Niezły horror z Netflixa: Eli

Pozytywnie zaskoczony jestem Eli (USA 2019). Podchodziłem do niego dosyć sceptycznie i sporo czasu minęło zanim obejrzałem dostępny na Netflix horror Ciarana Foya, znanego m.in. z Sinister, Sinister 2, Citadel, Hotel Darklight, The Wilding. I spodobał mi się!

Film opowiada o młodym chłopcu, cierpiącym na groźną chorobę, która nie pozwala mu na styczność ze światem zewnętrznym. Rodzice Eliego (Charlie Shotwell) znajdują dla niego lekarkę, która przeprowadzi eksperymentalne leczenie. 11-latek trafia do kliniki mieszczącej się w wielkim domu, który już sam w sobie robi spore wrażenie.

Uważaj Kiedy dzwoni nieznajomy!

Całkiem niezły film. Kiedy dzwoni nieznajomy (When a Stranger Calls USA 2006) miałem okazję przypomnieć sobie ostatnio, kiedy okazało się, że pokazuje go jeden z kanałów telewizyjnych. Może to nie do końca horror, ale na pewno niezły thriller.

Fabuła filmu Simona Westa (Lara Croft: Tomb Raider) jest prosta. Młoda dziewczyna zostaje wynajęta do opieki nad dziećmi, kiedy ich rodzice wybierają się na wieczorne spotkanie. Wszystko wydaje się okej, drzwi są zamknięte, alarm włączony, do momentu kiedy zaczyna dzwonić telefon, a nieznajomy mężczyzna (Tommy Flanagan - Obry kontra Predator, Strażnicy galaktyki vol. 2, Sin City - miasto grzechu, Braveheart, Gladiator) zaczyna ją straszyć.

Polityka. Dokąd zmierza Patryk Vega?

Łatwo byłoby odpowiedzieć - do kasy po pieniądze, ale czy rzeczywiście jego filmy dalej zarabiają duże kwoty? Sam nie wiem. Obejrzałem ostatnio Politykę (Polska 2019) i zrobiło mi się smutno. Chociaż ten film nie jest aż tak zły, jak myślałem. Ma dobre fragmenty...

Patryk Vega ( Plagi Breslau, Pitbull: niebezpieczne kobiety, Czerwony punkt, Kobiety mafii sezon 1, Botoks, Pitbull: nowe porządki, Kobiety mafii 2) robi co najmniej jeden film rocznie, dodatkowo z części filmów kinowych robi też seriale, czasami nawet całkiem niezłe, tak jak w przypadku Służb specjalnych. Zresztą z Polityki też powstał serial

Kontynuacja Nieznajomych rozczarowuje

Pamiętam, że duże wrażenie zrobiła na mnie pierwsza część Nieznajomych (czytaj recenzję). Niestety Nieznajomi: Ofiarowanie (The Strangers: Prey at Night (USA, Wielka Brytania 2018) rozczarowała. Chociaż nie wiem czego się spodziewałem więcej. Może tego, że twórcy filmu będą mieli pomysł na coś więcej, niż zobaczyliśmy w pierwszej części.

Pomysł podobny - czyli znowu zwyrodnialcy w maskach atakują przypadkowych ludzi. Tym razem na kempingu, gdzie pewna rodzina zatrzymuje się ze swoimi dziećmi. Najpierw giną ich krewni, którzy nadzoruje teren. Później zabójcy dobierają się do rodziny Jamesonów. Znowu wybrane zostają przypadkowe ofiary.

Jeżdziec bez głowy. Mroczna opowieść Tima Burtona

Wreszcie była okazja, by sobie przypomnieć baśniową opowieść Tima Burtona Jeździec bez głowy (Sleepy Hollow USA, Niemcy 1999). To mroczna opowieść o tajemniczym napastniku, który zabija obcinając swoim ofiarom głowy. 

Tim Barton był niegdyś jednym z moich ulubionych twórców. Nakręcił Sok z żuka, Batmana, Powrót Batmana, Edwarda Nożycorękiego, Marsjanie atakują, Planetę małp, Gnijącą pannę młodą, Sweeneya Todda i Mroczne cienie.

Ciekawa Klątwa Jessabelle

Naprawdę niezły film. Klątwa Jessabelle (Jessabelle USA 2014) opowiada historię młodej kobiety, która po wypadku samochodowym traci przyjaciela, a sama uwięziona na wózku inwalidzkim trafia do ponurego rodzinnego domu w Luizjanie, w którym mieszka jej nie widziany od lat ojciec.  

Już sam fakt uwięzienia głównej bohaterki - Jessie (Sarah Snook - Winchester. Dom duchów, Przeznaczenie, Czarne lustro) na wózku inwalidzkim powoduje, że ma ona mniejsze szanse niż inni, pełnosprawni bohaterowie horrorów. Sam dom robi dodatkowo ponure wrażenie i szybko się orientujemy, że oprócz Jessie jest tam jeszcze ktoś.

Riaru Onigokko. Dziwaczny japoński horror

Kilka miesięcy temu widziałem zwiastun filmu Riaru Onigokko (Japonia 2015) i postanowiłem przy okazji tę produkcję zobaczyć. Okazja wydarzyła się podczas jednego z wieczorów podczas ferii kiedy dzieciaki poszły spać. Nie był to chyba jednak trafny wybór...

Film jest intrygujący, ma swój klimat. Ale nie do końca wiadomo o co chodzi. Oczywiście przesłanie zrozumiałem, ale nie przekonało mnie. Akcja rozpoczyna się od wycieczki autobusowej, podczas której giną wszyscy oprócz japońskiej licealistki Mitsuko (Reina Triendl). Pozostali uczestnicy zostają zgilotowani przez dach autokaru.

Bomb City, czyli trudno być punkiem w małym (amerykańskim) mieście

Film przeciętny, ale ze względu na tematykę zrobił na mnie wielkie wrażenie. Film Bomb City (USA 2017) opowiada o ekipie młodych punków, którzy w swojej miejscowości - Amarillo w Teksasie organizują koncerty i walczą z amerykańskim udziałem w atomowym wyścigu zbrojeń. Film jest oparty na faktach, co dodatkowo robi wrażenie. 

Akcja toczy się zimą 1988 roku. Punki wdają się w konflikt z drużyną miejscowych sportowców. Ci, silni w grupie, już w pojedynkach na "solo" są zdecydowanie słabsi. Wiadomo jednak po czyjej stronie stoi sympatia opinii publicznej.

300: Początek Imperium. Niepotrzebna kontynuacja...

Pamiętam, z jakim zachwytem oglądałem w 2006 pierwszą część 300 - genialną opowieść o bitwie pod Termopilami. Była to wtedy naprawdę rewelacja. Drugiej części - 300: Początek Imperium (300: Rise of an Empire USA 2014) nie zobaczyłem przez sześć lat i widzę, że nie miałem, czego żałować. 

To, co było nowatorskie 14 lat temu, 10 lat później, a już na pewno 16 lat później nie robiło wrażenia. Ot po prostu mamy okazję zobaczyć kolejny komiks przerobiony na film. Oglądamy przygody Temistoklesa (Sullivan Stapleton - Gdy zapada zmrok, Polowanie na czarownice), greckiego przywódcy, który staje do walki z potężną armią Kserksesa (Rodrigo Santoro - 300, Zagubieni).

Zabawa zabawa i... po zabawie

Mocny naprawdę film o alkoholizmie i skutkach jakie niesie. Mocny, ale odnoszę wrażenie, że pokazujący wydarzenia, które miały miejsce jeszcze kilka lat temu, ale teraz raczej już by się nie wydarzyły. To kolejny, po Pod mocnym Aniołem (czytaj recenzję), wstrząsający film na ten temat, który ostatnio oglądałem.

Film Zabawa zabawa (Polska 2018) wyreżyserowała Kinga Dębska, która scenariusz napisała z Miką Dunin.

Uważaj co wybierzesz. Prawda czy wyzwanie?

Trzeba przyznać, że to całkiem niezły horror. Kalka wielu pomysłów, do historii kina grozy nie przejdzie, ale Prawdę czy wyzwanie (Truth or Dare USA 2018) ogląda się z przyjemnością.

Grupa młodych ludzi przebywająca na weekendowym wyjeździe do Meksyku daje się wyciągnąć przez spotkanego w barze mężczyznę do opuszczonego kościoła, gdzie mają kontynuować imprezę. Nowo poznany człowiek proponuje grę "Prawda czy wyzwanie". Okazuje się, że przyniesie ona tragiczne skutki. Ktoś lub coś przejmuje grę, a niewykonanie zadania może się okazać tragiczne.

Battle Angel kontra mroczna przyszłość

Kolejny film o post apokaliptycznej przyszłości. Alita: Battle Angel (Argentyna, Kanada, USA 2019) opowiada o młodej kobiecie - cyborgu, który postanawia się postawić ludziom rządzącym zniszczoną Ziemią. Alitę (Rosa Salzar - Nie otwieraj oczu, Zbuntowana, cykl: Więzień labiryntu), od zagłady ratuje naukowiec (Christoph Waltz - Pomniejszenie, Tarzan: Legenda),  który stracił w przeszłości córkę.

Pierwszym argumentem za obejrzeniem tego filmu (a podobnych produkcji jest całkiem sporo) jest jego reżyser - Robert Rodriguez (Grindhouse: Planet Terror, Sin City: Miasto grzechu, Sin City: Damulka warta grzechu, Maczeta, El Mariachi, Od zmierzchu do świtu, Oni).

"Na koniec świata": kompletna beznadzieja

Jeden z najgorszych filmów, jakie w ostatnich miesiącach widziałem. Na koniec świata (End of the World USA, Kanada 2013) opowiada o promieniowaniu kosmicznym, które ma zniszczyć życie na Ziemi. Jedyna szansa w grupce młodych ludzi, związanych z wypożyczalnią wideo w jednym z amerykańskich miasteczek. 

Klasyka horroru: Dreszcze

Trochę szokujący film. Dreszcze (Shivers Kanada 1975) opowiada o tajemniczym eksperymencie, który pewien lekarz przeprowadza w luksusowym apartamentowcu. Jego pacjentka zostaje zarażona pasożytem, który wzmacnia podniecenie seksualne i powoduje choroby weneryczne. Hmm

Oczywiście zaczyna się od jednej kobiety, ale trudno się nie domyśleć, że za chwile po wieżowcu będą latały hordy bezmyślnych i oszalałych ludzi, którzy przez kontakty seksualne będą chcieli zarazić innych. Naprzeciwko nich stanie miejscowy lekarz i jego przyjaciółka - pielęgniarka.

Kurier z mocnym niedosytem

"Kurier" (Polska 2019) miał wielki potencjał. Opowieść o Kurierze z Warszawy - Janie Nowaku-Jeziorańskim, który przewoził najważniejsze informacje z Polski do Londynu i z powrotem do kraju można było opowiedzieć zdecydowanie lepiej. Co prawda, ja jako pasjonat polskich filmów, historii, a szczególnie Powstania Warszawskiego, obejrzałem z przyjemnością, ale też niedosytem. Zabrakło tego czegoś, co sprawia, że film jest wyjątkowy i zapamiętujemy go do końca życia. Tak chociażby jak Gladiator czy Braveheart, że pozostanę przy historycznych produkcjach. 

Uważajcie na diabelskiego Młynarza

Jeden z tych bardziej przeciętnych horrorów dostępnych na Netflixie. Można obejrzeć, ale za wielkiej przyjemności z tego nie ma. Ot krwawa jatka na różne sposoby. Chociaż, zaraz, zaraz. Plusem jest to, że w slasherze Diabelski Młyn (The Windmill Massacre Holandia 2016) ofiarami młynarza padają ludzie, którzy mają nieczyste sumienie.

Akcja toczy się w Holandii. Grupa przypadkowych turystów wybiera się na wycieczkę autobusem na zwiedzanie holenderskiej prowincji. Przewodnik Abe (Bart Klever), który jest jednocześnie kierowcą autobusu, ma im pokazać najciekawsze miejsca w okolicy.

Układ czyli czeski Pakt

Po obejrzeniu drugiego sezonu Paktu (czytaj recenzję) postanowiłem obejrzeć oryginalną norweską wersję tego serialu. Niestety nie znalazłem, ale odkryłem na HBOGO czeski format. Na początku trudno się było przyzwyczaić do czeskiego języka, ale szybko wsiąknąłem i z przyjemnością obejrzałem. 

Megarekin kontra Kolossus. Zwykła strata czasu

Pięć lat po obejrzeniu filmu "Megarekin kontra krokozaurus" (czytaj recenzję) zdecydowałem się na obejrzenie kontynuacji tej beznadziejnej produkcji. Był to koszmarny seans, którego nie polecam nikomu, chociaż wiem, że są pasjonaci, którzy uwielbiają takie filmy. Jednak odradzam Megarekina kontra Kolossus (Mega Shark vs. Kolossus USA 2015)

Klasyka horroru: Żywe trupy w Manchester Morgue

Obejrzałem kolejny ciekawy horror z lat 70. "Żywe trupy w Manchester Morgue" (Non si deve profanare il sonno dei morti Hiszpania, Włochy 1974) nic się nie zestarzał i ogląda się go z przyjemnością, większą obecne produkcje o Zombie. 

Z przyjemnością, ale też z dreszczykiem. Film wyreżyserował Jorge Grau (Ceremonia Sangrienta, Krwawe cięcie), a scenariusz napisali: Marcello Coscia (Maska szatana, Kiedy kobiety miały ogony, Momo, Portret Doriana Graya, Paranoia) i Sandro Continenza (Ceremonia Sangrienta). Twórcy filmu wykorzystują w filmie obawy przed nowymi środkami chemicznymi stosowanymi m.in. w rolnictwie.

Koszmarny Wikołak

Obejrzałem Wilkołaka (Polska, Holandia, Niemcy 2018) zdenerwowany, z zaciśniętymi pięściami, zastanawiając się dlaczego ten film określono horrorem. Film Adriana Panka opowiada o losach dzieci, które sowieci wyzwolili z niemieckiego obozu zagłady Gross Rosen i zostawili pod opieka dorosłej kobiety w opuszczonym pałacu. 

Film rozpoczyna się od scen znęcania się i zamordowania więźniów obozu przez SS-manów.  Przeżywa cudem kilkoro dzieci. Dzień później obóz zostaje wyzwolony przez sowietów. Jest lato 1945 roku. Dzieciaki trafiają do opuszczonego budynku w lesie, gdzie stworzony zostaje prowizoryczny dom dziecka.