Film ogląda się całkiem nieźle, zresztą jak większość filmów, których akcja rozgrywa się gdzieś na prowincji, w starym, ponurym klasztorze czy kościele. A jeżeli dodamy jeszcze do tego zakonnice, przeraźliwie się czegoś bojące, zabitego księdza i kapłana, który popełnił samobójstwo to zaczyna się robić ciekawie.
Powieści Dicka czytam od lat 80. Nie przeszkodziła mi nawet absurdalna historia związana z mistrzem polskiej fantastyki Stanisławem Lemem.
Nudny oczywiście nie oznacza, że źle zrobiony, czy zły. To po prostu oznacza, że ja się na nim nudziłem. Może oczywiście komuś spodobać się pomysł na "Zabójcę", prawie dwugodzinny monolog tytułowego killera. Bo właściwie przez niemal cały film słuchamy przemyśleń głównego bohatera (Michael Fassbender). Zawodowy zabójca ma do wykonania zlecenie. Obserwujemy jak czeka na dogodny moment do oddania strzału. Słuchamy, co ma do opowiedzenia o sobie i filozofii swojej pracy.
W tej salce Iluzjonu jeszcze nie byłem. Kilkadziesiąt miejsc, jest gdzie wyciągnąć nogi, ekran nie za duży, więc nie trzeba wodzić oczami od lewa do prawa, gdy przyjdzie się za późno! Dodatkowo nie było reklam, seans zaczął się punktualnie. Film wyświetlany był z taśmy, a kopia nie była najlepsza, więc obraz był specyficzny. Ale w tym przypadku zupełnie to nie przeszkadzało.
Początkowo sala kina w warszawskiej Kinotece pusta, zaledwie trzy osoby ze mną. Do seansu 10 minut, ale tuż przed 20:00 pomieszczenie wypełnia się niemal w całości. No może w 3/4. Tu nie ma przypadkowych ludzi, zwabionych wszechobecną reklamą. Albo przyszli na azjatycki horror, albo azjatycki film.
Trzeba przyznać, że Władysław Pasikowski był w niesamowitej formie w latach 90. W kinach wielką popularnością cieszyły się wówczas m.in.: Psy, Psy 2, Kroll, Operacja Sammum, no i oczywiście Demony wojny. Młodzi widzowie pewnie nie pamiętają tamtych czasów, ale filmy Pasikowskiego były ważne społecznie, poruszały tematy, o których dużo się mówiło, zmiany MO w policję, palenie akt, fala w wojsku, polskiego wojska w Iraku i perfekcyjna akcja przerzutu amerykańskich szpiegów przez Polaków, a także wojna na Bałkanach. I o tej ostatniej właśnie opowiada film Demony wojny.
Tym razem mniej takich opowieści jest w szóstym sezonie Black Mirror (Wielka Brytania 2023), co nie oznacza, że są gorsze od przednich części. Na pewno robią mniejsze wrażenie. Producenci serialu Netflix zafundowali nam pięć odcinków: "Joan jest okropna", "Loch Henry", "Beyond the Sea", "Maze Day" i "Demon 79". Ich twórcą jest Charlie Brooker.
Lata 80. i pierwsza połowa lat 90. to był dla nas, Polaków prawdziwy wyspy wspaniałych filmów z USA (i nie tylko). Mieliśmy okazje w kinach i na domowych telewizorach, z kaset VHS zapoznać się z amerykańskimi superprodukcjami.
Ten serial ma już 17 lat, ale dalej ogląda się go świetnie. Jestem wielkim fanem przygód Jacka Bauera od wielu lat, a każdy sezon serialu oglądałem, po co najmniej kilka razy. Tym razem, korzystając z tego, że produkcję tę ma w swojej ofercie Disney, mogę wrócić do oglądania i przypomnieć sobie kolejne sezony, co systematycznie robię. Za to moje płyty dvd z 24 godzinami leżą coraz bardziej zakurzone.
Początkowo zaskoczenie. Młoda kobieta Berka (Agnieszka Matan) dowiaduje się z sms, że jej ojciec (Jacek Poniedziałek) nie żyje. Jedzie do rodzinnego domu, gdzie na środku salonu leży prosta, drewniana trumna. Kiedy ją otwiera, mężczyzna wstaje... Okazuje się, że pogrążona w depresji, chowająca się pod masą ubrań dziewczyna ma wziąć udział w pewnym obrzędzie zorganizowanym przez eksperta Urzędu Miasta do spraw aktywizacji millenialsów (Robert Czebotar).
Martin Servez początkowo musi zmierzyć się z tajemniczym mordercą, który zabija konia miejscowego milionera. Szybko jednak okazuje się, że mordowani są także ludzie. Podejrzenia padają na jednego z seryjnych zabójców, osadzonego w miejscowym, specjalnie strzeżonym, międzynarodowym ośrodku psychiatrycznym. Na miejscu zbrodni znalezione zostaje, bowiem jego DNA. Być może policjantowi będzie mogła pomóc absolwentka psychologii, która podejmuje właśnie pracę w zakładzie, umieszczonym na wysokiej górze w Pirenejach...
XVII wiek, coraz bliżej najazdu Kozaków na Rzeczpospolitą. Jan Skrzetuski (Michał Żebrowski), żołnierz księcia Jeremiego Wiśniowieckiego (Andrzej Seweryn) wracając z Krymu przypadkiem ratuje Bohdana Chmielnickiego (Bogdan Stupka).
Akcja toczy się w latach 80., może 70. Filmowcy wynajmują dom i oddają się przyjemności kręcenia filmu. Oczywiście nie wszyscy są zadowoleni, okazuje się, że operatorka kamery zostaje aktorką, a jej przyjaciel będzie tym oburzony. Dodatkowo jeszcze mieszkająca obok starsza para także nie jest zadowolona z nowego sąsiedztwa, zwłaszcza, że starsza pani także chętnie by się oddała fizycznym uciechom, ale jej mąż obawia się seksu ze względu na swoje serce...
Akcja drugiego sezonu toczyła się we Wrocławiu. Zawadzki po zakończeniu nieformalnej współpracy z policją, trafia do tajemniczego miejsca odosobnienia. Grożą mu zarzuty, ale ostatecznie wychodzi na wolność oczyszczony ze wszystkich podejrzeń. Czeka na niego ojciec - kapitan Bogdan Zawadzki (Jacek Koman).
Akcja filmu toczy się w Salem (tak, tak - tym, tym, gdzie kilkaset lat temu zabijano rzekome czarownice. Dwaj bracia - Marcus (Asa Butterfield, znany m.in. z Sex Education) i Jonah (Benjamin Evan Ainsworth - Nawiedzony dwór w Bly, Sandman) znajdują tajemniczy sztylet i pamiętnik.
Jezusowi (David Pareja) i Marii (Estefanía de los Santos) rodzi się dziecko. Kobieta chciała potomka, ale jej partner chyba nie bardzo.
Joy (Max Eigenmann) to nielegalna imigrantka z Filipin. Stara się o wizę, którą może kupić za 15 tysięcy funtów. Zarabia na życie sprzątając domy. Do pracy zabiera ze sobą córkę Grace (Jaeden Paige Boadilla). Żeby oszczędzić na wizę nie wynajmuje mieszkania, a nocuje w domach swoich klientów, o których wie, że gdzieś wyjechali. Niestety ciężko jej zebrać tak gigantyczną kwotę na wizę.
Na Splacie do wyboru było dziś aż siedem filmów i blok krótkometrażówek. Długo się zastanawiałem, co wybrać, ostatecznie zdecydowałem się na V/H/S (rywalizował w finale z Pandemonium). W zasadzie niewiele wiedziałem na temat tego cyklu, poza tym, że mogę spodziewać się found footage, czyli filmu kręconego głównie z perspektywy kamery.
Nie wiem, czy w domu bym doglądał ten film do końca, ale w kinie, wraz z innymi widzami, pasjonatami horrorów, oglądało się fantastycznie. Brakowało jedynie browara, żeby ugasić emocje płynące z ekranu. Właściwie od samego początku wiemy, że ten film musi się źle skończyć.
Posty
Komentarze
