie naszły mnie pytania po obejrzeniu "Czarnego Kota" Stuarta Gordona na podstawie opowiadania E.A. Poe. Wiem, wiem. Pewnie obejrzeliście już dawno kolejny z filmów cyklu Masters of Horror. Mi dane było dopiero dzisiaj. To drugi film Gordona (znanego ze słynnego Re-Animatora) w tym cyklu. Wcześniej pisałem już o "Koszmarze w domu wiedźmy", który powstał na podstawie powieści innego mistrza horroru H.P. Lovecrafta.

Najchętniej czytane w sierpniu 2009

Sierpień się skończył. Czas na podsumowanie. Oto co najchętniej czytaliście:

"Po zachodzie słońca" nowy tom opowiadań Stephena Kinga

Nie jestem jakimś szczególnym znawcą twórczości Stephena Kinga. Dodatkowo wolę jego wcześniejsze dokonania typu Carrie, Miasteczko Salem, Smętarz dla zwierzaków czy Christine i To. Ale ubiegłoroczny tom opowiadań przeczytałem z przyjemnością.   

Poprzedni zbiór opowiadań King wydał siedem lat temu. Nic, więc dziwnego, że fani jego twórczości czekali z niecierpliwością. 

Tom otwiera "Willa" (wbrew pozorom to nie jakiś wypasiony dom, a imię dziewczyny). Bardzo dobre opowiadanie o pasażerach pociągu, którzy po katastrofie składu czekają na nowe połączenie.

Strzeżcie się Węży w pociągu!

Nie będę się zbytnio rozpisywał! Węże w pociągu to straszny shit i radzę Wam unikać tego filmu. Szkoda czasu.

Reżyserem tego filmu jest Peter Mervis, twórca także innych horrorów, m.in. When a Killer Calls, Dead Men Walking. Nie widziałem ich, no cóż, chyba gorsze od Węży już nie mogą być...