Właściwie nie ma sensu pisać o fabule tej produkcji. Część filmu w reżyserii Tomasza Koneckiego, co praktycznie nigdy mi się nie zdarza przesiedziałem grając w diamenty i dodatkowo jeszcze udając przed dzieciakami, że mam odłożony telefon, co sam od nich wymagam podczas rodzinnych seansów. Co za hipokryzja. Brrrr....
Ten film mógłby zaskakiwać, ale niemal od początku wiemy, kto jest sprawcą śmiertelnego potrącenia kobiety. oskarżony o brutalne zabójstwo jest niewinny, a jeden z przysięgłych Justin Kemp (Nicholas Hoult) - wybrany z numerem dwa (stąd tytuł filmu) szybko uświadamia sobie, że to najpewniej on potrącił pewnego dnia w ulewny wieczór idącą poboczem kobietę, a nie jak wcześniej myślał jakieś zwierzę.
Dzieciaki wpadły na pomysł żeby w okresie świąteczno-noworocznym zrobić sobie maraton filmów z cyklu "Listy do M.". Pierwszą, widzianą już część, odpuściłem, zwłaszcza, że pracowałem, ale kolejnych trudno mi było uniknąć...
"Przygody pana Michała" zostały nakręcone w 1969 roku przez Pawła Komorowskiego. Jednocześnie w tym samym czasie powstawała kinowa wersja powieści, którą reżyserował Jerzy Hoffman.
Akcja rozgrywa się pod koniec XVII wieku. Serial opowiada o losach pułkownika Michała Wołodyjowskiego (w tej roli świetny Tadeusz Łomnicki), który po śmierci narzeczonej decyduje się wstąpić do klasztoru.
Bardziej spodziewałem się po tym filmie opowieści o hip hopowym zespole na tle historii Irlandii, niż odwrotnie. Dodatkowo ten film bardziej przypomina "Trainspotting", niż biografię zespołu muzycznego.
Główna bohaterka to młoda zakonnica Cecillia (Sydney Sweeney), która przylatuje do małego klasztoru we Włoszech z USA. Tam w dzieciństwie miała wypadek, gdy po załamaniu się lodu, spędziła w wodzie siedem minut. Od tego czasu zastanawia się dlaczego Bóg pozwolił jej przeżyć.
Na temat zgodności fabuły z faktami nie będę się rozpisywał, świetnie to zrobił mój kolega redakcyjny, Bartek Makowski w podcaście "Prawda czasu i prawda ekranu". Posłuchajcie i sprawdźcie sami.
Akcja filmu toczy się cztery lata po wydarzeniach, opowiedzianych w filmie "Halloween zabija" (którego co ciekawe nie widziałem, muszę więc nadrobić). Jedna z moich ulubionych bohaterek horrorów - Laurie Strode (Jamie Lee Curtis) mieszka z wnuczką Allyson (Andi Matichak). Pisze wspomnienia i przygotowuje się do powrotu swojego prześladowcy...
Lubię krótkie seriale, z braku czasu, ale często, jak mi się bardzo coś spodoba, to chciałbym więcej. I tak było z Krucjatą 2, ale tu na szczęście TVP wyprodukowała 13 odcinków i było co oglądać! I chce się jeszcze! Czekam więc niecierpliwie na trzeci sezon! Tym razem zabrakło jednego z głównych bohaterów pierwszego sezonu - Mandżara (Julian Świeżewski), widzimy go krótko w pierwszym odcinku.
O tym serialu słyszałem już od dawna ale nie mogłem się zmobilizować do obejrzenia, wreszcie usłyszałem, że córka coś ogląda, gdzie jest dużo wulgaryzmów. Wkurzony zapytałem co to, i okazało się, że to właśnie "Matki pingwinów" (Polska 2024).
O pierwszej Szadzi pisałem pod koniec listopada, bardzo mi się spodobała, więc z niecierpliwością czekałem na obejrzenie kontynuacji. Ale też nie chciałem oglądać sezon po sezonie. Obejrzałem więc kilka filmów oraz serial Podziemny front, oraz dwa pierwsze odcinki Zakładników Maćka Migasa, która to produkcja nie miała jeszcze oficjalnej premiery. No i wróciłem w grudniu do Szadzi. Z pewną taką obawą, zastanawiając się jak twórcy wybrną z pierwszego sezonu.
Nie wiem co mnie skusiło żeby zobaczyć film "Bez paniki" (No Way Up USA 2024). Chyba okładka z samolotem na dnie morza. No cóż, co gorsze namówiłem jeszcze do obejrzenia syna, dla którego moje propozycje mogą w ten sposób stać się co najmniej wątpliwe.
Żebyście nie zrozumieli mnie źle. To nie oznacza, że nie podoba mi się film Aleksandra Forda, który liczy już ponad 60 lat! Jest to klasyczna opowieść historyczna, z wątkiem romansu, która powstała na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza. Opowiada o konflikcie polsko-krzyżackim, zakończonym wielką, zwycięską bitwą pod Grunwaldem z 1410 roku. Zdecydowanie warto zobaczyć, chociaż chyba nie polecam na jeden raz.
Nicolas Cage jest pracownikiem biurowym, który w ciągu dnia mobbinguje swoich pracowników, a w nocy prowadzi życie bywalca barowego, który imprezy kończy w domu z przygodnie poznanymi kobietami. Jedna z takich randek kończy się tragicznie. Zaproszona niewiasta (Jennifer Beals) okazuje się wampirem i rozsmakowuje się w Peterze Loewie.
I trzeba przyznać, że pamięć nie zawodziła. Film jest naprawdę bardzo dobry i nic dziwnego, że przeszedł do historii kina grozy, chociaż późniejsze parodie nie pomagają. Czasami nie pamiętasz, czy w pamięci ci utkwiły sceny z oryginału czy przeróbki.
Jest rok 1918. Na terenie Węgier stacjonuje oddział wojskowy, w skład którego wchodzą m.in. Polacy z zaboru austriackiego. Nie przykładają się do służby, baaa, można wręcz rzec, że sabotują rozkazy swoich cesarskich dowódców. Interesują ich głównie imprezy, alkohol, seks.
Z tym filmem mam podobnie, jak z opisywanym niedawno "Sokiem z żuka", nie wiem, czy gdybym obejrzał pierwszy raz teraz to czy przebrnąłbym do końca. A tak, ponieważ widziałem produkcję Zameckisa ze 30 lat temu, to podchodzę do tego filmu z dużym sentymentem.
Ciekawe, że po 35 latach kasjerzy z Hollywood policzyli sobie, że nowa wersja tego filmu pozwoli im zarobić kolejne pieniądze. Czy zarobiła tego nie wiem, bo nie śledziłem przychodów po premierze, ale pewnie tak. Magicy potrafią sprzedać niemal wszystko, co kiedyś wzbudzało emocje. Chociaż, chociaż, namawiałem dzieciaki na pójście do kina nowego Beetle Juice, ale jakoś nie wzbudził ich zainteresowania.
Posty
Komentarze
