Nie będę powtarzał w nieskończoność, że bez Ripley (Sigourney Weave) nie da się prawdziwego Obcego zrobić, no ale trzeba oswoić się z myślą, że wielcy bohaterowie sprzed czterech dekad odchodzą, bo muszą odejść. Tym razem bohaterami są młodzi ludzie, robotnicy, który marzą o wyrwaniu się z ciężkiej pracy na odległej od Ziemi planecie.
Julius Robert Oppenheimer (znakomity Cillian Murphy w tej roli) przed wybuchem II wojny światowej zaangażowany był w tworzenie związku zawodowego wykładowców na jednej z uczelni, romansował z aktywną działaczką komunistyczną, a jego brat i znajomi należeli do partii.
Młody mężczyzna traci pracę ochroniarza w centrum handlowym, kiedy atakuje klienta, który, jak mu się wydaje, usiłuje porwać dziecko. Mike (Josh Hutcherson) ma zresztą traumę, bo w dzieciństwie porwany został jego młodszy brat, którym miał się opiekować na leśnym biwaku. Po kilkunastu latach jego rodzice już nie żyją, a on sam musi się opiekować 10-letnią siostrą Abby (Piper Rubio).
Spora grupa nie za bardzo lubiących się krewnych zostaje zaproszona przez zmarłego rzekomo wuja, aby rozliczyć spadek. Okazuje się jednak, że stryj żyje, co prawda przez chwilę, bo ostatecznie umiera, a na jego krewnych czeka rozwiązanie szeregu zagadek, by zyskać spadek w postaci patentów.
Co prawda, film był bez lektora, tylko z napisami, ale jednak dzieciaki dały radę i nieźle się wkręciły. Ja pamiętam, że oglądałem ten film chyba na początku lat 90. XX wieku i zrobił na mnie spore wrażenie. Kto nie zna fabuły? Chyba niewielu? Seryjny morderca Dusiciel z Lake Shore (Brad Dourif) zostaje śmiertelnie postrzelony przez ścigającego go policjanta (Chris Sarandon).
I to był błąd - bo trzeba się jednak zdecydowanie wsłuchać w dialogi - są kapitalne i skupić na oglądaniu. Dopiero od czwartego odcinka serial w reżyserii Macieja Buchwalda i Kordiana Kądzieli, ze scenariuszem Jakuba Rużyłło (Kryptonim Polska), zacząłem się śmiać do rozpuku podczas oglądania.
Za bardzo o fabule nie ma się co rozpisywać. Dinozaury są już niemal wszędzie, ludzie starają się z nimi współżyć w zgodzie, jednak jest firma, która postanawia zarobić gigantyczne pieniądze i mutuje szarańcze, które niszczą uprawy rolne, których gospodarze nie stosują określonego nawozu.
Początek filmu i konsternacja - to nie jest film szerokoekranowy? Tak jak kiedyś będziemy oglądać w kwadracie 4:3? Tak jest jednak przez chwile kiedy oglądamy pierwsze spotkanie przyszłej agentki FBI Lee Harker (Maika Monroe) z Longlegsem (Nicolas Cage).
Pokrótce Witold Pilecki uczestniczył w wojnie obronnej 1939, następnie działał w podziemiu, dał złapać się by trafić do obozu zagłady w Auschwitz, gdzie tworzył ruch oporu, a następnie po ucieczce napisał raport rekomendujący zbombardowanie obozu, następnie znowu był żołnierzem Armii Krajowej, wziął udział w Powstaniu Warszawskim, a po wojnie został zatrzymany przez komunistyczne organy bezpieczeństwa, torturowany podczas śledztwa i zamordowany po fikcyjnym procesie na podstawie sfabrykowanych dowodów.
Ojciec (Josh Hartnett) z córką (Ariel Donoghue) wybierają się na koncert wielkiej gwiazdy muzycznej Lady Raven (Saleka Shyamalan). Już pierwsze sceny mogą nas zaskoczyć, bo stadion na którym piosenkarka ma wystąpić jest obstawiony przez uzbrojonych policjantów, jest SPAT, snajperzy, a szybko też dołącza do nich FBI, z doświadczoną profilerką (Hayley Mills).
Film Jana De Bonta z 1996 roku oglądałem kilkanaście razy i bardzo mi się podobał. Dlatego z pewnym niepokojem podchodziłem do produkcji Lee Isaaca Chunga, bojąc się rozczarowania. Ale na szczęście niepotrzebnie. Bardzo dobra produkcja, z dobrymi efektami, zbyt wiele nie różniąca się od pierwowzoru. Podobna fabuła, dwie rywalizujące ze sobą ekipy badające tornada. Główna bohatera to Kate Cooper (Daisy Edgar-Jones), młoda kobieta, której kilka lat wcześniej troje przyjaciół zginęło podczas badania wielkiego tornada.
Muszę przyznać, że bardzo mi się spodobał ten film. Kiedyś planowałem pójść do kina na horror"Demeter: Przebudzenie zła" (The Last Voyage of Demeter USA, Wielka Brytania, Włochy, Niemcy, Malta 2023), ale wówczas nie wyszło, a szkoda, bo to opowieść warta zobaczenia na dużym ekranie.
Oczywiście nie jest to żadne arcydzieło, jeden z tych filmów, które przyjemnie się ogląda, ale szybko zapomina, jednak umiejscowienie akcji na statku płynącym z Warny do Anglii dawało wiele możliwości specom od efektów specjalnych i scenografii. Akcja filmu toczy się pod koniec XIX wieku. Kapitan szkunera "Demeter" (Liam Cunningham) dostaje zlecenie przewozu kilkudziesięciu skrzyń pochodzących z Transylwanii do Londynu. Nie wnika w zawartość, bo ma zarobić krocie i skończyć pracę na morzu.
14-letnia dziewczyna może być jedyną szansą ludzkości zdziesiątkowanej dwadzieścia lat wcześniej przez zabójczy grzyb, który powoduje, że zmarli zamieniają się w zombie połączone grzybnią (?), przez co mogą działać w skoordynowany sposób. Są więc jeszcze bardziej niebezpieczni niż zwykłe nieumarlaki.
Powiem Wam szczerze, że szału nie ma. Ta książka to szereg rozmów przeprowadzonych w latach 1989-2003 przez wielkiego fana muzyki Mano Negry i Manu Chao. Dotyczą nie tylko ich twórczości, ale także spraw społecznych, kulturowych, a nawet polityki. Francuski artysta, od lat mieszkający w Barcelonie, nie kryje swoich sympatii alterglobalistycznych, krytykuje politykę USA oraz zwraca uwagę na szereg konfliktów toczących się na całym świecie, a nie znajdujących się na pierwszych stronach gazet. Opowiada też oczywiście o swojej wspaniałej muzyce.
Twórcy filmu sięgają do przeszłości, czyli opowiadają historię wydarzeń sprzed filmu "Sami swoi" Sylwestra Chęcińskiego, powstałego w 1967 roku. Na świecie są już Kazik Pawlak (świetna rola Adama Bobika) i Władek Kargul (Karol Dziuba). Mieszkają na Kresach, mają po kilkanaście lat i dopiero wchodzą w świat dorosłości...
Muszę przyznać, że książka wciągnęła mnie bardzo. W ciągu kilku dni przeczytałem około 600 stron (jednocześnie organizując dzieciom zabawy plażowe i basenowe) i stanąłem. Jakoś natłok okrucieństwa, wulgarności i takiego strasznego ZŁA wylewającego się z tej książki spowodował, że musiałem przystopować. Ale tylko na chwilę...
"Holly", to główna bohaterka - prywatna detektyw, która dostaje zlecenie na poszukiwanie zaginionej młodej kobiety. Nie jest łatwo, bo jej partner - Peter jest ciężko chory, niedawno zmarła jej matka. Sprawą zaginięcia nie chce zająć się policja, a kobieta szuka zleceń, aby utrzymać swoją firmę borykającą się z kłopotami finansowymi w świecie COVID.
Po wyjściu z kina wydawało mi się, że pomijając samo zakończenie, to bardzo dobry horror, a niektóre sceny z udziałem Russella przejdą do historii kina grozy. No niestety po kilkunastu dniach już tak entuzjastycznie nie jestem nastawiony, chociaż rolę Crowe uważam, za naprawdę całkiem niezłą, a sam film warty obejrzenia.
Trudno jest pisać o fabule, tak, by nie zdradzić za wiele, bo wtedy przyjemność oglądania będzie znacznie mniejsza. W dużym skrócie - dwaj bracia mieszkający gdzieś na głębokiej argentyńskiej prowincji słyszą w nocy jakieś niepokojące odgłosy. Rano odnajdują rozszarpane zwłoki jakiegoś człowieka. Szybko okazuje się, że "czyściciel" miał pozbyć się ich opętanego sąsiada.
Posty
Komentarze
