La Palma: norweski serial katastroficzny z mocnym startem i słabym finałem

Lubię seriale katastroficzne. Jasne, wiem, że są schematyczne. Wiem, że bohaterowie często za dużo mówią, a fizyka i logika nierzadko ustępują dramatyzmowi. Ale jeśli zrobione są z nerwem, klimatem i szczyptą wiarygodności – wchodzę w to. Dlatego zacząłem oglądać La Palmę (Norwegia 2024) z ciekawością i lekkim dreszczykiem oczekiwania.

Fabuła startuje bez ceregieli: na wyspie La Palma, jednej z kanaryjskich perełek, budzi się wulkan. Ale nie tak, jak w książkach do geografii. Tu erupcja ma zasięg sejsmicznego koszmaru. To nie Pompeje w wersji turystycznej – to współczesna wyspa, pełna dronów, smartfonów, streamingów i chaosu, który eskaluje szybciej niż komunikaty władz.

Czy zstanawialiście się co się stało z Jasiem i Małgosią, jak dorośli?

Pewnie nie, ale takie pytanie zadali sobie twórcy filmu Jaś i Małgosia: Łowcy czarownic (Hansel and Gretel: Witch Hunters Niemcy, USA 2013) i od razu w tytule nam odpowiedzieli. Akcja filmu toczy się kilkanaście lat po wydarzeniach z chatki czarownicy, gdzie (wówczas) dzieci trafiły, po tym, jak ojciec zostawił je same w lesie. 

Jaś i Małgosia świetnie poradzili sobie wówczas z czarownicą, nic więc dziwnego, że postawili na walkę z wiedźmami  i ruszyli w świat, zbijając je za godziwą zapłatę. I trzeba przyznać, że idzie im świetnie, do czasu gdy dostają zlecenie na odnalezienie 11 porwanych dzieci i ukaranie sprawców.